Þjóðmál - 01.06.2014, Blaðsíða 91

90 Þjóðmál SUmAR 2014
öfugan hátt miðað við það sem viðgekkst
í stjórnarráðinu [Whitehall]; hún sparkaði
uppi en kyssti niðri . Dyravörðurinn, fram-
reiðslukon urnar, vélritararnir, hennar kæru
öryggisverðir — ekkert af þessu fólki gat
gert neitt rangt . Þegar þjónustustúlku varð
á að hella súpu í kjöltu ráðherra stökk hún
á fætur eins og frægt varð — og huggaði
þjónustustúlkuna .
Ráðherrum, háttsettum embættis mönn-
um, aðalráðgjöfum, öllum starfsmönnum
utanríkisráðuneytisins — þeim hefur
örugg lega stundum fundist að þeir gætu
ekki gert neitt rétt . Í sannleika sagt sýndi
hún stundum of lítinn skilning á þeim
tauga óstyrk sem sótti jafnvel á háttsetta
embættis menn þegar hún spurði þá í þaula .
Hún lagði einu sinni erfiðar spurningar fyrir
nýjan vísindaráðgjafa sinn og gekk hart eftir
svörum . Þegar hann var borinn máttvana
úr skrifstofunni harmaði hún lágri röddu:
„Hvers vegna tekur fólk allt svona alvarlega
sem ég segi?“
Hið rétta er að Margaret Thatcher leit
aldrei á sjálfa sig sem neitt sérstaka þótt hún
gegndi embætti forsætisráðherra og væri
orðin að heimsfrægum leiðtoga um miðjan
níunda áratuginn . Hún fór ekki í neinar
grafgötur um pólitískan fallvaltleika sinn .
Hún vissi að enginn er annars bróðir í leik
í stjórnmálum og hún gat tapað völdum í
næstu atkvæðagreiðslu í þinginu . Aðeins
örsjaldan sýndi hún af sér menntahroka;
persónulega var hún alltaf auðmjúk .
Umfram allt annað lagði hún sig alla fram
til að gera sitt besta sem stjórnmálamaður,
hún vék sér ekki undan neinu til að gera
hlutina rétt, sama hvað um var að ræða
og hve ógnvekjandi verkefnið var . Við
ræðuritun varði hún stundum mörgum
dögum til að undirbúa ræðu, hún gerði
endalausar breytingar og ræðuritara sína
vitlausa, en þegar að deginum sjálfum
kom brást ekki að hún flytti ræðuna með
Svona minntust eldheitir aðdáendur
frú Thatcher andláts hennar .
glæsibrag . Yfirleitt ætlaði allt um koll að
keyra . Ronnie Miller, leikritahöfundurinn
kunni, sem aðstoðaði hana við ræðuritun,
sagði gjarnan á sinn á sinn tilfinningaríka,
gamaldags og leikræna hátt:
„Elsku besti, ég hef komist í kynni við tugi
af konum í fremstu röð og það er engum
blöðum um það að fletta að Margaret er
ekta — forystukona, díva, stjarna . Maður
sér hana heima hjá henni líta út eins og
kötturinn hafi dregið hana inn með sér,
hárið klesst, andlitsfarðinn úr skorðum,
fötin krumpuð og hún sjálf niðurdregin . En
þegar heyrist í trommunum, ljósin dofna og
tjaldið lyftist — gengur hún fram á sviðið
eins og milljarður dollara . Þetta gera bara
stjörnur, elsku besti . Þær bregðast aldrei á
stóru stundunum .“
Í næstum áttatíu og átta ár brást hún
aldrei á stórum stundum . Við höfum öll
notið góðs af því .