RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Síða 18

Brúðardraugurmn
Eftir Washington Irving
Á Þjóðverjalandi er jjað hérað,
er Frekavángur heitir, skógi vaxið
og fjöllótt, og frítt land. Þar stóð
endur fyrir löngu höll á einum
fjallatindi, eigi langt þaðan er
Main og Rín renna saman; þá
liöll átti sá herra, er kallaður var
barún af Láðborg. Nú er þessi
Iiöll í eyði og eigi nema rúst ein;
beikitré og dimmlaufguð fura
þekja tóftirnar með greinum sín-
um, og ekkert nær upp yfir skóg-
inn nema varðturninn; hann
stendur enn, þó hrörlegur sé, og
lítur út yfir landið.
Barúninn var af miklum ætt-
um, en eigi hafði hann erft annað
af eignum forfeðra sinna en þessa
höll, því allt hitt hafði smátt og
smátt gengið af þeim; en samt
sem áður þóttist hann mikill af
hvorutveggju, af ættboganum og
af eigninni, og lét liann sér annt
um að halda við ættartigninni svo
sem auðið var, og hélt sig svo stór-
mannlega sem hann gat, svo menn
skyldu eigi gleyma því, hver hann
væri. Riddararnir voru raunar
hættir að elda grátt silfur, jjegar
þessi saga gerðist, og hýrðust ekki
lengur í fjallaborgunum, sem
byggðar voru eins og fálkahreiður
í hengiflugum, lieldur höfðu þeir
reisl sér „byggðir og bú í blómgv-
uðu dalanna skauti“, og „undu
þar glaðir við sitt“. En barúninn
hélt sínum sið; hann bjó alltaf í
gömlu fjallaborginni, og víggirti
sig á móti stríði og styrjöld, sem
fyrir löngu var um garð gengin;
var hann alltaf fullur af hatri til
nágranna sinna, af því þeir höfðu
átt í einhverjum deilum við lang-
afa-langafa lians, og enginn mundi
eftir |>ví nema barúninn einn.
Barúninn átti eina dóttur barna;
en það er oft farið svo með ein-
birnin, að þau eru gerð að undri,
og svo var einnig gert við barúns-
dótturina. Allar barnfóstrur,
kjaftakerlingar, frændur og frænd-
konur gengu í skrokk á barúnin-
16