Tímarit Máls og menningar - 05.06.2001, Qupperneq 64

Hrós og skammir
Vala Þórsdóttir, leikkona, skammtar
HRÓS Frumbyggjakonurnar höfðu skreytt götuna, sem leiddi að inngangi kofans, með blómum. Sjálfar
stóðu þær beggja vegna, í sínu fínasta pússi, en hópur kvenna stóð í hnapp við innganginn. Tilgangur þeirra
skýrðist þegar erlendu gestina bar að garði. Þetta var frumbyggjakór sem söng á tungu gestanna við
mikinn fögnuð viðstaddra. Gestirnir voru leiddir inn í kofann, sem reyndist vera mun stærri en hann leit út
fyrir að vera, því inn af holinu var stór veislusalur. Þar höfðu frumbyggjakonurnar borið fram veislumat.
Höfðingi frumbyggja, Hafdís Árnadóttir, Kramhússstýra, bauð alla velkomna en þó sérstaklega erlenda
tónlistarfólkið sem var komið alla leið frá fjarlægri eyju til að skemmta eyjaskeggjunum norður á Íslandi. Að
ræðu lokinni var matast og erlendu gestunum skemmt með ýmsum skemmtiatriðum sem leiddu til
hádegisdansleiks sem hugsanlega er siður á eyjunni. Gestrisni, gleði og hlýja fylltu salinn. Það var einstakt
að upplifa svo fallegar, hlýlegar og hjartnæmar móttökur á þessari annars hrjóstrugu og kuldalegu eyju.
SKAMMIR Flugvélin sem við farþegarnir
gengum inn í var mjög lítil miðað við
vegalengd og flughæð sem henni var ætluð.
Eftir að hafa gengið eftir þröngum ganginum
var ég fegin að fá mér sæti. Því miður var
sætið fremur óþægilegt og margra tíma flugið
leit ekki vel út. Hnén rákust í sætið fyrir
framan mig og ekki hægt að spenna á sig
beltið án þess að rekast í farþegann við
hliðina. Vonandi gengi ferðin samt stórslysa-
laust og ég næði að sofa óþægindin af mér.
Rétt um það leyti sem ég var búin að ná
þægilegri stellingu sem hugsanlega gæti leitt
mig í draumalandið byrjaði kynningardagskrá í
sjónvarpstækinu um öryggisatriði flugvélar-
innar. Ég ákvað að fylgjast mjög vel með þar
sem ekki leit vel út með flugferðina. Að henni
lokinni myndi ég vonandi sofna. Ég var fegin
að sjá að ég sat við neyðarútgang þar sem
hávaðinn í vélinni, rykkirnir og skrykkirnir
boðuðu ekki gott. Ég hristi af mér óhugnaðinn
og píndi mig til að leggja aftur augun og hætta
að hugsa um björgunarvesti og báta. Rétt um
það bil sem ég var að festa svefn byrjaði
kynningardagskrá um eyjuna sem ég hafði
hugsað mér að skoða á leið minni til Ameríku.
Kynningin var löng, væmin, yfirmáta heim-
óttarleg og full af þjóðrembu. Eyjaskeggjarnir
sem gerðu þessa dagskrá höfðu líklega ekki
ferðast mikið og töldu sig vera besta allra.
Loksins var þessi dagskrá yfirstaðin og ég
ákvað að halla mér. Ég var byrjuð að slaka á
og augnlokin orðin þung þegar flugfreyjan
bauð mér matinn. Ég afþakkaði eftir að hafa
kíkt yfir ganginn og séð hvað var á boðstólum
og hallaði aftur augunum og reyndi að leiða
hjá mér olnbogaskotin sem ég fékk frá
sessunauti mínum sem réðst á þetta óræða á
matarbakkanum. Ég byrjaði að dotta en þá
kom flugfreyjan aftur og tók bakkann við
hliðina og nýtt kynningarmyndband fór af
stað. Þjóðremban fyllti flugvélina. „Iceland
the best kept secret in the world.“ Ég ákvað
að láta leyndarmálið kjurt liggja og halda
beinustu leið til Ameríku.
Vala Þórsdóttir (f. 1968) er leikkona og rithöfundur. Hún hefur m.a.
skrifað einleikina Eða þannig og Háaloft sem hún hefur sjálf flutt. Vala
hefur að undanförnu starfað með the Icelandic Takeaway Theatre.
tmm júní 22x27 Ó 5.6.2001 19:59 Page 64