Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.1995, Qupperneq 38

sanngjarnt og af þeim sökum tók ég herbergið á leigu. Ég var allshugar feg-
inn að mér skyldi takast það því ég hafði lengi verið þjakaður af svolítið
sérkennilegu hugarástandi og var af þeim sökum óvenju þreyttur og þráði
ró og næði. Sérhver bækistöð hlaut raunar að gleðja mig því ég var orðinn
leiður, vonlaus og daufur í dálkinn eftir alla leitina. Friðsæll áningarstaður
gat ekki verið annað en hjartanlega kærkominn.
„Hvað gerið þér?“ spurði daman.
„Skáld!“ svaraði ég.
Hún hvarf á brott þegjandi.
„Ég sé ekki betur en að greifi gæti búið hérna,“ blaðraði ég við sjálfan
mig á meðan ég rannsakaði nýja heimilið mitt hátt og lágt.
„Þetta undurfagra herbergi,“ sagði ég, um leið og ég hélt einræðum mín-
um áfram, „hefur án efa einn stóran kost: það er úr alfaraleið. Hér er hljótt
eins og í helli: hér er ég svo sannarlega óhultur. Heitasta óskin mín virðist
hafa ræst. Eftir því sem mér best sýnist, eða eftir því sem ég tel mér sýnast,
er herbergið hálfmyrkt að kalla. Myrkrið hérna er bjart og birtan myrk. Mér
finnst það í hæsta máta lofsvert. Bíðum nú við! Farið yður ekki of geyst,
herra minn. Ekkert liggur á. Takið yður þann tíma sem þér þurfið. Hangir
ekki veggfóðrið í raunalegum og angurværum lufsum hér og þar á veggjun-
um? Vissulega! En einmitt það heillar mig því ég er svo hrifinn af smá-
draslaraskap og niðurníðslu. Lufsurnar mega alveg hanga; ég leyfi ekki
fyrir nokkurn mun að þær verði fjarlægðar því ég er að öllu leyti sáttur við
þær. Ég gæti sem best trúað að einhvern tíma hafi barón búið hérna.
Kannski að offíserar hafi drukkið hérna kampavín. Gardínan fyrir háum og
mjóum glugganum virðist vera gömul og rykfallin en snotrar fellingar
hennar bera vott um smekkvísi. Úti í garði, rétt við gluggann, stendur birki-
hrísla. Á sumrin hlær grænkan við mér inn í herbergið og alls kyns söng-
fuglar munu sitja á litlu greinunum bæði mér og sjálfum sér til ánægju.
Mikið er þetta gamla og fína skrifborð dásamlegt. Ég þykist vita að hér eigi
ég eftir að skrifa ritgerðir, athuganir, skissur, smásögur eða jafnvel nóvellur
og senda þær, með brýnni beiðni um skjóta og góðfúsa birtingu, til afar
strangra og gáfaðra ritstjórna á blöðum og tímaritum, eins og t. d. „Nýjustu
36