Jón á Bægisá - 01.11.2008, Qupperneq 129

Hœversk uppástunga
þeim tíma verða meira en venjulega vegna þess að fjöldi pápískra barna
er að minnsta kosti þrjú á móti hverju einu barni annarrar trúar9 í kon-
ungdæminu, og því mun þetta úrræði hafa í för með sér þau jákvæðu
hliðaráhrif að draga úr fjölda pápista10 á meðal okkar.
14. Eg hef þegar reiknað út að kostnaðurinn við brjóstagjöf handa betl-
arabarni (þar með talin börn allra kotbænda, verkamanna, og fjórir
fimmtu hlutar allra bænda) sé um tveir skildingar per annum,u þar
með taldir fatalarfar; ég tel enn fremur að enginn heldri maður mundi
sjá eftir tíu skildingum fyrir krof12 af vel feitu barni, sem mun, eins
og ég hef áður sagt, duga í fjóra rétti af framúrskarandi næringarríku
kjöti, þegar hann snæðir með einhverjum góðvini sínum eða með fjöl-
skyldunni. Þannig mun óðalsbóndinn læra að vera góður húsbóndi og
verða vinsæll á meðal leiguliða sinna, móðirin mun fá átta skildinga í
hreinan ágóða, og geta unnið þar til hún elur næsta barn.
15. Þeir sem aðsjálli eru (sem ég verð að viðurkenna að ástandið í dag
krefst) geta flegið skrokkinn;13 en húðin, ef hún er vel sútuð, er af-
bragðsgóð í kvenhanska og sumarstígvél fyrir vandláta heldri menn.14
16. I borginni okkar, Dyflinni,15 má útbúa sláturhús í þessum tilgangi á
einhverjum hentugum stöðum og gera má ráð fyrir að slátrara muni
ekki skorta; þó mæli ég frekar með því að kaupa börnin lifandi og elda
þau strax eftir slátrun, eins og við gerum við steikargrísi.
17. Miklum mektarmanni, sönnum unnanda þessa lands, hvers mann-
kosti ég met mikils, þóknaðist nýlega, í samræðum um þetta mál, að
leggja fram tillögu til umbóta á áætlun minni. Hann sagði að þar sem
margir heldri menn þessa lands hefðu nýlega útrýmt öllum dádýrum
af landareignum sínum, þá dytti sér í hug að skortinn á villibráð bætti
vel bæta með skrokkum af ungum sveinum og meyjum, ekki eldri en
fjórtán vetra og ekki yngri en tólf vetra;16 stórir hópar beggja kynja í
öllum löndum rambaði á hungurmörkunum vegna skorts á tilfallandi
vinnu og vist, og væri komið undir lifandi foreldrum þeirra að ráð-
stafa þeim, en annars nánustu ættingjum. Með fyllstu virðingu fyrir
svo prýðilegum félaga og miklum föðurlandsvini, þá get ég ekki verið
honum fyllilega sammála; því hvað karlpeninginn varðar, þá fullvissaði
hinn ameríski17 vinur minn um að það væri sín reynsla að hold þeirra
væri yfirleitt seigt og magurt, eins og hjá skóladrengjum okkar, vegna
sífelldrar áreynslu, og bragðið ógeðfellt, og að það borgaði sig ekki að
fita þá upp. Hvað kvenpeninginn18 varðar, þá tel ég, í minni hógværu
á — Að geta sagt „shit“ fyrir framan dömu
127