Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1878, Qupperneq 178

1878
168
175
29. nóvbr.
til leiðbeiningar við virðingargjörð á fasteignum, er œtlazt er til að vorði veðsettar fyrir
lánum úr viðlagasjóði.
1.
Áður en virðingargjörðin fer fram, ber beiðanda að útvega og afhenda virðing-
armönnum:
1. Yottorð hlutaðeigandi sýslumanns eða bœjarfógeta um eignarheimild eigandans
og veðbönd þau, er á eigninni hvíla, og ber að svo miklu leyti, sem mögulegt er, að
taka fram í þessu vottorði, hvað jörðin síðast hafi verið seld fyrir.
2. Skírteini um brunabótaandvirði húsa þeirra, er á eigninni eru byggð, sje nokkurt
þeirra tryggt til brunabóta.
3. eptirrit eptir síðustu úttektargjörð á eigninni, ef til er.
2.
Skoðunar og virðingargjörðin miðar til þsss að finna það andvirði eignarinnar,
cr selja má liana sanngjarnlega fyrir eptir gœðum liennar og algengu verðlagi (sbr. 8. gr.
tilsk. 18. febrúar 1847 og 3. gr. tilsk. 27. maí 1848); en svo að sjeð verði, á hverju
virðingarmennirnir byggja mat sitt, ber þeim
1. að kynna sjer og lýsa eigninni allri og hlunnindum, er henni fylgja og byrð-
um þeim, er ú henni hvíla;
2. að reikna út tekjur þær, er ætla má, að fáist af eigninni og gjöld þau, er ú
henni hvíla.
3.
Lýsingin á eign þeirri, er virða ber, á að innihalda skýrslu um hvert það atvik,
er getur verkað á andvirði eignarinnar. Ber því að skýra frá:
a, afstöðu eigmtrinnar. Um jarðeign, á að taka fram.íhvaða dal, vík, firði, hreppi,
sýslu hún sje, hve langt sje til næsta kauptúns, og livernig vegurinn þangað sje, hvort
land jarðarinnar að öllu eða nokkru lcyti liggi undir skemmdum af völdum náttúrunnar
(skriðum, sandfoki, sjáfarágangi o. fi.).
Sje það Uúseign, sem á að meta, ber að skýra frá, hvernig hún liggur við kaup-
skap, handiðnum, sjáfarútveg o. s. frv., og ber að tilgreina það stræti eða svæði í við-
komandi verzlunarstað, er hún liggur við.
I, áaigkomulag eignarinnar. I lýsingu á jörð ber fyrst að skýra frá dýrleika hennar
bæði að fornu og nýju mati, þá skal geta um landamerki hennar. Enn fremur ber að
lýsa húsum jarðarinnar, heygörðum- og tóptum, byggingarlagi sjerhvers liúss, ástandi viða,
þaks, og veggja, o. s. frv. Kálgörðum þeim, sem á jörðinni eru, skal iýsa, tölu þeirra
og stœrð, túngörðum, tröðum, vörzlugörðum, kvíum, rjettum, brúm og öðrum mannvirkj-
um; svo ber og að geta um rœkt þá, sem tún og engjar eru í, hvort fœrikvíar sjeu
hafðar, hvort bœjarfor sje byggð eða áburðurinn á annan hátt drýgður, hvort mótak sje
í landinu og hvort það sjo notað, aðhvemikluleytitúnsje sljett eða þýft, vatnsveitingaskurðir
sjeu í eingjunum, hve margir hestar fáist í meðalári af töðu og hve margir af útheyi, og
hve mikið fólks og hesta hald bóndinn þurfi að hafa til þess að ná þessum heyjum í
meðalári. Loksins skal lýsa afrjett, úthögum, skógum og fjalldrapa eða hrísi, selalátruin,
æðarvarpi og eggveri, þar sem slíkt á sjer stað, reka, sjáfarútvegi o. s. frv.
Kúgildi þau, er fylgja jörðinni, ber að telja, og ber þar að auki að skýra frá því,