Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.1995, Qupperneq 16

Roberl Walser á 75 ára afmœlisdegi
sínum. „Þegarfrú Steiner sagði bömum
sínum að Robert Walser hefði skrifað svo
failega um veturinn, snjóinn og kuldann,
bcetti hún við, að sennilega snjóaði í dag
vegna þess að Robert Walser œtti afmœli
og honum þœtti veturinn svofagur. “
(ÚrSeelig, Wanderungen)
samt er engu líkara en hann hafi litið á dvölina á hælinu sem kærkomna
hvíld. Ári áður en hann var lagður inn skrifaði hann stuttan texta um þýska
skáldið Hölderlin þar sem segir: „Þegar Hölderlin varð fertugur fannst hon-
um það sjálfsögð kurteisi að ganga af vitinu.“ Þessi orð urðu fleyg. Walser
sagði við annað tækifæri að Hölderlin hefði ekki orkað að standa undir öll-
um kröfunum sem gerðar voru til hans og þess vegna sýnt þá tillitssemi við
sjálfan sig og aðra að flýja inn í heim geðveikinnar. Osagt skal látið hvort
þessi kenning fær staðist. Sennilega var Walser að tala um sjálfan sig.
Raunar má halda því fram að hann hafi fyrst orðið normal eftir að hann kom
á hælið. Hann þurfti að vísu að fórna sköpunargleði sinni og frelsi en losaði
sig um leið við óvissuna og angistina. Nú var hann loksins orðinn eins og
allir hinir. Hann bjó um rúmið sitt á hverjum morgni, var alltaf stundvís,
kláraði allt af diskinum sínum, sópaði matsalinn, límdi saman bréfpoka og
fór í göngutúra sér til hressingar. Það var komið skipulag á líf hans. Hann
fékkst örlítið við skriftir fyrst eftir að hann kom á hælið en hætti síðan fyrir
fullt og allt.

14