Þjóðmál - 01.03.2010, Blaðsíða 83

Þjóðmál VOR 2010 81
Íslend inga um þessa hugmynd sína, enda
svo sem ekki líklegt að honum myndi takast
að telja málsmetandi menn á að það væri
Íslandi fyrir bestu að hefja þýskan fursta til
konungdóms í landinu . Jón hafi sýnilega
viljað vera einn um að koma þessu af stað
og t .d . ekkert samráð haft við sig, aðeins
sagt sér frá þessu uppátæki eftirá, og sjálfur
hafi hann þá náttúrlega átalið vin sinn fyrir
að vera með svona fálm út í loftið .
Kristján heyrir svo ekki meira um prins-inn fyrr en fáum árum eftir að heims-
styrjöldinni lauk . Jón sagði þá Kristjáni að
þessi þýski prins væri kominn í samband
við sig á ný og vildi nú óður og uppvægur
koma til Íslands og gera alvöru úr kon ungs-
hugmyndinni og flaggaði meðal annars
því að Danakonungur hefði verið guðfaðir
sinn . Kristján bað Jón í öllum bænum að
hafa manninn ofanaf þessum fyrirætlunum,
hann yrði bara gerður hlægilegur og Jón
sjálf ur líka, ef hann sýndi sig á Íslandi sem
„kon ungsefni“ Jóns . Kristjáni var ekki
kunn ugt um hvers vegna prinsinn kom ekki
til Íslands í þetta sinn .
En Jón hafði komið þessari flugu svo
rækilega í höfuðið á prinsinum að þar sat
hún til æviloka . Rúmum tveim áratugum
síðar – þegar Jón Leifs var allur – gerir þýski
sendiherrann í Reykjavík boð fyrir Kristján
og kveðst hafa fengið bréf frá þýskum prins
sem boði komu sína til Íslands og geri ráð
fyrir að það verði metið eitthvað við sig að
það hafi einu sinni staðið til að hann yrði
konungur á Íslandi, t .d . með opinberri
móttöku og blaðaviðtölum . Kristján sagði
sendiherranum sem var, að þetta væri della
sem aldrei hefði átt sér neinn raunhæfan
stað, það hefði einn einasti maður einhvern
tíma talað um þetta við prinsinn en enginn
annar nokkru sinni, svo hann vissi til .
Þýski sendiherrann sagði ennfremur að
prinsinn hefði látið í ljós ósk um að hitta
Kristján Albertsson í þungum þönkum við ritvélina .