Tímarit Máls og menningar - 05.06.2001, Blaðsíða 45

m,
Eyjabakkagjörningur er heiti á athöfn sem átti sér stað þann 4. september 1999 á svæði sem náttúruverndar-
sinnar kalla stærsta óspillta víðernið sem eftir er í Vestur-Evrópu, Eyjabökkum. Þennan unaðslega, sólríka
dag slóst ég í för með u.þ.b. 130 manns, sem komu saman á Egilsstöðum og óku þaðan í bílalest tveggja
klukkustunda leið yfir Fljótsdalshérað og upp á hálendið, að Eyjabökkum. Markmið Eyjabakkagjörningsins
var að vernda landið; á sama hátt og þjóðin (fremur en ríkið) skipar helgan sess í hugum fólks helgaði
gjörningurinn svæðið. Við sem fórum í þessa ferð urðum bæði áhorfendur að og þátttakendur í vígsluathöfn
sem breytti náttúrulegu landsvæði í helgidóm. Leynd hvíldi yfir fyrirkomulagi vígsluathafnarinnar þar til hún
hófst og það var mikil upplifun að fá að taka þátt í henni. Skilningurinn á því sem var að gerast rann upp fyrir
okkur við athöfnina, gerði okkur að einni heild og um leið að smækkaðri mynd þjóðarlíkamans.
Ég tók þátt í þessum mótmælum að hluta til vegna
þess að ég vildi leggja málefninu lið. Ég mundi eftir
deilum í upphafi 10. áratugarins vegna samnings
Norsk Hydro og hins ríkisrekna Quebec Hydro um
byggingu magnesínverksmiðju við Trois-Rivieres.
Ríkisstjórnin lét ekki uppi raforkuverðið til Norsk
bls. 45
Náttúran, mótmæli og nútíminn
Náttúrusýn Íslendinga – með augum gestsins
Anne Brydon
tmm júní 22x27 Ó 5.6.2001 19:59 Page 45