Þjóðmál - 01.09.2010, Síða 81

Þjóðmál HAUST 2010 79
bursta skó sína hjá skóburstara: „Skelfing
líður manni vel með vel burstaða, gljáandi
skó .“ Snyrtimennskan var honum í blóð
borin og indælt þótti honum að búa sig upp:
„Síðan fór ég, svona líka upppússaður, og þar
að auki í city dress, í Café Unter den Linden .“
Þar skrifaði Gunnar dagbók vikunnar og
naut tónlistarinnar: „Ég hef aldrei veitt því
eftirtekt áður hve mikinn þátt kontrabassinn
á í því að gera músíkina yndislega, með því
að gefa hinn styrka en þó mjúka hljómgrunn
og hljómfyllingu .“ / . . . /
Gunnari leið vel sem fyrr þegar hann sökkti sér ofan í lestur og skriftir .
Stundum festi hann þó ekki yndi við þá
iðju og ekki varð við ráðið; á hann sveif
„leti, ógeð á vinnu, atriði sem ég held að
ég geti aldrei komist til botns í .“ Gunnari
fannst hann því glíma við sama vanda og
hafði truflað hann heima og hvaða lausnir
voru í boði? Fyrir kom að hann reyndi að
stappa í sig stálinu með því að rekja eigin
kosti fyrir sjálfum sér:
Kæri vinur! Þú átt alltaf að varðveita
sjálfstraust þitt . Þú veist að þú ert frábærlega
gáfaður, allra manna mælskastur, allra manna
vinsælastur fyrir viðmót þitt – og viljasterkur
stundum . En þig vantar þann stabíla kjark og
viljaþrek . Það getur þú öðlast með þjálfun
en það heimtar átök, sjálfsafneitun . Fyrsta
skilyrðið er þetta: Þótt þú hafir lent nokkra
daga í trassaskap þá máttu ekki láta það
draga úr þér kjark og atorkuhug þegar þú ert
kominn í góða stemningu .
Stundum var þó auðveldast að „leita á náðir
Bacchusar“ eins og Gunnar komst að orði,
„og er þá ýmist hvor sigrar, lögfræðingurinn
eða lifimaðurinn .“ Gunnar gerði sér gjarnan
glaðan dag með vinum en í Berlín kom
líka fyrir að hann drykki einn síns liðs . Þá
varð hann ekki fjörugur og hress heldur
Póstkort af frægustu götu Berlínarborgar, Unter den Linden . Á Berlínardögum sínum
var Gunnar tíður gestur á kaffihúsinu til vinstri á myndinni, Café Unter den Linden .