Félagsbréf - 01.07.1960, Blaðsíða 12

JUAN RAMÓN JIMÉNEZ
Spænska ljóðskáldið, Juan Ramón Jim-
énez, sem hlaut bókmenntaverðlaun
Nóbels árið 1956, naut um alllangt árabil
þeirrar sérstöku virðingar að vera talinn
mesta skáld, er þá var uppi og ritaði bund-
ið mál á spænska tungu, og munu fáir eða
engir bafa véfengt þann dóm. f umsögn
sinni um skáldið nefndi sænská akademi-
an st'i'staklega hina „lýrisku ljóðagerð
bans, sem f sögu spænskrar tungu er merki-
legt dæmi um andagift og listrænan hrein-
leika.“
Enda þótt Jiménez bafi verið fæddur á
Spáni, hlotið mestalla menntun sína þar
og ávallt talið sig Spánverja, þá dvaldi
hann utan heimalands síns nærri samfleytt
allt frá árinu 1936 og til dauðadags áríð
1958, aðallega í Bandaríkjunum og á eyj-
unni Puerto Rico.
Juan Ramón Jiménez Mantacon var
fæddur hinn 24. desember árið 1881 í bæn-
um Moguer nálægt hafnarborginni Huelva
í Andalúsíu-héraði á Spáni. Faðir hans
var þá attðugur vínekrueigandi, en er
drengurinn var seytján ára að aldri og við
nám í háskólanum í Sevilla, varð faðir
hans fyrir miklti fjárhagslegu tjóni, og
beið þess aldrei bætur.
Juan Ramón ákvað að gera lýriska ljóða-
gerð að ævistarfi sínu, og fyrstu ljóð hans
voru gefin út í Madrid árið 1898, Almas
ile Violeta (Fjólubláar sálir), og nokkru
síðar Ninjas (Vatnadísir). Aldamótaártð
flutti hann til Madrid og komst þar í
Juan Itnmún Jiménez.
kynni við skáldin Miguel de Unamuno y
Jugo, José Ortega y Gasset, Valle-Inclan
og ljóðskáldið Rubén Darío frá Níkaragua.
Það var haft eftir Francisco Aguilera,
forstöðumanni spænsku deildarinnar i þin?"
bókasafninu í Washington, að Darío hali
fyrstur manna komið auga á snillina 1
Ijóðagerð Jiménez.