Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.1995, Page 27

STÖRF
Til að geta lifað heiðarlegu lffi í þessum heimi verður maður að hafa eitt-
hvert starf. Það er ekki nóg að gera bara eitthvað. Vinnan þarf að vera af
ákveðinni gerð og hún verður að hafa tilgang. Þess vegna velur maður starf.
Það gerist þegar ntaður er búinn í skóla en þá verður maður fullorðinn, eða
réttara sagt, nú byrjar annar skóli: lífið. Sagt er að lífið sé strangur skóli og
það hlýtur að vera satt úr því að það er sagt. Við getum valið þau störf sem
við viljum enda væri ekki sanngjamt ef við gætum það ekki. Það eru svo
mörg störf sem mig langar í. Og þá er erfitt að velja. Ég hugsa að það sé
best að ég velji bara eitthvert starf, kannski það fyrsta sem kemur í hugann,
reyni það og hætti þegar ég verð búinn að fá nóg. Hvemig á maður eigin-
lega að vita hvernig störfin eru? Ég held að maður verði fyrst að prófa þau
sjálfur. Það er ekki hægt að búast við að óreyndar sálir geti tekið einhverja
ákvörðun í þessu lífi án þess að verða að athlægi. Það á að vera hlutverk
foreldra okkar að finna handa okkur störf. Þeir vita best hvað við getum. Og
ef við skyldum geta gert eitthvað annað og meira en þeir töldu er alltaf
hægt að söðla um. Það þýðir ekki að maður endi sem söðlari. Nei, við erum
sjaldan beitt órétti í þessum efnum. Nú, ég gæti vel hugsað mér að verða
skipstjóri. En ég efast um að foreldrar mínir yrðu hrifnir af því. Þeim þykir
svo vænt um mig og yrðu mjög hrædd ef þau vissu af mér úti á rúmsjó í of-
viðri. Best væri auðvitað að strjúka að heiman. Um miðja nótt, út um
gluggann, niður reipi og - bless. Æ nei. Ég þori ekki að fara á bak við for-
eldra mína og það er ekkert víst að ég sé gott skipstjóraefni. Mig langar
25