Bændablaðið - 03.12.2015, Side 24

24 Bændablaðið | Fimmtudagur 3. desember 2015
Lögbergsbrekkuna. Það svæði til-
heyrir Kópavogi. Óskar segir að
það verkstæði hafi brunnið í byrjun
desember árið 2000. Þá vorum við
nýbúin að ljúka við að vinna alla
jólaframleiðsluna og hún fuðraði
upp ásamt húsinu.
„Við létum það ekki stoppa okkur
og fengum leigt húsnæði um tíma á
meðan við vorum að bíða eftir að
byggja nýtt hús í Lækjarbotnum.
Leyfi fékkst ekki fyrir nýbyggingu
samkvæmt okkar ósk og við fórum
því að leita að húsnæði. Þá var verið
að selja pöbb í Álafosskvosinni, sem
við keyptum og breyttum í vinnuað-
stöðu. Síðan ákváðum við að kaupa
braggana tvo hér fyrir neðan en þar
bjó þá fjölskylda. Við gerðum bragg-
ana upp, einangruðum og skiptum um
glugga og gólf og hafa þeir reynst
okkur mjög vel.“
Í Listasmiðjunni, sem er áföst
matsalnum, er fjölbreytnin í fyrir-
rúmi. Þar er unnið með ólík hráefni,
hvort sem það er úr jurta-, steina- eða
dýraríkinu.
Óskar sagði að þarna fengi sköp-
unargleðin að ráða ríkjum. Þetta
væri svo sem engin akkorðsvinna,
fremur væri miðað við hvað hver og
einn hefði þrek til að gera. Svo væru
dagarnir oft brotnir upp með því að
fara eitthvað, eins og í fjöruferðir
eða annað.
Þýskur myndhöggvari meðal
starfsmanna
Á trésmíðaverkstæðinu (Bragg anum)
eru smíðuð leikföng, skúlptúrar og
húsbúnaður, og einnig stærri hlutir
eins og bekkir og borð, svo eitthvað
sé nefnt. Þar var m.a. við störf þýski
myndhöggvarinn Gerhard Köning. Á
hans herðum er öll stærri smíði eins
og á garðhúsgögnum og eingöngu úr
íslensku timbri. Engar skrúfur eða
naglar eru notaðir við smíðina, held-
ur eingöngu trénaglar og vatnshelt
lím. Hann hefur verið á Íslandi síðan
2010 og hefur m.a. haft veg og vanda
að endurbyggingu á safni Samúels
Jónssonar, listamannsins með barns-
hjartað, í Selárdal í Arnarfirði.
Gerhard segir undravert hversu
fjölbreyttan við hann hafi fengið hér á
landi til að smíða úr. Það er auðvitað
birkið, en síðan fura, greni, ösp og
jafnvel beyki. Mosfellsbær sé mjög
öflugur við að útvega þeim hráefni
úr görðum bæjarins.
„Um 80% af okkar smíðavið
kemur úr Mosfellsbæ.“
Þá segist Gerhard einnig hafa
fengið gullregn og beyki úr garði
í Reykjavík. Þótt það beykitré hafi
verið orðið mjög myndarlegt eftir
áratuga vöxt í skjóli milli húsa í
Reykjavík, þá er þetta viðartegund
sem vex ekki mikið á norðlægum
slóðum.
Starfsmaður númer þrjú
Á verkstæðinu í Bröggunum var líka
Sigurður Ragnar Kristjánsson. Hann
byrjaði í Ásgarði þegar starfsemin
hófst 1993. Hann segist aðeins hafa
ætlað að vera í eitt ár, en árin eru nú
orðin 22. Aðeins tveir aðrir starfs-
menn hafa verið allan þann tíma, en
það er Óskar Albertsson, sem var
fyrsti starfsmaðurinn sem ráðinn var,
og Steindór Jónsson var númer tvö.
Sigurður er aðallega á band-
söginni og segist lítið koma að því
að fínpússa hlutina. Hann segist
vera sveitastrákur og upprunninn á
jörðinni Landakoti á Álftanesinu sem
afi hans og langafi byggðu. Þar bjó
hann í 23 ár. Á stærsta hluta þeirrar
jarðar er nú búið að byggja íbúðar-
húsahverfi. Sem krakki var Sigurður
oft í Reykholtsdalnum.
Magdalena frá Póllandi er mjög
hrifin af starfseminni
Magdalena er sjálfboðaliði í Ásgarði,
en hún er frá Póllandi. Hún var að
vinna að gerð á leiktæki eða eins
konar kúluspili, þegar blaðamann
bar að garði.
„Ég er sjálfboðaliði frá European
Vouluntary Service og verð hér í
eitt ár. Áður en ég kom hingað gerði
ég mér mjög miklar væntingar um
hvernig þetta væri. Þetta er bara
enn betra en ég reiknaði með. Það
er magnað að vera hluti af þessu
samfélagi hérna og mikill heiður
fyrir mig að fá að starfa með þessu
fólki. Sjálf kem ég frá miðbiki
Póllands, eða borginni Lodz sem
margir þekkja,“ sagði Magdalena.
Það er sannarlega hægt að taka
undir með Magdalenu að starfsem-
in sem fram fer í Ásgarði sé mögn-
uð. Það var virkilega notalegt að
heimsækja fólkið sem þar vinnur
og finna þann góða anda sem þar
svífur yfir vötnum. Bændablaðið
hvetur alla sem möguleika hafa á
að kíkja á jólamarkaðinn í Ásgarði.
/HKr.