RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Síða 4

Góðar bœkur og vondar
íslenzk bókaútgáfa virðist sízt í rénum. Hitt er ískyggilegt, að
lilutföllin milli sæmilegra bóka og lélegra breytast óðfluga til
liins verra, og mátti þó sízt við því. Svo virðist, sem útgefendur
auðvirðilegra reyfara færist nú allir í aukana; framleiðsla þeirra
margfaldast og flæðir á markaðinn. Lélegur samsetningur, þar
sem andleysi og smekkleysi, liugmyndafátækt og hróplegt mál
fara saman, er auglýstur með blygðunarlausu offorsi, eins og sálu-
lijálp livers manns sé undir því komin, að liann lesi ósómann.
Sennilega verður seint við því spornað, að eitthvað sé út gefið
af slíkum bókum. Það fólk, sem liefur ánægju af reyfaralestri
á vafalaust einhvern rétt til þess, að fá bækur við sinn smekk.
En þá tekur skörin að færast upp í bekkinn, þegar merkisrit
komast ekki á framfæri, en unnið er baki brotnu að útgáfu
hinna aumustu sorpbóka.
Pappírsskortur liefur gert nokkuð vart við sig um hríð, og er
líklegt, að pappír verði af skornum skammti á næsta ári. Er
ömurlegt til þess að vita, ef liinn takmarkaði pappír fer einkum
undir það lesmál, sem aumast er, og stefnir til forheimskunar.
En svo virðist nú horfa.
Dr. Stefán Einarsson, liinn lærðasti maður, hefur samið stórt
og gagnmerkt rit um íslenzkar nútímabókmenntir. Það mun liafa
legið tvö ár tilbúið til útgáfu, en hefur ekki séð dagsins ljós, og
nú kvað vanta í það pappír! Ásgeir Hjartarson, traustur sagn-
fræðingur og góður rithöfundur, hefur lokið öðru bindi hinnar
prýðilegu niannkynnssögu, er Mál og menning gefur út, — en
pappírinn vantar. Fleiri slík dæmi mætti nefna. Á sama tíma
2