Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.1995, Blaðsíða 12

Eftir fráfall föður síns
flutti Robert inn á þetta
hótel í Biel. Honum var
úthlutað þakherbergi.
„ Útsýnið hérna yfir
borgina er ekki ófagurt og
með málsverðinum, sem
hótelfólkið ber fram,
virðist ég notalega sœll. “
(Úr Das Gasthaus)
Þetta er Robert á Bielarárunum.
Myndin er sennilega tekin árið
1915. A þessum árum var Robert
sárfátœkur og hafði ekki ráð á að
kynda húsakynni sín. Sjálfur var
liann þó harla ánœgður og honum
varð mikið úr verki.
Kafka, hefur sagt frá því að Kafka hafi stundum komið í heimsókn til sín
og lesið eitthvað eftir Walser upphátt fyrir sig af svo mikilli innlifun að
það var eins og hann væri að lesa fyrir fullum sal áheyrenda.
Walser dreymdi um að verða leikari þegar hann var unglingur og hann
hafði vissulega hæfileika í þá átt. Hann gat ekki skrifað nema með því að
setja sig í einhverja rullu. Uppáhaldsrullumar hans vora: bamið, þjónninn,
lærlingurinn, skáldið, leikarinn, skemmtigöngumaðurinn, ræninginn og
geðsjúklingurinn. Auðvitað var hann allan tímann að skrifa um sjálfan sig,
um minningar sínar, vonir og þrár. Sjálfur sagðist hann alltaf vera að
skrifa sömu „margslungnu og sundurklipptu Ég-bókina“. Og það passar
því flestir textamir hans eru skrifaðir í fyrstu persónu. En þessi fyrsta per-
sóna eða þetta „ég“ sem birtist þar er ætíð einhver annar. Með öðrum orð-
10