Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2005, Blaðsíða 38

Gamlar kúbverskar lækningaaðferðir hafa því verið teknar upp
að nýju auk þess sem svokölluð óhefðbundin meðferð hefur
verið flutt inn frá Kína, Víetnam og fleiri stöðum. Ég var mjög
áhugasamur um þetta og fannst mikið til þess koma," segir
Desmond.
Andlegi þátturinn í námi í heilbrigðisvísindum
Desmond Ryan er spurður út í þær rannsóknir sem hann
er að vinna varðandi hinn andlega þátt í heilbrigðiskerfinu
og hvernig þær eru tilkomnar. „Já, það kom þannig til að ég
og félagi minn vorum á þeim tíma að vinna í háskólanum í
Dundee, hún skipulagði námsefnið í læknaskólanum en égvar
yfirmaður rannsókna við hjúkrunarskólann. Við hittumst dag
einn og vorum bæði að kvarta yfir að það væri engin áhersla
lögð á andleg málefni, hvorki í því námsefni sem hún var að
fást við né í því sem ég var að skoða. Við reyndum að hafa áhrif
og ræða við félaga okkar en þeir sögðu okkur að koma aftur
þegar sett væri saman ný nánrskrá.
Útkoman úr þessu varð sú að við settum á fót kvöldnámskeið,
fólk gat komið eftir vinnu og námskeiðið var liður í
endurmenntun fyrir fullorðna. Námskeiðið kostaði 30-40
pund og stóð í þrjár vikur, svo það var ekki dýrt. Til okkar
komu 28 nemendur, tveir læknar, tveir félagsráðgjafar, 10-12
hjúkrunarfræðingar, starfsfólk heilsugæslunnar, Ijósmæður,
fólk sem sinnti óhefðbundinni hjúkrun, tveir læknanemar,
tveir prestar en engir hjúkrunarfræðinemar. Þetta var góður og
blandaður hópur. Af ásettu ráði létum við þau mynda minni
hópa og höfðum ekki marga úr sömu starfsgrein í sama hópi
og reyndum að blanda hjúkrunarfræðingunum eins mikið og
kostur var. I hverri viku byrjuðum við á að rifja upp. Þetta
reyndist vera mjög öflugur hópur, fólk tengdist innbyrðis og
hlakkaði til að koma. Það sagði frá vandamálum sínum og við
fengum þeim heimaverkefni að vinna. Eitt þeirra fólst í því
að ræða við fimm vinnufélaga um hvernig þeir skilgreindu
hinn andlega þátt vinnunnar. Þau voru fyrst feimin við það
og sögðu: „Nei, nei, vinnufélagar mínir hafa engan áhuga á
andlegum málefnum,“ en við hvöttum þau samt til að gera það.
Viðbrögðin voru stórkostleg, þýí margir komu aftur og sögðu:
„Eg talaði við þennan eða hinn og ég hafði ekki hugmynd um
að hann eða hún hefði áhuga á andlegum málefnum." Kannski
var viðmælandinn skurðlæknir sem enginn hélt að hefði áhuga
á andlegum málefnum. Svo kom í ljós að hann hafði mjög
mikinn áhuga. Það var því mjög áhugavert að uppgötva að það
var leyndur áhugi í kerfinu. Það eina sem gera þurfti var að fá
þennan áhuga upp á yfirborðið og ræða hann."
Hann segir að þau hafi haldið þetta námskeið nokkrum sinnum
en þá langaði þau til að höfða til breiðari hóps. „Við mæltum
okkur mót við fulltrúa stjórnvalda og vorunr svo heppin að
hitta þá á réttum degi. Þeir sögðust nýlega
hafa áttað sig á mikilvægi andlegra málefna og
báðu okkur að hjálpa sér, skipuleggja ráðstefnu,
gera rannsóknir o.s.frv. Þetta samstarf hófst
sem fjögurra mánaða samningur en varð svo
að þróunarverkefni. Erfiðleikarnir hafa aðallegaj
falist í því að það hefur verið erfitt að fá aðgang.
Sjúkrahúsin hafa þurft að ganga í gegnum ýmsari
aðrar breytingar, endurskipuleggja ýmislegtj
varðandi starfsemina og andlegum málefnum er
ýtt niður af listanum yfir forgangsverkefni,“ segir
Desmond.
Hann segir einnig mikilvægt á tímum þess
fjölmenningarsamfélags sem við búum í að
starfsfólk sé betur að sér um andlegar þarfir
sjúklinganna, ólík trúarbrögð og menningu. Þótt
sérhæfing sé innan sjúkrahúsanna, t.d. víða
starfandi sjúkrahúsprestar, þurfi fólk að vera
mun betur að sér um andlegar þarfir sjúklinganna
þannig að þeir geti spurt sem flesta og fengið
viðeigandi svör.
„Við vildum auðvelda öllurn að svara spurningum
um andleg málefni," segir Desmond. „Við fengum
smáaðgang en ekki eins mikinn og við vildum.
Verkefni okkar er nú að mestu búið, því lauk r
júní á síðasta ári, þá voru peningarnir búnir.“
Hann er spurður um niðurstöðurnar. „Lokaskýrsla
mín verður almenns eðlis, ég geri ráð fyrir að
tengja það sem er að gerast í heilbrigðiskerfinu
því sem er að gerast í samfélaginu öllu. Það
sem er að gerast í Bretlandi og á Vesturlöndunr
er nokkurs konar ný endurbót, sú fyrri var sem
kunnugt er þegar lúterstrúarmenn klufu sig
frá kaþólsku kirkjunni. Nú um stundir er að
verða fjöltrúarleg endurbót sem endurspeglar
hið fjölmenningarlega samfélag. Einn þáttur
þessarar breytingar er að hugað sé að líkamanum
á jákvæðan hátt. Því er mjög mikið að gerast
í sambandi við hina nýju sjálfsmynd sem er
að koma fram á Vesturlöndum. Menn leita að
innsta kjarna sjálfra sín, sumum finnst þetta
bjánalegt eins og t.d. að nota kristalla en
allar leiðir sem notaðar eru í óhefðbundnum
lækningum og heilun fela í sér andlega þætti.
Breytingarnar sjást alls staðar í samfélaginu, ef
þú opnar t.d. kvennablöð má sjá alls kyns ráðgjöf
um fjölskyldumál og sálfræðileg vandamál á
andlegum nótum,“ segir hann.
Tímarit hjúkrjnarfræðinga 3. tbl. 81. árg. 2005