RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Side 41

SONATA QUASI UNA FANTASIA
RM
framar af mönnunum þó að ég
liugsi sífellt um mennina og þá
lieyri ég að þulurinn segir í út-
varpinu að næst verður leikin
Tunglskinssónatan eftir Beetlioven
en ég held áfram að stara út um
gluggann því að ég vænti mér ekki
neins af mönnum og ekki fremur
þó að ég heyri útvarpsþulinn til-
kynna Sonata quasi una fantasia
því að ég lief ekki vit á tónlist en
þetta er kvöld í maí já það er maí-
kvöld en ég lief gleymt því vegna
þess að ég er sí og æ að liugsa
en meðan ég sit og horfi út um
gluggann er byrjað að leika són-
ötuna sem menn nefna Tunglskins-
sónötuna en ég er að hugsa um
niannlífið liversu undarlegt að hér
8U ég í stað þess að sitja í leik-
kúsinu og horfa á leikrit eftir
heimsfrægan leikritaliöfund og
hversu undarlegt að skilja ekki
niannlífið og vera þó til því að ég
sit hér aleinn og liorfi út um glugg-
ann en fyrir framan gluggann er
tún en lengra í burtu er vatn og
síðan hin duliiðga firrð eins og
skáldin segja en síðan blámi him-
insins og nú er verið að leika
Tunglskinssónötuna eftir Beet-
hóven því að ég lieyri tónana því
að ég lieyri leikið adagio sostenuto
°g þá man ég skyndilega að það
er kvöld í maí og ég man að það
var kvöld í maí þegar ég var dreng-
ur þó að ég skylfi oft af hræðplu
þegar faðir minn barði móður
niína því að faðir minn drakk
mikið af víni og þá barði hann
móður niína en þó að ég muni
að ég vissi ekki livar ég skyldi
fela mig þegar ég sá föður minn
koma til að berja móður mína gat
ég ekki gleymt því þegar ég lief
verið minntur á það að fyrir langa
löngu var ég drengur og náttúran
greri um kvöld í maí en það var
fyrir langa löngu og nú veiti ég
því athygli að ég sit hér einn í
fangaklefa og er að liorfa á vatnið
sem er fyrir liandan túnið sem
er fyrir framan gluggann en fyrir
handan vatnið er liin dulúðuga
firrð eins og skáldin segja en síðan
blámi himinsins en án þess ég viti
orsök þess finn ég skyndilega að
ég er farinn að brosa en þó að ég
sjái mig ekki í spegli veit ég að
það er dapurlegt bros því að mann-
lífið er dapurlegt skop í mínum
augum og liér sit ég og brosi en
þegar ég hef setið ofurlitla stund
brosandi og velt fyrir. mér þeirri
ráðgátu livað liafi komið mér til
að brosa rennur upp fyrir mér
ljós og ég skil að það er Tungl-
skinssónatan sem verið er að leika
sem hefur töfrað þetta kynlega
bros fram á varir mér en liitt er
einkennilegra að um leið og ég
þykist liafa skilið livað það var
sem liafði töfrað fram bros á varir
mér er ég farinn að tala undar-
lega við sjálfan mig í huganum
undir tónum sónötunnar sem verið
er að leika en ekki tunglskin segi
ég í huganum en ekki tunglskin
39