Þjóðmál - 01.09.2010, Síða 29

Þjóðmál HAUST 2010 27
mestu eða alveg án Marx og Leníns . Reynd-
ar hefur svo verið alla tíð í Bandaríkj un um .
Eiginlegur marxismi/sósíalismi hefur ávallt
verið þar nánast óþekktur, en þrátt fyrir það
hafa áhrif vinstri manna (þar oft nefndir
„liberals“) alltaf verið mikil, einkum meðal
mennta manna og fjölmiðlamanna og hafa
vaxið hin síðari ár . Þessir bandarísku vinstri
menn vita lítið sem ekkert um marxisma/
sósíal i sma, en grípa þó, eins og annað vinstra
fólk, ávallt á lofti hvern þann málstað sem
er Vesturlöndum andstæður, réttlæta, eins
og þeir evópsku, með mannúð, mann gæsku
og mannréttindi á vörum, ódæðis verk
Castrós, íslamista og annarra óvina Banda-
ríkj anna og Vesturlanda og nota, eins og
vinstri menn annars staðar, hvert tæki færi
til að níða, sverta og svívirða sitt eigið land
og Vest ur lönd yfirleitt .
„Óvinur óvinar míns er vinur minn“
er ein hver algildasta reglan í alþjóðasam-
skipt um og á raunar oft, en þó ekki alltaf,
einnig við um samskipti einstaklinga . Þessi
regla skýrir betur en flest annað stuðning
vinstra fólks, beinan og óbeinan, við alræði
og gúlag í kalda stríðinu og hún skýrir líka
hvers vegna það réttlætir nú eftir mætti
illvirki islamista .
Á gætt dæmi um óánægju og hatur vinstri manns á eigin þjóðfélagi er okkar eig-
in Halldór Guðjónsson, sem nefndist alltaf
„Kiljan“ í barnæsku minni á sjötta ára tugn-
um . Eftir að hann kanóníseraðist hjá Sví-
um undir nýju dýrlingsnafni, „Laxness“, og
settist í helgan Gljúfrastein varð hið argasta
guðlast að nota gamla nafnið . Halldór
dvaldi eins og menn vita í Bandaríkjunum
á þriðja áratugnum, á einhverjum mesta
uppgangstíma sem verið hefur þar í landi .
Sem dæmi má taka að þegar 1929 voru
fleiri bílar á hvern íbúa í Bandaríkjunum
en í mörgum Vestur-Evrópulöndum um
1970 . Húsnæði, klæðaburður almennings
og flest annað var með öðru og betra sniði
en yfirleitt í Evrópu og ísskápar, þvottavélar
og annar lúxus sem fólk í öðrum löndum
lét sig aðeins dreyma um var þá þegar að
komast í almannaeigu . Munurinn á kjörum
alls almennings í Bandaríkjunum og í
öðrum heimshlutum er nú lítt áberandi
en var gífurlegur á þessum árum og raunar
fram á sjötta og sjöunda áratuginn . En
Halldór sá þetta alls ekki . Hann sá þar
aðeins eymd og volæði, því vissulega voru
þar sem annars staðar fátæklingar, þótt þeir
væru hlutfallslega færri en annars staðar, þar
sem fátækt var regla, ekki undantekning .
Hann kaus að einblína á fátæktina, en sá
ekki velsældina allt í kringum sig, enda sem
vinstri-draumóramaður og útópisti fullur
haturs og andúðar á eigin umhverfi og
þjóðfélagi .
Enginn Íslendingur og fáir Vestur-
Halldór Kiljan Laxness í Los Angeles . Halldór dvaldi í
Bandaríkjunum á árunum 1927–1929, á einhverjum
mesta uppgangstíma í því landi .