Félagsbréf - 01.07.1960, Blaðsíða 21

kélagsbréf
19
svip og líktist gríðarstórum, gegnsœjum safírsteini, og síðan smaragð.
Ég var dapur í bragði....
Héðan, ofan af hœðarbrúninni, fékk kirkjuturninn i þorpinu á sig
tígulegt yfirbragð. Skœrbláar, gljáandi skífurnar tindruðu í tœru síð-
degisloftinu. 1 svipinn sá ég þar fyrir mér í fjarska turnspíru dóm-
kirkjunnar í Sevilla og þrá mín eftir að komast til borganna, sem
ávallt ágerðist á vorin, hlaut þar dapurlega huggun.
Á heimleið. . . ., hvert? hvaðan? til hvers?... . En ilmurinn af liljun-
um, sem ég bar í fanginu, varð enn höfgari í ferskum andvara nœt-
urinnar, sem fœrðist nœr. Ilmur þeirra varð enn höfgari og jafnframt
óljósari en ilmur ósýnilegra blóma vallarins, eins og þœr vœru orðn-
ar að engu nema ilmi, sem umlukti bœði sál og líkama í einmana-
legri dimmunni. — Sál mín, þú ert sem lilja í dimmu skuggans! —
sagði ég við sjálfan mig.
Og skyndilega mundi ég eftir Glóa, sem ég hafði gleymt, þótt ég
saeti á baki hans, eins og hann vceri hluti af líkama mínum.
VOR
,,Ö, hve allt ilmar og skín!
0, hve engin fagna og hlakka!
0, nú ómar gleði og gaman!" (úr gömiu þjóoiagu.
Ég hrekk upp af vœrum morgunblundi við ógurlegan hávaða i
krökkunum, og ég er í slœmu skapi. Eg get ekki sofið lengur og loks-
ins fer ég önugur fram úr rúminu. En er mér verður litið út um glugg-
ann kemst ég að raun um að það var kliður fuglanna, sem rofið
héfur svefnfrið minn.
Ég rölti ofan í garðinn og syng þakkir til guðs þessa heiðríka dags.
hetta eru ókeypis tónleikar ótal syngjandi fuglsradda, ferskur og
endalaus söngur.
Svalan, þessi skrautlegi fugl, kvakar á brunnbarminum; svartþröst-
urinn stendur og blístrar uppi á appelsínu, sem fallið hefur til jarðar;
logaskœr gullþrösturinn flögrar skríkjandi milli grenitrjánna; bláleit