Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.1995, Blaðsíða 63

að vísu ekki laus við grillur en ég óttast þær ekki. Grillurnar valda mér ekki
nokkrum minnsta ótta. Ef einhver segði við mig: „Þú ert nervus,“ myndi ég
svara alveg kaldur: „Minn góði vin, ég veit að ég er svolítið veiklaður og
nervus.“ Og þegar ég segði þetta myndi ég brosa mjög kurteislega og kalt
og sennilega myndi viðmælandi minn verða svolítið ergilegur. Sá sem held-
ur ró sinni er ekki með öllu glataður. Úr því mín eigin taugaveiklun fer ekki
í taugarnar á mér hlýt ég að hafa sterkar taugar. Það hljóta allir að sjá því
það er deginum ljósara. Mér er fullkomlega Ijóst að ég er ekki alveg laus
við grillur og að ég er svolítið nervus en ég veit líka að ég get verið kaldur
og rólegur, sem mér finnst afskaplega ánægjulegt, og að ég er í ágætis skapi
þótt ég sé farinn að eldast svolítið, hrörna og visna. Það er bara lífsins
gangur. Nú gæti einhver komið og sagt við mig: „Þú ert nervus.“ „Já, ég er
afskaplega nervus,“ inyndi ég svara og hlæja svo með sjálfum mér yfir
þessari mögnuðu lygi. Kannski myndi ég segja: „Við erum öll svolítið
nervus,“ og skellihlæja yfir þessum stórfenglega sannleika. Sá sem getur
hlegið er ekki alveg farinn á taugum; sá sem heldur gleði sinni þótt hann
heyri eitthvað óþægilegt er ekki alveg farinn á taugum. Og jafnvel þótt ein-
hver kæmi til mín og segði: „Þú ert óskaplega nervus," myndi ég bara svara
prúðmannlega: „Já, ég er óskaplega nervus, ég veit það.“ Og málið væri þar
með útrætt. Grillur, maður verður að ganga með þær og hugrekki verður
maður að hafa til að lifa með þeim. Þá verður lífið létt. Maður þarf ekkert
að óttast þótt maður sé svolítið undarlegur. Otti er alveg fáránlegur. „Þú ert
voðalega nervus!"
„Já, þú getur komið og sagt mér þetta alveg rólegur! Ég verð bara þakk-
iátur.“
Þetta, eða eitthvað í þessa áttina, myndi ég segja af fyllstu kurteisi og
hafa gaman af. Maður á að vera kurteis, hlýr og góður og þótt einhver segi
að maður sé óskaplega nervus þá þarf maður ekkert að taka það nærri sér.
61