Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2005, Blaðsíða 49

FRA FELAGINU
Aöalfundur CNR og ráöstefna
ICN í Tapei í Taívan
Nýrformaður ICN er dr. Hiroko Minami frá Japan.
Það er bætt oft upp með minna menntuðu og illa
þjálfuðu fólki sem aftur Ieiðir til mikils óöryggis.
Betur menntaðir hjúkrunarfræðingar flýja úr
landi sem setur ástandið í enn verri stöðu. Því er
þetta orðinn vítahringur. Þróunarlöndin kölluðu
eftir leiðbeiningum frá ICN.
í vestrænum ríkjum er staðan allt önnur, þar
er aukin krafa um hagræðingu og framleiðni
Sjúkrastofnunum er í dag stjórnað sem
framleiðslufyrirtækjummeðfjárhags-ogviðskipta-
sjónarmiðum. I umræðunni kom t.d. fram frá
einu landinu að krafa er um að minna menntað
fólk taki að sér störf í öldrunarþjónustu, sem
hefur valdið því að hjúkrunarfræðingar vilja ekki
vinna við slíkar aðstæður og því er skortur á
hjúkrunarfræðingum á öldrunarstofnunum, sem
ekki var áður. Það er ekki skilningur hjá þeim
sem stjórna með peningasjónarmiðum að það
þurfi vel menntað fólk til að sinna sjúklingum.
Þar kom einnig fram að það vantaði leiðbeiningar
frá alþjóðlegu samtökunum.
I umræðunni frá Vesturlöndunum kom einnig
fram að þar sem eru sterk tengsl á milli
hjúkrunarsamfélagsins og yfirvalda væri líka
unnið markvisst að þessum málefnum, m.a. í
Bretlandi. Þar væri viðurkennt að „umhverfi
Glefsur úr gömlum blööum
Þegar ég valdi hjúkrun aö ævistarfi, vissi ég harla lítið um
hvers var aö vænta. í huga mínum bar ég þá mynd, er ég
öölaöist við lestur blaöagreina og af aö virða fyrir mér myndir
hjúkrunarkvenna - hvítur einkennisbúningur og öryggi í
svipnum. Fyrstu vonbrigöin urðu að í staö hvítu skónna
tandurhreinu biöu min svartir sokkar og skór. í kjölfarið
fylgdu fleiri afhjúpanir raunveruleikans - lexíur, bekjur og
stólpípur, jafnvel blóðslettur á einkennisbúningnum. Þaö
var eigi fyrr en eftir aö námiö hófst, aö mér varö Ijóst aö ég
þurfti fleiru aö sinna en hjúkrun sjúkra líkama, starfiö haföi
einnig sína sálrænu og trúarlegu hlið.
Ég minnist að hafa lesið eitthvaö á þá leið aö „hver dagur
er reynslu ríkari". Á hverjum degi viö hjúkrunarstörf hefi ég
reynt eitthvaö nýtt, sem hefur kennt mér margt og auðgað
líf mitt. Ég hefi komist að raun um aö umhyggja fyrir öörum
gefur manni fullnægingu og hugarró, ekki vegna þess að
skyldan býöur svo aö gjöra, heldur vegna þess aö kallið
veröur manni hugljúft. Eigi er maður ávallt svo lánsamur
aö fá „fyrirmyndar sjúklinginn" til að annast, þvert á móti,
stundum eru þeir næsta erfiðir og heimtufrekir. Engu síöur
lærist okkur aö sjá yfir slíkt og reynum aö lina þrautir og
létta áhyggjur meö vinsemd og skilningi."
(Hjúkrunarkvennablaöiö 1. tbl. 1958, Hvers ber að vænta af hjúkrunarnámi
þýtt úr „The Canadian" Nurse desemberhefti 1957)
Vindur rannsókna blæs yfir hjúkrun á Norðurlöndum í
haust. Hjá okkur öllum starfa nefndir, sem kynna sér
grundvallarreglur rannsókna og ræða rannsóknaáætlanir.
Viö ritum um rannsóknir, hugsum um rannsóknir, skipu-
leggjum rannsóknir. Innan tíöar munum viö taka þátt í
mikilsverðri rannsóknarráðstefnu, þar sem sérfræðingar
Heilbrigðisstofnunar Sameinuðu þjóðanna mæta, undir
stjórn og í samvinnu við hjúkrunarfólk, sem hefur staðgóða
reynslu og innsýn í þessa tiltölulega nýju grein hjúkrunar.
Okkur er alltaf að verða betur og betur Ijóst að þetta mun
verða á næstunni; rannsóknarstörf í hjúkrun veröa fyrr eða
seinna stöðugur hluti starfsins, sjálfur tengiliðurinn.
(Tímarit hjúkrunarfélags Íslands 4 1966, bls. 107. Helga Dagsland, Hvernig
á aö koma á og halda við rannsóknarstörfum I hjúkrun?)
Tímarit hjúkrunarfræðinga 3. tbl. 81. árg. 2005
47