Morgunblaðið - 15.09.2016, Blaðsíða 69

Morgunblaðið - 15.09.2016, Blaðsíða 69
MINNINGAR 69 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. SEPTEMBER 2016 ✝ Elis Kristjáns-son fæddist í Keflavík 8. ágúst 1957. Hann lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja 3. september 2016. Foreldrar hans voru Ásta Krist- björg Bjarnadóttir frá Stykkishólmi, f. 12. maí 1922, d. 3. september 1991, og Kristján Alexander Helgason frá Keflavík, f. 26. júní 1921, d. 28. apríl 1965. Systkini Elisar eru: Guðlaug Sigríður, f. 20. ágúst 1950, Bjarni Júlíus, f. 6. apríl 1953, d. 6. júlí 2002, Helgi f. 10. mars 1954, Michael, f. 6. júlí 1956, og Sigurður, f. 11. febrúar 1959. Sammæðra eru: Hilmar, f. 9. janúar 1944, og Júlíus Hólm, f. 7. ágúst 1948. Samfeðra er Þórður, f. 20. desember 1942. Fyrri kona Elisar er Halldóra Grétarsdóttir, f. 2. júní 1957, barn þeirra er Sigur- bergur, f. 10. júní 1992, unnusta Íris Ósk Guðlaugs- dóttir, f. 7. júlí 1992. Börn Hall- dóru eru: Svein- björg Júlía Símon- ardóttir, f. 9. apríl 1976, Jón Þór Elf- arsson, f. 3. nóv- ember 1983, unnusta Sólveig Óskarsdóttir, f. 19. ágúst 1987, sonur þeirra er Elfar Þór, f. 4. febrúar 2013. Sambýliskona Elisar er Haf- dís Helgadóttir, f. 4. júlí 1959, sonur hennar er Hafþór Karls- son, f. 25. janúar 1976. Elis var knattspyrnuþjálfari og starfaði hjá Knattspyrnu- félagi Keflavíkur. Útför Elisar fer fram frá Keflavíkurkirkju í dag, 15. sept- ember 2016, klukkan 13. Þegar unga knattspyrnufólk- ið í Keflavík gekk inn á völlinn fylgdu vökul augu knattspyrnu- þjálfarans því alla leið. Þau gengu aldrei ein börnin og ung- lingarnir sem Elís Kristjánsson þjálfaði í 15-20 ár hjá Knatt- spyrnudeild Keflavíkur. Hann var í senn hugprýðin og góð- mennskan uppmáluð en ákveð- inn leiðbeinandi sem hafði aga á sínum liðum. Það var góður tími sem við Elli Kristjáns áttum saman í knattspyrnunni í Kefla- vík á meðan ég gegndi for- mennsku í Knattspyrnudeildinni í 10 ár. Hann var Keflvíkingur í húð og hár, en ég Stöðfirðingur sem var að stíga inn á stóra svið- ið í fótboltanum á Íslandi og naut þess að vera í sama liði og hann. Það var einstakt að vinna með Ella að skipulagningu og vexti knattspyrnunnar hjá okkur Keflvíkingum. Hann smellpass- aði inn í hlutverkið og hafði góð tök á þjálfun unga fólksins okk- ar en þar nutu stúlkurnar sér- staklega hæfileika hans sem frumkvöðuls í kvennaknatt- spyrnunni. Þær báru virðingu fyrir honum innan sem utan vall- ar. Það var hrein unun að fylgj- ast með honum að störfum þeg- ar hann með lipurð sinni og hægð kenndi ungviðinu undir- stöðu knattspyrnunnar og hann virtist hafa nóg af þolinmæðinni, sem er ekki öllum gefin, þegar leikur barnanna fór út um allan völl. En Elli var ríkur af þolin- mæði og þessari sérstöku natni sem ásamt öðrum hæfileikum hans gerði hann að úrvals barna- og unglingaþjálfara. Brosið hans blíða og góðlátlegt augnaráðið var oftast nóg til að fá börnin til að hlusta og virða fyrir sér hverja hrukku í glaðlegu andlit- inu þegar hann pírði augun og kallaði leiðbeiningar til ungvið- isins. Það þarf vandaða einstak- linga til að umgangast börnin og vinna sér inn virðingu þeirra og traust. Þannig maður var Elli Kristjáns, hvers manns hugljúfi og Keflvíkingur fyrir allan pen- inginn. Hann var annaðhvort í Reykjaneshöllinni til að þjálfa eða leysa af sem starfsmaður og átti þá í góðu samstarfi við eldri borgarana sem mæta á morgn- ana til að ganga í höllinni. Hans verður ekki síst minnst fyrir uppbyggingarstarf sitt að kvennaknattspyrnunni í Kefla- vík og íþróttalífið er fátækara án Ella Kristjáns og við munum sakna góðs vinar sem ávann sér virðingu og traust í störfum sín- um. Elli var hægur maður, jafn- an klæddur íþróttafatnaði sem skartaði Keflavíkurmerkinu. En hann átti sér annað uppáhaldslið sem hann hélt ekki síður upp á og ræddi oft um við félagana. Liverpool var hans klúbbur og hann var með merki félagsins og slagorð tattúverað á handlegg- inn, fótboltinn var honum allt. Hann stóð með sínu liði sama hvað gekk á, Elli var áreiðanleg- ur maður og góður félagi. Hann gekk aldrei einn og hann gætti þess að unga fólkið sem hann leiðbeindi gengi aldrei eitt. „You never walk alone“ var hans mottó í starfi og leik. Skarð El- ísar Kristjánssonar í íþrótta- hreyfingunni í Reykjanesbæ mun standa opið til minningar um góðan vin og þjálfara sem vann með Keflavíkurhjartað á réttum stað. Ég votta fjölskyldu hans, Sigurbergi syni hans og knattspyrnumanni okkar sam- úð. Rúnar V. Arnarson. Elsku Elli. Lífið er ekki sanngjarnt og því miður ertu farinn frá okkur. Ég sakna þín og í rauninni er ég búinn að sakna þín allt síðasta ár. Reykjaneshöllin verður grárri án þín og fótboltinn ekki sá sami. Allt félagið hefur fundið fyrir því að þú ert ekki að störf- um því Keflavíkurhjartað sló í þér, þvílíkur félagsmaður sem þú varst. Ég var svo lánsamur að hafa fengið að starfa með þér allan minn tíma hjá Keflavík, öðru eins ljúfmenni hef ég ekki kynnst. Það var svo margt í fari þínu sem ég get tileinkað mér til að verða betri maður. Þú varst svo ríkur af blíðu, yfirvegun og húmor og laus við allan yfirgang og hroka. Ævinlega verð ég þakklátur fyrir það hvernig þú tókst á móti mér þegar ég hóf störf hjá Keflavík og ég veit að þú greidd- ir götu mína með margvíslegum hætti. Að starfa með þér var for- réttindi og saman mótuðum við framtíð knattspyrnunnar í Keflavík. Það var sárt að sjá þig á sjúkrahúsinu svona veikan. Ég mun ekki minnast þín þannig, fyrir mér verður þú alltaf hraustur, útitekinn og skemmti- legur með hjarta úr gulli. Minn- ingin um þig í ljónagryfjunni þar sem þú bókstaflega pakkaðir mér saman í fótbolta er ljóslif- andi í huga mér. Samverustundirnar sem við áttum undir restina eru mér dýrmætar. Heimsóknin þín upp í Þrastarskóg var skemmtileg og vonandi snertu kærleiksböndin sál þína. „Yoúll never walk alone“ stóð á einu bandinu og er ég viss um að það hafi hitt þig í hjartastað. Ég vildi óska þess að þið Haf- dís hefðuð fengið meiri tíma saman, þið áttuð skilið ham- ingju. Hún hefur sýnt styrk, ást og umhyggju í gegnum veikind- in þín og votta ég Hafdísi og Sig- urbergi mína dýpstu samúð ásamt öllum þínum nánustu. Ég kveð þig með sorg í hjarta en jafnframt þakklátur fyrir að hafa kynnst þér. Þú hafðir já- kvæð áhrif á líf mitt og hjálpaðir mér að sjá ákveðna hluti í réttu ljósi. Þú ert fyrirmynd í lífi mínu og þér mun ég aldrei gleyma. Ég mun gera allt til að standa við loforðið, kæri vinur. Fótboltinn sameinaði okkur og framtíðarsigrar verða tileink- aðir minningu þinni. Þinn vinur Einar Lars Jónsson. Leikurinn hefur verið flautað- ur af og Elli gengið af velli eftir hetjulega baráttu við óvelkom- inn og óvæginn andstæðing. Elli þjálfaði 0́2-strákana í Keflavík í rúm fimm ár og eigum við um hann margar góðar minningar. Hann var góður þjálfari og mik- ill áhugamaður um fótbolta. Honum tókst að vera drengjun- um bæði uppbyggilegur leið- beinandi og félagi. Hann bar virðingu fyrir hverjum og einum og kom eins fram við alla. Elli fór með okkur á ófá 6. og 7. flokks mótin en eftirminnilegust eru stóru fótboltamótin. Hann hafði alltaf trú á drengjunum, hvatti þá áfram og stappaði í þá stálinu ef hlutirnir gengu ekki upp. Eftir að hann hætti að þjálfa þá í 5. flokki fylgdist hann vel með þeim og þótti þeim gam- an að hitta hann í Reykjanes- höllinni eða úti á æfingasvæði. Við minnumst Ella sem mikils ljúfmennis og erum þakklát hon- um fyrir það sem hann kenndi drengjunum. Við trúum því að nú sé hann laus við þjáningar sínar og kominn á góðan stað þar sem hann getur drukkið nóg af rjúkandi kaffi og horft á ótak- markað magn af fótboltaleikj- um, helst með Keflavík og Liver- pool. Aðstandendum Ella vottum við okkar dýpstu samúð. Minning um góðan mann lifir. Fyrir hönd 0́2-strákanna í Keflavík og foreldra þeirra, Bryndís Jóna. Elsku Elli. Ég veit eiginlega ekki hvar ég á að byrja. Að ég sé að skrifa þessa kveðju til þín er eitthvað svo erfitt að meðtaka. Að verða 7 ára gömul byrja ég að æfa fótbolta með Keflavík. Þar krossast okkar leiðir og fáum við 10 skemmtileg og við- burðarík ár saman í boltanum. Sumarið 2010 hélt ég að yrði síðasta tímabilið sem þú yrðir að þjálfa okkur stelpurnar, en á þeim tímapunkti vorum við að fara upp í 2. flokk og þú búinn að þjálfa okkur öll árin í yngri flokkum. Ég tek þá ákvörðun að hætta í boltanum eftir þetta sumar. Það sem mig grunaði ekki var að þremur árum seinna tekur þú að þér að klára tímabilið með meistaraflokk kvenna eftir að stelpurnar höfðu verið þjálfara- lausar fyrr um veturinn. Þegar ég heyri þessar fréttir fer ég allt í einu að velta fyrir mér að byrja aftur, sem hafði ekki verið til umræðu síðastliðin þrjú ár. Áð- ur en ég veit af er ég komin í takkaskóna og mætt á æfingu hjá þér. Enginn nema þú hefðir fengið mig til að fá þessa flugu í hausinn á þessum tímapunkti, sem mér finnst segja mikið um þinn karakter sem einstakling og þjálfara. Þessari ákvörðun sé ég alls ekki eftir og er ég svo þakklát fyrir þær minningar sem hún skapaði í kjölfarið. Minningarnar okkar eru svo ótal margar, öll Símamótin, Pæjumótin, Reycup, keppnis- ferðir út á land og síðast en ekki síst keppnisferðirnar til Liver- pool og Gautaborgar. Þegar ég hugsa til þín er hlátur og þolin- mæði efst í huga, en það var allt- af mikið fjör í kringum þig og þrátt fyrir að illa gengi misstir þú aldrei trúna á okkur og gafst aldrei upp. Ég á þér svo margt að þakka, elsku Elli minn, þú varst lengi vel stór hluti af lífi mínu og tel ég mig vera einstaklega heppna að hafa fengið að kynnast þér og upplifað öll þessi ár af þínum einstaka húmor og allri gleðinni sem fylgdi þér. Erfitt þykir mér að þurfa að kveðja þig, en hugg- un fæst í því að vita að þú sért kominn á betri stað. Elsku Sigurbergur og fjöl- skylda, ég votta ykkur mína dýpstu samúð. Megi Guð vera með ykkur. Hvíldu í friði, elsku Elli minn, minning þín mun lifa um ókomna tíð. „You’ll never walk alone.“ Birna Helga Jóhannesdóttir. Elsku besti Elli, fótboltaþjálf- arinn okkar og vinur, hefur nú kvatt þennan heim. Missirinn er mikill en þakklæti situr ofarlega í huga yfir öllum góðu minning- unum sem við eigum með hon- um. Við eigum Ella svo margt að þakka og á hann stóran þátt í því hvernig manneskjur við erum í dag. Það hefur ekki verið auðvelt starf fyrir Ella að taka við 20 dramadrottningum á gelgjunni á sínum tíma þegar hann byrjaði að þjálfa okkur en einhvern veg- inn tókst honum að laða fram það besta í okkur og hefðum við ekki getað beðið um betri þjálf- ara. Hann var ekki einungis góð- ur þjálfari heldur einnig skiln- ingsríkur og hlustaði á vandamál okkar stelpnanna eins og besti sálfræðingur. Hann hélt uppi góðum aga og bárum við alla tíð mikla virðingu fyrir hon- um en á sama tíma var aldrei langt í grínið. Við eigum margar skemmtilegar minningar úr ótal æfinga- og keppnisferðum en of- arlega í huga okkar situr minn- ingin um þegar hann tók þátt í karókí í Danmörku þar sem hann söng lagið Twist and Shout og við enduðum allar dansandi uppi á sviði með honum. Það er óhætt að segja að Elli hafi fórn- að sér fyrir boltann og voru sumrin hjá honum undirlögð af æfingum og keppnisferðum með stelpur út og suður. Elli var stuðningsmaður Liverpool núm- er eitt og þeir sem þekktu Ella vita að ást hans á Liverpool var einstök. Það hefur því örugglega verið mjög erfitt að láta sjá sig á velli erkifjendanna á Old Traf- ford en hann lagði það til hliðar og fylgdi okkur stelpunum þang- að á keppnisferðalagi. Elsku fjölskylda og vinir, við vottum ykkur okkar dýpstu samúð á þessum erfiðu tímum. Elli var svo sannarlega gull af manni og hann mun alla tíð eiga stóran stað í hjörtum okkar allra. Hvíldu í friði, elsku Elli. Fyrir hönd fótboltastelpn- anna þinna úr árgangi 1989 og 1990, Anna Rún Jóhannsdóttir og Elísabet Guðrún Björns- dóttir. Fótboltinn tengir fólk saman og það var einmitt þannig með mig og Ella. Á nokkrum tíma- skeiðum á lífsleiðinni hittumst við og alltaf var það í gegnum blessaðan fótboltann. Í gamla daga var spilaður bolti víðsvegar um bæinn, drengir á öllum aldri öttu kappi við önnur hverfi eða leikið var með strákunum í hverfinu. Ég man eftir Ella sem var töluvert eldri en ég, síð- hærður, skæður framherji. Þeir yngri fengu stundum að vera með þessum eldri og þá varð maður að standa sig, fyrir mér var þetta ómetanlegur skóli. Þegar ég svo varð sjálfur leik- maður í meistaraflokki Keflavík- ur kynntist ég stuðningsmann- inum Ella Kristjáns, sem lét sig sjaldan vanta á völlinn. Elli var alvöru stuðningsmaður, hvetj- andi og með skoðanir á málun- um. Ég kynntist líka þjálfaranum Ella þar sem hann í nokkur ár þjálfaði Evu Sif, dóttur mína. Hann náði vel til stelpnanna og maður sá það langar leiðir að þær báru virðingu fyrir þjálfar- anum sínum. Elli var ráðagóður og sanngjarn náungi og það lík- aði stúlkunum vel. Í seinni tíð tilheyrðum við Elli hópi eldri drengja sem hafa í tæp 16 ár spilað fótbolta á fimmtudagskvöldum klukkan 20:20 í Reykjaneshöllinni. Hann var einn af þeim sem voru búnir að vera með frá upphafi. Hjá flestum okkar er þetta heilög stund, mikilvægi þess að geta kúplað sig út og eiga góða stund með góðum félögum er okkur dýrmætt. Þessi öflugi og góði hópur hefur styrkst með tíman- um og er í rauninni einstakur. Ella vantaði sjaldan í fimmtu- dagsboltann en síðasti vetur var sérstakur hjá okkur í „old boys“, fastan póst vantaði í félagsskap- inn góða og við fundum fyrir því félagarnir. „Old boys“ fór eftir- minnilega ferð til Glasgow í vor og var Elli með í för, hann tók virkan þátt í dagskránni þó svo að kvöldvökurnar væru styttri. Ferðin var í alla staði frábær og það var ómetanlegt fyrir hópinn að Elli skyldi hafa komið með. Fótboltinn er eins og lífið sjálft, það eru sigrar og það eru ósigr- ar. Elli vann marga sigra í lífinu en það blés líka á móti og þá var tekist á við þá hluti af æðruleysi. Þó leik sé lokið að sinni mun minning Ella Kristjáns lifa með okkur. Guð blessi Sigurberg og fjölskylduna alla og styrki þau í sorginni. Gunnar Oddsson. Vinur minn hann Elli Krist- jáns er fallinn frá. Ég kynntist Ella fyrir um 35 árum þegar við vorum að vinna hjá hernum. Við urðum strax miklir vinir og áttum margt sameiginlegt. Helsta áhugamál Ella var fót- bolti og þar voru bara tvö lið sem komu til greina, Liverpool og Keflavík. Við spiluðum saman innibolta til margra ára og það var alltaf gaman að fylgjast með keppnisskapinu í Ella, hann bara þoldi ekki að tapa og það skein í gegn hjá honum í lífinu hve mikill keppnismaður hann var. Hann langaði að leggja sitt af mörkum fyrir fótboltann í Kefla- vík og þar var hann á heimavelli. Elli tók að sér formennsku í unglingaráði deildarinnar 1998 og sinnti því með miklum sóma, í framhaldi tók hann þjálfara- námskeið og hóf þjálfun í yngri flokkum og var vinsæll og virtur þjálfari hjá Keflavik. Hann náði að ég held að þjálfa alla kvenna- flokka og nokkra yngri flokka hjá strákunum einnig. Elli var mikill mannvinur og sannur félagi, það er mikill miss- ir að horfa á eftir svona góðum dreng og hann skilur eftir sig stórt skarð í hugum okkar sem hann þekktum. Hvíldu í friði, elsku vinur. Kæri Sigurbergur, fjölskylda og vinir, ég sendi ykkur mínar innilegustu samúðarkveðjur. Þorsteinn Magnússon. Elis Kristjánsson HINSTA KVEÐJA Við vorum vinnufélagar og vinir. Allir sem þekktu þig vissu hversu góður maður þú varst. Þú varst ekki með sterkar yfirlýs- ingar en þú vissir að það voru verkin sem töluðu og húmorinn var í lagi. Takk fyrir allt og allt. Þín verður sárt saknað. Bergþóra (Bebbý). Elsku Bragi bróðir minn. Mig langar að skrifa hér nokkrar línur til þín. Því miður lágu leiðir okkar ekki saman lengi vel og því síð- ur að við hittumst oft. Mamma þín veiktist af berkl- um og var send á Kristneshæli. Arndís móðir mín gerðist þá ráðskona hjá föður okkar og Benedikt Bragi Pálmason ✝ Benedikt BragiPálmason fæddist 7. október 1937. Hann lést 11. ágúst 2016. Útför Braga fór fram 29. ágúst 2016. þegar mamma þín féll frá varst þú að- eins tveggja ára og Hólmfríður systir þín átta mánaða. Þú varst mjög hændur að pabba þínum en Hólm- fríður vissi ekki annað en að Arndís væri móðir sín og kallaði hana alltaf mömmu Dísu. Mamma hélt heimilinu gang- andi með ykkur svona lítil en ég fæddist ekki fyrr en 1943 og var skírð Freygerður eftir föð- ursystur okkar sem féll frá mjög ung. Síðan skildu leiðir okkar allra, sem var mjög sorglegt, lífið hefði líklega orðið öðruvísi ef ekki hefði til þess komið. Við mamma fluttum til Reykjavíkur en þið urðuð eftir hjá pabba ykkar. Ekkert fréttum við mamma af ykkur fyrr en okkur barst andlátsfregn pabba þegar ég var sex ára. Mörgum árum síðar var knú- ið dyra hjá okkur mæðgum og stendur þar myndarmaðurinn Bragi kominn í heimsókn. Hann hélt svo norður og hitti sína fallegu kærustu sem varð hans tryggi lífsförunautur. Því miður kom ég ekki oft norður, ég var alltaf svo feimin, fyrst við að banka upp á en eft- ir að ég kynntist Braga betur hvarf sú feimni og sá allt svo fallegt í honum og konu hans Obbu. Þau eignuðust fimm mynd- arleg börn og afkomendafjöld- inn er orðinn stór, sem Bragi var afar stoltur af. Það var svo fallegt þegar hann sat dreyminn og sagði við mig: „Finnst þér ekki hún Obba mín falleg?“ Alltaf var hann jafn ástfanginn af henni. Það er búið að skrifa svo margt fallegt um hann að ég get litlu við bætt. Mér fannst einstaklega fal- lega gert af fólkinu sem ann- aðist hann að Hjúkrunarheim- ilinu Hlíð að standa heiðursvörð við veginn á leið- inni í kirkjugarðinn og veifa eins og höfðingi færi hjá enda var hann það, heiðursmaður og öllum vænn. Við kvöddum þig Bragi minn þegar við komum að Hlíð í end- aðan júní, þú opnaðir augun og smá bros kom á varir, þú vissir af nærveru minni hugsaði ég. Síðan tveimur dögum síðar komum við aftur og varst þú þá sofandi, ég strauk þér um kinn og bað þér Guðs blessunar. Hvíl þú í friði, elsku Bragi. Þess biðjum við, Freyja og Sigurgeir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.