Morgunblaðið - 03.12.2015, Blaðsíða 72

72 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. DESEMBER 2015
✝ Hlöðver Ingv-arsson fæddist
í Múla í Bisk-
upstungum 11.
september 1928.
Hann lést á Land-
spítalanum Foss-
vogi 22. nóvember
2015. Foreldrar
hans voru Ingvar
Eiríksson bóndi, f.
4. mars 1891, d. 15.
mars 1969, og Sig-
ríður Ingvarsdóttir húsfreyja, f.
3. apríl 1904, d. 26. desember
1990.
Hlöðver flutti 12 ára gamall
að Efri-Reykjum í Bisk-
bændur á Bræðraá í Skagafirði.
Dætur Hlöðvers og Rögnu
eru: 1) Sigríður Inga, f. 27.9.
1966, gift Gunnari Leó Helga-
syni f. 3.1. 1963. Börn þeirra
eru Hlöðver Ingi, f. 18. júlí
1985, Lára Guðrún, f. 9. mars
1990, og Karen Ósk, f. 1. janúar
1997.
2) Guðrún Hafdís, f. 28. febr-
úar 1970. Synir hennar eru
Bjarni Magnús, f. 24. maí 1995,
Ragnar Helgi, f. 27. júlí 2001,
og Svavar Orri, f. 9. janúar
2012.
Hlöðver lauk búfræðiprófi
frá Bændaskólanum á Hvann-
eyri 1952 og fór síðan að nema
húsasmíði og tók meistarapróf í
húsasmíðum 1963. Hann vann
sem húsasmíðameistari allan
sinn starfsaldur.
Útför Hlöðvers fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 3. des-
ember 2015, klukkan 15.
upstungum með
foreldrum sínum
og bræðrum. Bræð-
ur hans eru Ingvar,
f. 17. september
1930, d. 11. apríl
2013, Eiríkur, f. 20.
maí 1932, d. 29.
ágúst 2008, og
Gunnar, f. 7. febr-
úar 1934.
Hlöðver kvænt-
ist 26. september
1964 Rögnu Hjaltadóttur, f. 25.
ágúst 1937. Foreldrar hennar
voru hjónin Hjalti Eðvaldsson, f.
5. október 1901, og Hólmfríður
Rögnvaldsdóttir, f. 9. maí 1904,
Elsku besti pabbi hefur fengið
hvíld, 87 ára að aldri. Hann vann
allan sinn starfsaldur við húsa-
smíðar og þá aðallega við ný-
byggingar og oft var frítímanum
varið í að hjálpa öðrum. Í minn-
ingunni var hann sívinnandi.
Hann gaf sér þó tíma fyrir fjall-
göngur, ferðalög innanlands,
veiðiferðir og heimsóknir.
Sunnudagsmorgnum var oft var-
ið í Esjuhlíðum. Man eftir mér
lítilli stelpu trítlandi á eftir hon-
um upp fjallið eða hann og
mamma farin eldsnemma að ná í
svartbaksegg. Pabba fannst
gaman að keyra um landið, ferð-
inni þá oftast heitið norður í
land, Borgarfjörðinn eða um
Biskupstungurnar.
Sérstaklega dýrmætar finnst
mér tvær ferðir sem við fórum
síðastliðið sumar. Önnur í Borg-
arfjörðinn og réð hann algjör-
lega ferðinni. Fórum Hvalfjörð-
inn, Dragann, að Hvanneyri og
þaðan gömlu Hvítárbrúna og
sagði hann okkur sögur alla leið-
ina frá þeim tíma sem hann var í
skóla og við vinnu í Borgarfirð-
inum og engu hafði hann gleymt.
Hin ferðin var austur í Tungur á
æskuslóðir hans. Fórum við að
Torfastöðum þar sem foreldrar
hans hvíla, Gullfossi og Geysi og
að Haukadal. Enn fleiri sögur
fylgdu með.
Pabbi hafði mikið gaman af
því að veiða. Ófáar ferðir voru
farnar í Staðará, Víkurá og
Hrolleifsdalsá ásamt fleiri ám.
Hann var þolinmóður veiðimaður
og fiskinn, komumst við oft
þannig að orði að ef pabbi fengi
ekki lax þá væri bara enginn lax
í ánni. Pabba þótti mikið vænt
um fjölskyldu og vini. Voru hann
og mamma dugleg að heimsækja
ættingja og vini um allt land og
fáir staðir sem þau komu ekki á.
Hann bar mikla umhyggju fyrir
okkur systrunum og barnabörn-
unum sex og ávallt tilbúinn að
aðstoða með sama hvað var. Á
ég honum þar mikið að þakka,
alltaf tilbúinn með góðar ráð-
leggingar og heimili þeirra
ávallt opið. Þegar pabbi og
mamma fluttu af Kjalarnesinu í
Laufrimann og pabbi settist í
helgan stein kom ekki til mála af
hans hálfu að fara í eldriborg-
arastarf, enda var það bara fyrir
gamla fólkið, að hans sögn. Þess
í stað fóru þau í langa göngu-
túra og oftar en ekki í heim-
sóknir í leiðinni.
Síðastliðin tvö ár hrakaði
heilsunni hjá pabba og voru þau
þá meira heima við. En hug-
urinn var ávallt hjá vinum og
ættingjum og hafði pabbi gaman
af að fá heimsóknir og að ræða
um landsins gagn og nauðsynj-
ar.
Elsku pabbi, þín verður sárt
saknað en minningin lifir um
yndislegan föður.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og
þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að
sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Þín dóttir,
Guðrún Hafdís.
Mig langar að minnast Hlöð-
vers Ingvarssonar, tengdaföður
míns, er lést 22. nóvember síð-
astliðinn eftir tiltölulega stutta
sjúkrahúsvist.
Ég kynntist Hlöðveri fyrir
tæpum 33 árum er ég sótti um
vinnu hjá honum við trésmíðar,
sem ég var þá að læra. Ég man
glögglega þegar við hittumst
fyrst á Esjugrundinni í eins
konar atvinnuviðtali. Ég hafði
heyrt um þennan bygginga-
meistara, það að hann var sagð-
ur hörkuduglegur og góður
smiður.
Þarna stóð ég í dyrunum og
heilsaði… að mér fannst varla
meira en þrítugum manni, hann
var með kolsvart hár og nánast
íþróttamannslega vaxinn í hvít-
um stuttermabol, og það var
ekki laust við að læddist að mér
örlítill beygur, en þá var hann
orðinn rúmlega fimmtugur.
Þetta hik sem kom á mig þá
var nú fljótt að hverfa og hálf
finnst manni það nú kjánalegt
eftir á, því að Hlöðver hafði al-
gjörlega frábæran mann að
geyma, var traustur og góður
vinnuveitandi og vinur, seinna
svo reyndar elskulegur tengda-
faðir.
Ef ég þyrfti að lýsa Hlöðveri
með einu orði held ég að það
væri dugnaðarforkur.
Á þessum árum sem ég vann
hjá Hlölla, en það var hann
jafnan kallaður af vinum og fjöl-
skyldu, var mikið byggt og
margs konar byggingar fyrir
stóra og smáa viðskiptavini.
Allra skemmtilegast held ég
að honum hafi þótt að byggja
fyrir bændur, og þá var sama
hvort um íbúðarhús eða útihús
var að ræða, allt var gert fyrir
bændurna. Ég hugsa að það
hafi blundað dálítill bóndi í hon-
um enda búfræðimenntaður frá
Hvanneyri. Hann hafði alltaf
mikinn áhuga á að spjalla um
búskapinn við bændurna. Svo
held ég bara að honum hafi alls
ekki þótt það slæmur kostur að
tengdasonurinn var einmitt
bóndasonur.
Oft áttum við góðar stundir
og ræddum landbúnaðinn, bæði
fyrr á tímum og nútímann með
allri sinni tækni.
Oft var mikið undir hjá
Hlölla í bransanum og mörg
verk í gangi en hann hafði ætíð
góða yfirsýn og var afar glögg-
ur á hvernig best væri að
standa að verki. Hann var ekki
maður smámuna, heldur var
það stóra myndin sem skipti
máli og treysti hann sínum
mönnum vel. Það var gott að
vinna fyrir byggingameistarann
Hlöðver Ingvarsson.
Ég tel mig vera sérstaklega
lánsaman að hafa kynnst Hlölla
og tengst honum fjölskyldu-
böndum. Þær eru ófáar minn-
ingarnar úr veiðitúrum og
ferðalögum með Hlölla og
Diddu sem við geymum í hjarta
okkar.
Þá var hann óþreytandi að
leiðbeina og kenna nafna sínum
og fyrsta barnabarninu helstu
handtökin í veiði og áttu þeir
afar vel saman nafnarnir.
Þegar hann svo hætti að
vinna og komst á aldur eins og
sagt er tóku við veiðitúrarnir og
ferðalögin um landið sem þau
hjónin höfðu bæði yndi af.
Hlöðver var afar vel að sér
um þjóðmál og vel lesinn. Einn-
ig hafði hann mikinn áhuga á
enska boltanum og var harður
stuðningsmaður Manchester
United.
Kveðja senn ár
og ókomnir dagar
að mér víkja,
er ekkert betra
en eiga vini
sem aldrei svíkja.
(Höf. ók.)
Elsku tengdapabbi, takk fyr-
ir samfylgdina og hvíl í friði.
Gunnar Leó Helgason.
Þá er veröldin fátækari. Það
hafði legið í loftinu í nokkurn
tíma að afi væri að fara frá okk-
ur en það er skrítin tilfinning að
hugsa til þess að hann sé far-
inn. Ég naut þeirra forréttinda
að fá að umgangast hann mikið
alla tíð og vonandi speglast
maður sjálfur að einhverju leyti
af því hvernig hann var.
Dugnaður og hjálpsemi eru
þau tvö orð sem koma upp í
hugann þegar maður hugsar um
afa. Hann var alla sína tíð afar
duglegur og vinnusamur. Mínar
fyrstu minningar um hann eru
þegar hann var að koma heim
til sín á Kjalarnesinu í vinnu-
galla úr smíðavinnu. Það virtust
líka allir þekkja afa og gefa
honum góða umsögn fyrir
hversu dugmikill hann var og
hjálpsamur. Hann byggði bæði
heimili og ýmis vinnuhús fyrir
fólk. Amma og afi voru hluti af
þessum fasta kjarna sem byggði
upp hverfið á Kjalarnesinu og
það eru örugglega ekki mörg
húsin í gamla hlutanum sem afi
átti ekki þátt í að byggja.
Heima hjá afa og ömmu voru
allir velkomnir og þegar maður
hugsar til þess er það hálfótrú-
legt hversu margir hafa notið
hjálpsemi þeirra í gegnum tíð-
ina. Það var alltaf komið vel
fram við alla og öllum hjálpað
sem þurftu aðstoð.
Þegar ég sótti menntaskóla
bjó ég hjá afa og ömmu í Graf-
arvoginum. Það var dásamlegur
tími, þar horfðum við afi alltaf
saman á fótbolta þó svo við
héldum hvor með sínu liðinu.
Afi var mjög duglegur að
gera eitthvað með mér. Þær
voru ófáar ferðirnar upp á
Skaga að horfa á Skagamenn
spila fótbolta. Í þá daga var
Hvalfjörðurinn keyrður og allt-
af mikið spjallað og grínast. Ég
fylgdi afa líka oft til vinnu við
smíðar.
Það var svo augljóst að smíð-
ar voru hans heimavöllur og
augljóst að hann hafði gaman af
starfinu. Síðan voru það allar
veiðiferðirnar í gegnum árin, öll
sumur síðan ég man eftir mér
fór ég með ömmu og afa í veiði,
það var alltaf jafn mikil eft-
irvænting og alltaf jafn
skemmtilegt. Það verður alltaf
tómlegra að hafa afa ekki með í
veiði í Bræðraána.
Takk fyrir allt, elsku afi
minn. Þinn nafni,
Hlöðver Ingi Gunnarsson.
Langri og farsælli lífsgöngu
góðs manns er lokið; manns
sem vann hörðum höndum við
húsasmíðar í áratugi og naut
þess að byggja hús yfir fjöl-
skyldur sem voru honum kær-
ar; manns sem bar hag annarra
fyrir brjósti; manns sem var
vinmargur og tryggur; manns
sem tók sonum okkar hjóna
opnum örmum og bar hag okk-
ar allra fyrir brjósti, þótt
óvandabundin værum; manns
sem bjó aldraðri móður sinni og
tengdamóður skjól í sínum
garði; manns sem elskaði konu
sína, börn og barnabörn tak-
markalaust og bjó þeim gott líf.
Ég á hér við kæran vin,
Hlöðver Ingvarsson, en líf okk-
ar og fjölskyldu hans hefur ofist
saman um 35 ára skeið.
Heimili hans og Rögnu, konu
hans, og dætra var ætíð opið
okkur og sonum okkar tveimur,
sem nánast ólust upp hjá þeim
til jafns við okkur um langt ára-
bil og eftir að fjarlægðin skildi
okkur að hélst sama tryggðin
og kærleikurinn. Didda og
Hlölli áttu hjartastað hjá okkur
öllum fjórum. „Þeir eru dreng-
irnir okkar,“ sögðu þau.
Það voru reyndar ekki bara
okkar synir sem nutu þeirra,
heldur fjölmargir aðrir, ættingj-
ar og vinir, sem ætíð voru au-
fúsugestir og ófá börn í og utan
fjölskyldunnar hafa dvalið hjá
þeim um lengri eða skemmri
tíma. Þessi gæðahjón höfðu sér-
stakt lag á öllum og mestu
ólátabelgir urðu að prúðmenn-
um í þeirra umsjá.
Þennan mæta mann kveðjum
við í dag, með virðingu og þökk.
Síðustu mánuðir hafa verið hon-
um og fjölskyldunni erfiðir, en
nú hefur líkn lagst með þraut
og Drottinn okkar hefur tekið
hann til sín því Jesús segir í Jó-
hannesarguðspjalli, 14.1: „Þeg-
ar ég er farinn burt og hef búið
yður stað, kem ég aftur og tek
yður til mín, svo að þér séuð
einnig þar sem ég er.“
Og í síðar í guðspjallinu,
14.27: „Hjarta yðar skelfist ekki
né hræðist.“
Já, Hlöðver er þar sem
Drottinn okkar er, öruggur í ei-
lífa lífinu hjá honum.
Opinberunarbókin 21.1 og 4
segir:
„Og ég sá nýjan himin og
nýja jörð, því hinn fyrri himinn
og hin fyrri jörð voru horfin …“
„Og dauðinn mun ekki framar
til vera, hvorki harmur né vein
né kvöl er framar til. Hið fyrra
er farið.“
Við erum börn jarðar, en er-
um við ekki líka börn him-
ins …?
Við elskum lífið, bæði hið
jarðneska og himneska. Ekkert
líf er án dauða, og enginn dauði
án lífs.
Til moldar oss vígði hið mikla vald,
hvert mannslíf sem jörðin elur
orti skáldjöfurinn Einar
Benediktsson í sálmi sínum:
Hvað bindur vorn hug við heimsins
glaum …?
Já, Guð vígir oss öll til mold-
ar. Og síðar í sálminum:
...
því heiðloftið sjálft er huliðstjald,
sem hæðanna dýrð oss felur.
Og maðurinn kemst upp í
dýrð himinsins þrátt fyrir hul-
iðstjaldið, vegna þess að Guð
hefur gefið honum andann. Pre-
dikarinn segir í 12.7: „Moldin
hverfur aftur til jarðarinnar þar
sem hún áður var, en andinn til
Guðs sem gaf hann.“
Hlöðver okkar kæri lifir nú í
dýrð himinsins og í hjörtum
okkar allra sem þekktum hann
og unnum honum. Megi Guð
allrar huggunar umvefja elsk-
aða Diddu og afkomendur
þeirra.
Guð blessi allt hið góða og
fagra sem minning Hlöðvers
geymir.
Veri hann kært kvaddur í ei-
lífri náðinni.
Við Einar og drengirnir okk-
ar þökkum ljúfa og gefandi
samfylgd.
Kristín Árnadóttir.
Hlöðver
Ingvarsson
HINSTA KVEÐJA
Í bænum okkar, besti afi
biðjum fyrir þér
að Guð sem yfir öllu ræður,
allt sem veit og sér
leiði þig að ljóssins vegi
lát’ þig finna að,
engin sorg og enginn kvilli
á þar samastað.
Við biðjum þess í bænum okkar
bakvið lítil tár,
að Guð sem lífið gaf og slökkti
græði sorgarsár.
Við þökkum Guði gjafir allar
gleði og vinarfund
og hve mörg var ávallt með þér
ánægjunnar stund.
(Sigurður Hansen)
Lára Guðrún
Gunnarsdóttir,
Karen Ósk Gunnarsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BJÖRG ARNÞÓRSDÓTTIR,
Breiðumýri,
sem andaðist á HSN á Húsavík
25. nóvember, verður jarðsungin frá
Einarsstaðakirkju laugardaginn 5. desember klukkan 14.
.
Jósep Rúnar Sigtryggsson, Margrét Haraldardóttir,
Friðgeir Sigtryggsson,
Gerður Sigtryggsdóttir,
Þórunn Sigtryggsdóttir, Gísli Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
GÍSLI JÓHANN VIBORG JENSSON,
Sóleyjarima 5,
lést á líknardeild Landspítalans Kópavogi
sunnudaginn 22. nóvember. Jarðarför fer
fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 4. desember klukkan 15.
.
Þórunn Elísabet Stefánsdóttir,
Anna María Gísladóttir, Ingólfur Jón Hauksson,
Einar Gísli Þorbjörnsson,
Þorbjörn Jóhann Þorbjörnsson.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG BOGADÓTTIR
frá Hvammi í Fljótum,
lést á Heilbrigðisstofnun Fjallabyggðar
þann 22. nóvember.
Jarðsett verður frá Siglufjarðarkirkju
laugardaginn 5. desember klukkan 14.
.
Kristrún Helgadóttir, Karl Sighvatsson,
Ingibjörg Karlsdóttir, Þórir Árnason,
Sigurður Karlsson, Kristjana Hafliðadóttir,
Helgi Einar Karlsson, Stella Bogadóttir
og langömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÁSGEIR ÁSGEIRSSON,
Hlíðarvegi 51, Ólafsfirði,
sem lést þriðjudaginn 24. nóvember,
verður jarðsunginn frá Ólafsfjarðarkirkju
laugardaginn 5. desember klukkan 14.
.
Sæunn Axelsdóttir,
Ásgeir Logi Ásgeirsson,
Axel Pétur Ásgeirsson,
Sigurgeir Frímann Ásgeirsson,
Kristján Ragnar Ásgeirsson,
Halldór Ingi Ásgeirsson,
tengdadætur og barnabörn.