Félagsbréf - 01.07.1960, Blaðsíða 32

30
FÉLAGSBRÉi’’
gjafarvaldið væri einungis hjá stjórninni. Brynjólfur fékk lillögur Páls
Melsteds til umsagnar, og hann var því algjörlega mótfallinn, að sá háttur
yrði hafður á, og kom því til leiðar, að Grundvallarlagaþingið felldi úr
lagafrumvarpinu allt það, sem snerti ísland á nokkurn hátt, því að hann
var einn af fulltrúum íslands á Grundvallarlagaþinginu, og átti sæti í
nefndinni, sem fjallaði um frumvarpið til Grundvallarlaganna. Það varð því
endirinn, að Páll skyldi einungis semja frumvarp til kosningalaga, sem
síðan yrði kosið eftir til liins væntanlega þjóðfundar, og svo var ráð fyrir
gert, að hann yrði haldinn sumarið 1850.
Nokkur skoðanamunur var með þeim Brynjólfi og Páli Melsled. Páll
hafði gefið stjórninni nokkra hugmynd um skoðanir sínar á sambandi ts-
lands og Danmerkur og í álitsskjali sínu hafði Brynjólfur einnig látið uppi
skoðanir sínar á samhandsmálinu. Þegar það er borið saman við það, sem
hann segir í bréfinu til Jóns bróður síns, sem birt var hér á undan, er auð-
sætt, að hann hefur ekki talið rétt að segja stjórninni hug sinn allan um
það mál, heldur miða tillögur sínar við það, sem mögulegt væri, að danska
stjórnin gæti fallizt á. Bardenfleth dómsmálaráðherra sýndi það líka svart
á hvítu í athugasemdum, sem 'hann skrifaði við tillögur Brynjólfs, að hon-
um þótti nóg um hinn ósvífna skilnaðaranda í Islendingum.
Alþingi 1849 fjallaði um kosningalögin til hins væntanlega þjóðfundar.
Brynjólfur var óánægðúr með margt í þeim og vildi breyta ýmsu, en fékk
því ekki ráðið. Hann var einnig hálft í hvoru að vonast eftir því, að hann
yrði kosinn fulltrúi á þjóðfundinn, en þær vonir rættust ekki. Síðari hlula
vetrar 1850 leit samt út fyrir, að hann yrði sá, sem mestu mundi ráða á
þjóðfundinum því að honum var falið að semja frumvarp stjórnarinnar
„Om Islands forfatningsmæssige Stilling i Danmark,“ eins og hann kall-
aði það, og jafnframt var hann spurður að því, hvort hann vildi ekki tak-
ast á hendur að verða konungsfulltrúi á þjóðfundinum, og Brynjólfur seg-
ist hafa svarað því til, að þar sem um Islands velferð væri að gjöra um
aldur og ævi gæti hann ekki tekizt Commissarii embættið á hendur, nema
stjórnin vildi fallast á uppástungur hans, og það leit ekki út fyrir annað
en svo mundi verða, og Brynjólfur var farinn að búast til ferðar, þegar
stjórnin sá sig allt í einu um hönd, og bauð Brynjólfi tvo kosti, að farat
heim til íslands með frumvarp, sem væri samið eins og stjórnin vildi með
tilliti til Slésvíkurdeilunnar eða fresta fundinum til næsta árs, svo að það
gæti ekki spillt fyrir frumvarpi dönsku stjórnarinnar um samband Dan-