Félagsbréf - 01.07.1960, Blaðsíða 40

38
FÉLAGSBRÉi'
INNHEIMTUM. (undrandi); Eiga hann?
BÓAS: Já, eiga hann.
INNHEIMTUM.: En þetta er reikningur fyrir líftryggingu, 198 krónur.
BÓAS: Þetta eru vextir af láni sem ég fékk útá líftryggingu.
INNHEIMTUM.: Það getur vel veriS en jrað eru samt 198 krónur.
BÓAS (horjir hugsandi á innheimtumanninn sem hann veitir nú jyrst eftii
tekt): Það er ekki ég sem skulda þeim. — Þeir skulda mér.
(Innheimlum. rýnir í reikninginn).
BÓAS: Það þýðir ekki að horfa á reikninginn.
INNHEIMTUM.: En það stendur hérna.
BÓAS:: Já, en hvað er einn reikningur.
INNHEIMTUM.: Það er reikningur.
(Hurðin á móti opnast og forvitið andlit konunnar sem liaj&i jyrst
taldS vi& innheimtum. gœgist jram rétt sem snöggvast. Konan hallar
hur&inni strax aftur þegar hún mætir augnaráði Bóasar. en hefur litla
rifu til a& geta hlustaS).
BÓAS (spotzkur): Góðan dag, frú Valgerður.
(Hur&in lokast).
BÓAS: Hvað er það annars sem fólk þarf svona niikið að vita? — Já, ]>að
var þessi reikningur. Einsog ég sagði þá var ég að liugsa um að
gefa þeim hann.
INNHEIMTUM.: Ætlið þér ekki að borga hann?
BÓAS: Nei, það er einmitt það sem ég á við.
INNHEIMTUM.: (hugsandi, án þess aS skilja); Þér skuldið hann ekki og
ætlið því ekki að borga hann. og samt skuldið þér hann. (Hristir
höfu&iS). Ég hefði víst aldrei átt að taka að mér joetta starf. Stundum
spyr ég sjálfan mig hvers vegna ég fór eiginlega aö flytja í bæinn.
En það var einsog leiðir allra lægju hingað.
BÓAS (grípur framí fyrir honum): Já, já. Það vilja allir flytja í bæinn.
En hvers vegna? Það veit ég ekki. Nú skal ég segja yður. (kemu-h
alveg útá ganginn) Ef ég gef líftryggingarfélaginu trygginguna þá
losna ég við reikninginn og þá hagnast ég, og þeir hagnast líka, en
ef ég borga hann þá tapa báðir. Skiljið þér ekki?
(Innheimtum. horfir or&laus á Róas).
BÓAS: Þér skiljið það ekki?
INNHEIMTUM.: Nei.