Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 2016, Blaðsíða 54

Náttúrufræðingurinn - 2016, Blaðsíða 54
Náttúrufræðingurinn 126 Hallasan-fjall, hæsti hluti dyngjunnar, móbergsklettar, fleiri jarðminjar og merkir hraunhellar voru tekin á heimsminjaskrá UNESCO árið 2007. Unnið er að því að fá fleiri hraunhella og svæði samþykkt á heimsminjaskrána. Lítill en mikilvægur hluti hellanna hefur verið gerður aðgengilegur ferðamönnum sem flestir eru Kóreumenn. Flestir hraunhellar Jejueyju, tugir kílómetra, eru lokaðir, sumir mjög rammlega, og umferð um þá óheimil nema í rannsóknarskyni. 3. Hraunasvæði Ástralíu eru á stærð við Ísland að flatarmáli. Ekki er um hraunlagauppbyggingu að ræða eins og hér, heldur slettur hér og þar. Margar eru mjög gamlar, jafnvel hundruð þúsunda ára, jafnvel milljóna. Helstu svæðin eru í Viktoríuríki í Suður-Ástralíufylki og í Queensland í norðaustri. Þekktasta eldstöðin er Undara í Queensland. Menn gerðu sér grein fyrir alþjóðlegu mikilvægi Undara strax á áttunda áratugnum. Hafist var handa við að leggja grunninn að Undara-þjóðgarðinum með samningum og uppkaupum á landi 1989 og er núverandi stærð þjóðgarðsins 61.500 ha. Undara-eldstöðin er 180 þúsund ára gömul, hraunið þekur 1.550 km2 og lengsta hrauntungan er 160 km á lengd (Þjórsárhraunið er 8.500 ára, 950 km2 að flatarmáli og 140 km langt). Undara var áður nautgripabúgarður, og tóku fyrri eigendur, stórfjölskylda, að sér rekstur þjóðgarðsins. Ríkisstjórn Queenslands hefur styrkt verkefnið og lagði m.a. sem nemur 270 milljónum króna til gerðar göngustíga og pallakerfis í ferðamannahluta Undara- hraunhellakerfisins. Heimsókn í Undara er frekar dýr. Vel er staðið að rekstri, viðhaldi, varðveislu, eftirliti og leiðsögn. Ferðir í hellana eru undantekningarlaust með leiðsögn og eingöngu gengið á afmörkuðum stígum og/eða göngupöllum. Rannsóknir, aðallega líffræðirannsóknir, eru eftirsótt háskólaverkefni. Valið er úr umsóknum og færri komast að en vilja. 4. Galapagoseyjar eru dyngjusvæði á flekaskilum í Kyrrahafi. Þær liggja á miðbaug, um 1.000 km vestur af Ekvador sem þær tilheyra. Eyjurnar eru alls um 8.000 km2 að stærð og taka yfir heitan reit. Þær eru misgamlar og skiptast í 13 stærri eyjar, frá 14 til 4580 km2 að stærð, 6 minni eyjar og nokkurn fjölda smáeyja og skerja. Virknin er bundin við sex dyngjur á yngstu eyjunum, Isabella og Fernandina. Galapagoseyjar eru þekktar fyrir fjölbreytilegt lífríki, þróunarkenningu Darwins og eldvirkni, og eru á Heimsminjaskrá UNESCO. Friðunin nær til 97% eyjanna. Heimsóknir á friðuðu svæðin eru takmarkaðar við ákveðna staði, aðeins leyfðar að degi til og fylgt er fyrirfram afmörkuðum stígum undir eftirliti og leiðsögn. Nokkrir hraunhellar eru á búsetusvæðunum á Santa Cruz og Isabella. Þeir eru í einkaeign og flestir aðgengilegir almenningi og ferðamönnum. Stígagerð, mannvirki og leiðsögn eru takmörkuð og lítið lagt til hellanna vegna fátæktar og úrræðaleysis. Hellar í einkaeign liggja því undir álagi og byrjandi skemmdum. Mikill fjöldi annarra hella, tugir eða hundruð kílómetra, margir hverjir ókannaðir og aðrir líklega ófundnir, eru á verndarsvæði eyjanna, utan seilingar almennings og ferðamanna. Ekkert hellafélag er á Galapagos, en félagar í NSS (Hellasamtökum Bandaríkjanna) hafa sinnt mælingum og rannsóknum á tugum kílómetra ósnortinna hellisganga í samvinnu við jarðfræðinga og aðra umsjónaraðila eyjanna. 5. Hawaiieyjar eru risadyngjur rétt eins og Galapagos og Jeju, á flekaskilum í miðju Kyrrahafi um 5.000 kílómetrum frá strönd Bandaríkjanna. Mauna Kea og Mauna Loa eru bæði stærstu eldfjöll veraldar og hæstu fjöll veraldar miðað við hæð frá sjávarbotni. Eyjaklasann rekur frá austri til vesturs og eldist eftir því sem vestar dregur. Eldvirknin er bundin við yngstu og austustu eyjuna, Hawaii, sem er um 10 þúsund km2 að stærð, yfir heitum reit. Hellisgöng risadyngnanna fimm, Mauna Loa, Mauna Kea, Kiluea, Hualalai og Kohala eru mörg hundruð kílómetrar að lengd. Aðeins um einn þúsundasti hellisganganna er aðgengilegur almenningi og ferðamönnum án eftirlits og fylgdar. Þrír hellar eru yfir 60 km að lengd. Kipuka- Kanohina, lengsti hraunhellir veraldar, 72 km, er að mestu í eign í Hellaverndarfélags Hawaii (CCH,) og hellamanna í Ocean View. Kazamura er um 68 km að lengd, í einkaeign allmargra aðila, sem sumir hverjir selja ferðir. Þriðji hellirinn, eða hellakerfið, er á landsvæði frumbyggja í Hualalai-dyngjunni og er það yfir 60 km langt. Þetta hellakerfi, ásamt nokkrum öðrum hellum á landsvæðum frumbyggja hefur verið lokað bæði hellamönnum og almenningi í nokkur ár og eru ekki líkur á að á því verði breyting á næstunni. Verið er að útbúa Kula Kai-hellana, örlítinn hluta Kipuka-Kanohina-kerfisins, sem sýningarsvæði. Um 1/20 hellakerfisins er smám saman að verða aðgengilegur litlum hópum í fylgd og leiðsögn. Hlutar Kazamura-hellisins eru aðgengilegir ferðamönnum í allt að sex manna hópum, yfirleitt í fylgd og leiðsögn. Hellafélög Hawaii, Hawaii Speleological Survey, Hawaii Grotto, Cave Conservancy of Hawaii og Hawaii Conservation Task Force, vinna náið, en í mismiklum mæli eftir áhugasviði og áherslum, með ríkisstjórn Hawaii og forsvarsmönnum verndarsvæða og þjóðgarða. Rekstur og skipulag þjóðgarðsins, Hawaii Volcanos National Park, er til fyrirmyndar. Enginn, ekki heldur hellamenn, fær að heimsækja hraunhella þjóðgarðsins nema með leyfi, og það aðeins að undangenginni umsókn þar sem rannsóknarmarkmið og tímalengd rannsókna eru skilgreind. Þessi regla var nýlega yfirfærð á verndarsvæði og land í ríkiseigu á öllu Hawaiieyjasvæðinu. Eftirmáli, frh.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.