RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Qupperneq 83

SJÓLIÐINN
RM
liana alveg, ekki þarna, lieldur í
Wisconsin, bar lieimþrá í brjósti
til búgarðsins og snævarins. Þegar
bann fór til skips snennna um
morguninn var allt hljótt og sveip-
að þoku, og þarna á liöfninni í
armi Ferratshöfða lá orustuskipið
eins og silfurgrá brjálæðishöll;
bann var þakklátur því fyrir að
bafa borið banu Iiingað, datt í
hug hvernig liann bafði gert gys
að öðrum sjómönnum, sem böfðu
kvongazt eða langað til að kvong-
ast stúlkum sínum í höfn, og bugs-
aði að liann liefði ekki vitað livað
bann var að segja.
Terri liefði viljað útskýra fvrir
bróður sínum hvernig og livers
vegna bonum hafði dottið í liug
að kvongast þessari frönsku stúlku.
En það bafði farið í bundana á
endanum, svo að bann var ekki
að flíka því.
Hann sagði Zizi, að ef hún hag-
aði sér vel, mundi liann kvongast
henni um áramótin og fara með
hana til Ameríku, og hún kreppti
hnefana í æsingu, eins og loforðið
væri dýrmæt gjöf, en aðeins stund-
argjöf; þá lét hún augun flökta út
a sjoinn með einliverskonar þolin-
móðum leiða, fannst ekki liæfa að
leggja trú á góðar fréttir; en elsk-
aði hann eftir það með nýjum
þrótti — kerfisbundið, ágengt,
áhugasamt — sem særði hann og
æsti enn meira; ánægja lians var
hlönduð ákaflegri afbrýðisemi,
hann sagði: „Sjáðu til, þú ert
konan mín“, stúlkan brast í ein-
lægan grát; þannig leið tími þeirra
þöglu, skeytingarlausu, bitru ham-
ingju mitt í drykkju og stefnu-
mótum, vinum í vanda, peninga-
tjóni eða stuldi, slagsmálum og
dansi. Þá fór orustuskipið auð-
vitað til annarra hafna. Zizi varð
eftir og liann sendi lienni peninga
mánaðarlega; meðan hið tiltölu-
lega hreinlífi lians var aðeins ný
tegund nautnar, og liann var vin-
um sínum til angurs með við-
kvæmu skapi sínu.
„Þegar við komum til baka, átti
stúlkan mín vinkonu, sem var köll-
uð Minette. Það var allt í lagi með
liana fyrst“.
Hann niundi daginn, þegar hann
bitti liana, bolduga, föla, roskna
konu með glampandi augu og föl-
rauðan munn með niðurdregin
munnvik, sem stóð við hlið Zizi
á torginu bak við bótelið fyrir
framan slátrarabúð með netblífum
fyrir gluggunum til að halda flug-
unum frá, lifrarhlaði á borði, sem
rauðmálaður kúbíd úr járni liélt
uppi. Hvað var hægt að segja með
svo lítið af tveim tungum sam-
eiginlegum? Svo hann tók utan um
Zizi og gældi við bana meðan hin
starði á liann óskammfeilin og
sleikti varirnar og liann fann ljúfa
órósemi af því að Zizi virtist ekki
vera afbrýðisöm.
„Hún var slæm, þessi Minette“,
sagði liann við bróður sinn, sem
hélt áfram að vinna án þess að
77