Þjóðmál - 01.06.2014, Blaðsíða 95

94 Þjóðmál SUmAR 2014
son maí 2004 til febrúar 2008 og Gylfi
Sigfús son frá vori 2008 .
Eins og þetta yfirlit ber með sér varð mikil
breyting á festu og samfellu í yfirstjórn
félagsins eftir að Hörður Sigurgestsson
hvarf úr forstjórastólnum . Hörður og þeir
sem gegndu starfi forstjóra á undan honum
höfðu hver um sig tíma og tækifæri til að
setja mark sitt á starfsemi félagsins í sam-
vinnu við öfluga stjórnarformenn og sam-
henta stjórn .
Guðmundur fer ekki í manngreinarálit
í frásögn sinni, hann er hófstilltur í mati
sínu hefur ekki í frammi gagnrýni á menn
og málefni . Lesandinn verður sjálfur að
setjast í dómarasætið og gefa stjórnendum
einkunn á grundvelli þeirra staðreynda sem
lagðar eru fyrir hann .
Fer ekki á milli mála að við komu Harð-
ar Sigurgestssonar til félagsins verða þar
þáttaskil í stjórnarháttum og afstöðu til
viðskiptavina og keppinauta . Félagið þróast
í átt til alhliða stórfyrirtækis á sviði flutninga
þar sem litið var á „skip sem einn hlekk
af mörgum í flutningakeðju“ eins segir í
bókinni . Guðmundur segir:
Jafnframt þessu var hafist handa um
að leita vaxtarmöguleika fyrir félagið í
öðrum atvinnurekstri en flutningum
bæði innanlands og utan . Stofnun fjár-
festinga félagsins Burðaráss hf . árið 1989
markaði þáttaskil í þessu efni . Á fáum
árum varð það öflugt fjárfestingafélag og
umsvifamikið í íslensku atvinnulífi .
Á forstjóratíma Harðar voru mikil umbrot
í íslensku atvinnu- og fjármálalífi . Þar
skipti miklu þróun hlutabréfamarkaðar en
á árinu 1984 var skattalögum breytt á þann
veg að einstaklingum var veitt heimild til
að draga fjárfestingu í hlutafélagi frá skatt-
skyldum tekjum upp að ákveðnu marki .
Árið 1985 seldi ríkið hlut sinn í Eim-
skipafélaginu og varð það til að ýta undir
þróun til hlutafjármarkaðar . Félagið varð
síðan meðal fyrstu fyrirtækjanna sem
skráðu hlutabréf sín á Verðbréfaþingi
Íslands árið 1992 .
Guðmundur segir frá því að oftar en einu
sinni urðu harðar umræður um eignarhald
á hlutabréfum í Eimskipafélaginu . Þær
voru þó frekar af pólitískum rótum runnar
en viðskiptalegum fram undir lok níunda
áratugarins . Í bókinni segir:
Allt frá stofnun félagsins gengu hlutabréf
í félaginu eitthvað kaupum og sölum,
þótt það væri að vísu ekki í miklum mæli,
bréfin skiptu fremur um eigendur fyrir
arftöku og gjöf en sölu . Stjórn félagsins
þurfti að samþykkja eigendaskipti, en það
var öðru fremur formsatriði sem sjaldan
reyndi á . Söluverð bréfanna var yfirleitt
nafnverð þeirra …
Árið 1990 var sögulegt vegna þess að þá
var í fyrsta sinn í sögunni birtur listi yfir 15
stærstu hluthafa Eimskipafélagsins . Hann
sýndi að þeir áttu rúmlega 36% hlutafjár í
F er ekki á milli mála að við komu Harð ar Sigurgestssonar
til félagsins verða þar þáttaskil
í stjórnarháttum og afstöðu til
viðskiptavina og keppinauta .
Félagið þróast í átt til alhliða
stórfyrirtækis á sviði flutninga
þar sem litið var á „skip sem
einn hlekk af mörgum í
flutningakeðju“ eins segir í
bókinni . . .