Frón - 01.04.1943, Qupperneq 63

Orðabelgur
125
risu menn á fætur og sungu þjóðsönginn. Formaður félagsins og
stjórnandi samkomunnar Helgi Bcrgs minntist heiSursfélaga,
Sveins Björnssonar ríkisstjóra, Sigfúsar Blöndals og Gunnars
Gunnarssonar skálds, svo og þriggja manna annarra er félagiS
og stúdentar stæSi í mikilli þakkarskuld viS, þeirra nafnanna
Jóns Krabbe sendifulltrúa, Jóns Sveinbjörnssonar konungsritara
og Jóns Helgasonar prófessors, og lagSi til aS þeir yrSu gerSir
heiSursfélagar. Var því tekiS meS dynjandi lófaklappi. Konungs-
ritari er næstelztur telagsmaSur þeirra er hér dveljast, en gat
því miSur sökum veikinda ekki tekiS þátt í afmælisfagnaSinum.
GuSmundur Kamban sagSi fram þrjú kvæSi. Eitt þeirra var
eftir sjálfan hann og hafSi veriS skírt Vikivaki, en réttu nafni
kvaS skáldiS þaS eiga aS heita Tangó, og því til sönnunar flutti
hann þaS meS tangó-hrynjandi. Langvarandi lófatak áheyrenda
aS framsögninni lokinni sýndi aS þeir kunnu bæSi aS meta list
kvæSisins og réttmæti nafnsins.
Nú tóku viS margar ræSur. Hinir nýkjörnu heiSursfélagar
þökkuSu, og mælti Jón Krabbe á íslenzka tungu, sem hann hafSi
jafnan talaS viS móSur sína í æsku. Erlcndur Patursson flutti
kveSju frá færeyskum stúdentum, fyrst á islenzku, en síSan á
færeysku. GuSni GuSjónsson mælti fyrir minni kvenna og Por-
finnur Kristjánsson fyrir minni stúdenta. Pegar hlé varS á, voru
stúdentasöngvar sungnir viS raust. PaS var og tíSinda, aS nokkrar
ungmeyjar risu á fætur frá borSum og gengu fram, en komu
von bráSar inn aftur meS bækur í fangi og afhentu hverjum
viSstöddum eintak af minningarriti félagsins. FormaSur þakkaSi
gjafir: fundarstjórabjöllu úr silfri frá starfsfólki íslenzka sendi-
ráSsins, silfurbikar frá Dansk-íslenzka félaginu og fagra blóma-
körfu frá íslendingafélagi. MeSal fjölda heillaskeyta sem lesin
voru vakti eitt sérstakan fögnuS: kveSja gamalla Hafnarstúdenta
í Reykjavík, sem höfSu einnig haldiS afmæliS hátiSlegt og sendu
nú gamla félaginu árnaSaróskir. Mun flestum hafa hlýnaS um
lijartarætur viS þetta handtak yfir hin ófæru höf.
Eftir þetta var fariS inn í hliSarsalinn, þar sem veitt var
kaffi meS pönnukökum og rjóma, og hófst þar hinn léttari
])áttur dagskrárinnar. Nú veittist veizlugestum, flestum í fyrsta
sinni á ævinni, sú ánægja aS heyra Jón Helgason flytja ýms
skopkvæSi er hann hafSi gert á stúdentsárum sínum, hvert öSru
hnyttnara og skemmtilegra. Hjalti Gestsson óg Árni HafstaS
sungu Glunta, en síSan hóf Jakob Benediktsson mjög spaugilega