Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1878, Síða 13

3
1878
þessir eigi liaft neitt umboð til að bala ölluni fjáreigendum í sýslum þessum skyldu, er
eigi lá á þeim að lögum.
Af framangreindum rökum linn jeg eigi ástœðu til að brcyta úrskurði amtsins
frá 10. oktöber 1870 um niðurjöfnun á þeim liluta kostnaðarins til varðarins við Iivítá
í Borgarfirði, er íjáreigendur í norðuramtinu áttu að greiða, eptir samkomulagi milli amt-
mannanna í vesturamtinu og í norður- og austuramtinu.
— Brjef laiitlshuföingja lil ainlrminnsins yfir nordur- og nusturuindœininu um
í'ram f œrslu sveitarómaga.— Með þóknanlegu brjefi yðar, herra amtmaður,
frá 6 nóvbr. f. á., hefijeg meðtekið umkvörtun með fylgiskjölum frá oddvita hreppsnefnd-
arinnar í Bólstaðarhiíðarhreppi, dags. 18. jan. f. á., þar sem hann áfrýjar úrskurði norð-
ur- og austuramtsins, uppkveðnutn 8. septbr. 1876, um skyldu Svínavatnshrepps til
að endurgjalda Bólstaðarhlíðarhreppi fátœkrastyrk, er lagður hefir verið þar Sigurlaugu
Ólafsdóttur um tímann frá 10. apríl 1874 til 1. júlí 1875, og læt yður nú þjónustusam-
lega tjáð, herra amtmaður, það er hjer skal greina, til þóknanlegrar leiðbeiningar og
birtingar fyrir hlutaðeigendum.
Með áminnztum úrskurði er krafa Bólstaðarhlíðarhrepps til endurgjalds fyrir það,
er lagt hafði verið með Sigurlaugu þeirri Ólafsdóttur, er hjer rœðir um, og nú er dauð,
sem nemur alls 45 kr. 44 a., eptir að 04 kr. 16 a. eru endurgoldnar ineð því sem Sig-
urlaug átti eptir sig, fœrð ofan í ;33 kr. 84 a., og Svínavatnshreppur skyldaður til að end-
urgjalda Bólstaðarhlíðarhreppi þessa upphæð; og er lækkunin byggð á því, að venjulegt sje
að gefa með ómögum í þyngra lagi 2 kr. um vikuna, og aö þeir tveir hrcppar, er höfðu
Sigurlaugu til framfœrslu áður en lienni var komið fyrir í Bólstaðarhlíðarhreppi, hefðu
látið sjer nœgja það, og ennfremur á því, að þessi lækkun á meðlaginu með Sigur-
laugu, er krafizt erafhálfu Bólstaðarhlíðarhrepps, sje til orðin fyrir skakka aðferð hrepps-
nefndarinnar þar, þá, að bjóða ómaga þennan upp á undirboðsþingi (sbr. kanselíbrjef 23.
apríl 1844).
Jeg er á sama máli og þjer, herra amtmaður, um það, að það sje eigi samkvæmt
grundvallarreglunum í fátœkrareglugjörð 8. janúar 1834, eða því, hvernig hjer hagar til,
að liafa það fyrir almenna reglu að bjóða ómaga upp á undirboðsþingi til framfœris; en
jeg fæ þó eigi betur sjeð en að það megi vera, þegar sjerstakleg atvik mæla með því,
eins og hjer átti sjcr stað; og að því cr snertir sjerstaklega undirboðsþing það, er fram
liefir farið í þessu tilfelli, þá liefir það, eptir því sem fi am er komið í málinu, verið fólg-
ið í því, að þegar húsbóndi sá, er ómagi þessi, er hjer rœðir um, hafði verið hjá frá 10.
apríl 1874 til fardaga 1875, sagðist eigi vilja halda hana lengur, hvað sem í boði væri,
hefir hreppsncfndin á þinginu um vorið skorað á alla, sem þar voru staddir, að taka
hana, og þegar cnginn vildi verða til þess, eða koma með nokkurt boð um það, liefir
hreppsncfndin fengið húsbónda liennar, sem var, til að lofa honni að vera mánuði lengur,
en þó eigi með öðru móti cn að hann fengi mcð henni 1 rd. 32 sk. eða 2 kr. 66 a. um
vikuna; en mcð því virðist hvorki liafa verið hallað á framfœrsluhrepp þann, er hlut
átti að máli, nje á ómagann sjálfan. Er því engin ástœða til að neita Bólstaðarhlíðar-
lirepp fyrir þá skuld um endurgjald fyrir kostnað þann, er hreppurinn hefir samkvæmt
þannig gjörðum samningi hal't af framfœrslu Sigurlaugar frá 6. júní til 1. júli 1875, enda
munar það eigi nema 66 a. umfram það 2 króna gjald um vikuna, sem lagt hefir verið
til grundvallar í úrskurði amtsins, eða 2 kr. 64 aurum í 4 vikur.
pótt svo sje, að optast megi koma sveitarómögum í þyngra lagi fyrir með 2
9
8. jan.
:«
9. jan.