Morgunblaðið - 13.01.2018, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JANÚAR 2018
✝ Ólafur MagnúsKristinsson
fæddist 2. desem-
ber 1939 í Vest-
mannaeyjum. Hann
lést á Landspítal-
anum 4. janúar
2018.
Foreldrar hans
voru Kristinn
Magnússon, f. 5.5.
1908, d. 5.10. 1984,
og Helga
Jóhannesdóttir, f. 9.10. 1907, d.
4.11. 1993. Ólafur var annað
barn Kristins og Helgu en
systkini Ólafs eru: Þórmundur,
f. 10.12. 1936, d. 18.5. 1937,
Theodóra Þuríður, f. 11.11.
1940, d. 4.3. 2006, Hanna Vil-
borg, f. 28.3. 1942, d. 24.7. 1942,
Jóhannes, f. 11.5. 1943, d. 14.7.
1990, Helgi, f. 12.11. 1945, d.
5.11. 1968, og Guðrún Helga, f.
22.5. 1948.
Hinn 16. október 1971 kvænt-
ist Ólafur Ingu Þórarinsdóttur,
f. 14.11. 1946. Kjörforeldrar
hennar voru Guðlaugur Stef-
ánsson, f. 1916, d. 1989, og
Guðný Laufey Eyvindsdóttir, f.
1917, d. 1987. Börn Ólafs og
Ingu eru: 1) Helga, f. 20.8. 1970,
barnsfaðir Örn Guðmundsson, f.
1969. Þeirra synir eru Ásgeir, f.
12.7. 1989, og Ólafur Ingi, f. 8.8.
1993. 2) Lilja, f. 17.2. 1972, gift
Gunnari Sigurðssyni, f. 1970.
Þeirra synir eru Gauti Þór, f.
4.2. 2002, og Kristinn Gunnar, f.
22.9. 2005. 3) Guð-
laugur, f. 27.10.
1973, sambýliskona
Kristín Sigurðar-
dóttir, f. 1977.
Þeirra dóttir er
Helga Lilja, f. 16.2.
2011. 4) Kristinn, f.
10.2. 1978, d. 22.3.
2017, giftur Mar-
gréti A. Jóns-
dóttur, f. 1978.
Þeirra dætur eru
Sigríður Anna, f. 16.8. 2003, og
Inga Guðrún, f. 18.3. 2008. 5)
Hildur, f. 29.9. 1984, sambýlis-
maður Gregory John Dixon, f.
1985. Þeirra dóttir er Helena
Christine, f. 15.4. 2014. Barns-
faðir Guðni Guðjónsson, f. 1985.
Dóttir þeirra er Emilía, f. 5.7.
2007.
Ólafur lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri
1959 og þaðan lá leið hans í
Stýrimannaskólann í Reykjavík
og útskrifaðist hann þaðan
1962. Ólafur starfaði sem skip-
stjóri lengi vel, þar til hann tók
við stöðu hafnarstjóra í Vest-
mannaeyjum 1. september 1991
og sinnti því starfi til loka árs-
ins 2009, rétt rúmlega sjötugur
að aldri. Ólafur var fé-
lagsmaður í AKÓGES og Golf-
klúbbi Vestmannaeyja.
Útför Ólafs fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag, 13. janúar 2018, og hefst
athöfnin klukkan 11.
Elsku pabbi, mikið er erfitt
að kveðja þig núna þó svo að sú
stund hafi komið okkur í hug
fyrir tíu árum þegar þú veiktist
fyrst. En kraftaverki líkast
fengum við njóta nærveru þinn-
ar í rúman áratug í viðbót. Það
er sárt að geta ekki hringt í þig
og spjallað um daginn og veg-
inn, fengið góð ráð og aðstoð við
hvað sem er. Það verður skrítið
að koma á Höfðaveginn og sjá
þig ekki taka brosandi á móti
okkur, svo ánægður að fá okkur
í heimsókn. Þú varst börnum
okkar frábær afi og mikið voru
þau hrifin af þér. Þau vissu ekk-
ert betra en að koma á Höfða-
veginn til ykkar mömmu og fá
að hlaupa um og leika sér af
lyst, smíða í geymslunni og búa
sér til stórkostlegan ævintýra-
heim. Síðan læddu þau sér í
súkkulaðirúsínurnar sem þú
passaðir að hafa alltaf á borðinu
þar sem þau næðu í þær.
Við yljum okkur við minning-
arnar sem oft eru svo grát-
broslegar. Þú varst okkur
systkinunum stoð og stytta,
alltaf tilbúinn að hjálpa og
hlusta. Við minnumst þín með
hlýju og munum alltaf sakna
þín.
Hvíldu í friði, elsku pabbi
okkar.
Helga, Lilja, Guðlaugur
(Gulli) og Hildur.
Elsku tengdapabbi. Það er
huggun harmi gegn að vita að
þú ert ekki þjakaður af kvölum
lengur. Ég verð líka að við-
urkenna að mér finnst gott að
hugsa til þess að þú og Kiddi
minn séuð nú saman. Ég trúi
því að svo sé. Ég gleymi því
seint þegar ég hitti þig fyrst.
Ég var nítján ára snót að koma
til Vestmannaeyja í fyrsta
skipti til að hitta þig og Ingu.
Þegar á Höfðaveginn var komið
mættir þú mér geislandi og
skemmtilegur og tókst mér
fagnandi. Ég fann strax að ég
var velkomin til ykkar. Þið vor-
uð svo yndisleg við mig. Um
kvöldið spjölluðum við líka um
heima og geima. Þú sýndir mér
áhuga og varst hlýr en um leið
ofurlítið stríðinn. Þessar
skemmtilegu heimsóknir til
Vestmannaeyja, þar sem þú
lagðir ýmislegt á þig fyrir okk-
ur, verða mér ávallt ofarlega í
huga.
Ég er svo þakklát fyrir allar
gómsætu máltíðirnar sem þú
galdraðir fram, öll skemmtilegu
og krefjandi samtölin, skoðana-
skiptin og góðu samverustund-
irnar. Þú reyndist okkur Kidda
ávallt vel og varst yndislegur
afi líka. Hún Inga Guðrún er
búin að semja lag og texta um
söknuðinn sem hún ber í hjarta
vegna fráfalls föður og afa. Við
mæðgur munum alltaf sakna
þín.
Elsku Inga, Helga, Lilja,
Gulli, Hildur og fjölskyldur. Við
mæðgur vottum ykkur okkar
dýpstu samúð. Guð vaki yfir
ykkur öllum.
Margrét, Sigríður
(Sigga) og Inga.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Óli var næstelstur okkar
systkina en við vorum sjö alls.
Það væri því synd að segja að
það hafi verið lognmolla heima í
Verkó. Þar var alltaf mann-
margt en auk okkar heimilis-
fólksins voru oft vertíðarmenn á
heimilinu á veturna. Óli var vin-
margur og endalaust fjör í
kringum hann og sannarlega
ekki hljóðalaust. Veit ég að vin-
konur mínar komu stundum í
fjörið bara til að upplifa. Óli
hafði gaman af alls konar fólki
og voru vinir hans af öllum
stéttum og gerðum mannlífsins
og margir mjög minnisstæðir.
En þó að ég bæri óttablandna
virðingu fyrir stóra bróður var
samband okkar alltaf mjög gott
og hann var alla tíð minn besti
vinur.
Óli var höfðingi heim að
sækja og þolinmæði þeirra
hjóna aðdáunarverð. Hvað eftir
annað kom ég til þeirra á
Höfðaveginn með heilan her-
skara af fólki, bæði tengda og
ótengda fjölskyldunni. Ófáar
þjóðhátíðir fylltum við húsið og
garðinn líka. Alltaf var tekið á
móti fólki eins og það væri
sjálfsagður hlutur. Ekkert ves-
en. Óli var mjög flinkur í eld-
húsinu og var alltaf frábær mat-
ur á borðum fyrir alla
viðstadda, skylda sem óskylda.
Ekkert talið eftir.
Fyrir 10 árum greindist Óli
með krabbamein og héldum við
í alvöru að hann væri að fara.
En hann var alla tíð harður af
sér og hristi þetta af sér. Stuttu
eftir þessa erfiðu legu fórum við
ásamt mökum til Rómar í löngu
pantaða ferð, Óli enn sárlasinn.
Og fyrst hann var nú kominn
alla þessa leið varð hann að
skjótast til Pompei, ferð sem
tók heilan dag. Þangað kominn
var ekki annað í myndinni en að
fara á topp Vesúvíusar, gang-
andi. Allt var klárað með stæl
og aldrei inni í dæminu að gef-
ast upp.
Á þessum 10 árum sem liðin
eru frá því að hann veiktist
fyrst erum við búin að fara
saman í margar „reisur“ bæði
innanlands og utan. Merkileg-
ast finnst mér hvað hann gat
harkað af sér, því veikur var
hann. Okkur systkinum var inn-
rætt að segja alltaf meiningu
okkar og spýta í lófana þegar á
móti blés. Þetta fannst mér ein-
kenna Óla allt lífið og ekki síst
þessi 10 síðustu ár og er sann-
arlega til eftirbreytni.
Við kveðjum kæran bróður
og vin sem skilur eftir ótal góð-
ar minningar.
Guðrún og Bjarni.
Óli frændi er dáinn. Aldrei er
hægt að venjast svona fréttum
þótt í huganum hafi maður
reynt að búa sig undir að ein-
hvern tímann kæmi að þeim.
Ég hef þekkt Óla frá því ég
man eftir mér og umgengist
mikið alla tíð. Ef gista þurfti í
Eyjum var aldrei plásslaust fyr-
ir okkur hjónin eða Helga hjá
Ólafi mikla og Ingu á Höfðaveg-
inum hvort heldur á þjóðhátíð
eða af öðru tilefni og þau höfð-
ingjar heim að sækja.
Þrátt fyrir mikinn samgang
var það frekar óvænt að starfs-
vettvangur okkar Óla skaraðist
en ég var að leita mér að tíma-
bundinni vinnu og hann frétti af
því. Hann vantaði kokk á Áls-
eyna og af einhverjum óskiljan-
legum ástæðum sló ég til þegar
hann hringdi í mig. Kjartan
bróðir hafði verið kokkur hjá
honum sumarið áður við góðan
orðstír og líklega var búist við
genetískri samsvörun í mér.
Fáum mánuðum seinna varð
fögnuður meðal áhafnarinnar
þegar ég færðist í vélarrúmið.
En tónninn um ánægjulegt
samstarf var sleginn og mest-
allan minn sjómannsferil var ég
með Óla. Við áttum ágætlega
skap saman og spjölluðum mik-
ið þegar við hittumst. Í seinni
tíð þegar hann var í bænum
kom hann oft við í vinnunni hjá
mér til að eiga spjall. Aldrei var
farið í felur með skoðanir og
hlutirnir sagði hreint út en við
vorum oft ósammála og þá kall-
aðist spjallið í mér þras.
Við svona skrif hrannast upp
minningar sem geymast og taka
sér sérstakan sess. Minningar
af Heiðaveginum, Höfðavegin-
um, úr Mosgerðinu, siglingum,
útilegum og golfi eru ómetan-
legar og það að hafa fengið að
verða samferða Óla gerir mann
auðugri.
Blessuð sé minning Ólafs
Magnúsar Kristinssonar.
Kristinn, Vilhelmína
(Villa) og Helgi.
Við hittum Óla frænda rétt
fyrir jólin hjá systur hans,
ömmu Gunnu. Þar var hann
mættur í sitt árlega hlutverk,
að dæma í piparkökuskreyt-
ingakeppni BG-fjölskyldunnar.
Það var greinilegt að Óli var
orðinn veikur og það læddist að
manni sá grunur að þetta gæti
verið í síðasta skiptið sem við
sæjum hann. En engu að síður
var í honum stríðnisglampinn
og púkinn sem hefur ætíð ein-
kennt hann. Gott dæmi var þeg-
ar hann valdi kökuna mína sem
þriðju bestu en skreytingin var
frekar einföld með orðunum
„Óli er bestur“. Umsögn hans
var líka einföld: „Heiðarleg til-
raun til að hafa áhrif á dómara
og verður að virða það.“
Það er líklega Óla að kenna
að mig kitlar ekki lengur en
hann hafði ómælda ánægju af
því að pína mann sem smá-
krakka og lengur en það. Eins
og það var alltaf vont þegar
hann hélt manni og kitlaði í
drep, þá gerði hann það samt
alltaf með þeim hætti að maður
gat ekki annað en hlakkað til í
hvert einasta skipti sem maður
hitti kallinn. Þetta var álíka og
að fara í rússíbana; maður var
spenntur, kveið samt fyrir en
þótti þetta hrikalega gaman,
Ólafur M.
Kristinsson
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Matthildur Bjarnadóttir,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
EINAR ÞÓRIR GUÐMUNDSSON
rafvirkjameistari,
Langagerði 29, Reykjavík,
lést sunnudaginn 7. janúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 15. janúar
klukkan 13.
Ása Jörgensdóttir
Guðmundur Einarsson Åse Marit Holtet
Agnes Einarsdóttir Eyþór Pétursson
Ása Einarsdóttir Ole Oroug
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐLAUG L. GÍSLADÓTTIR,
áður til heimilis að
Skeiðarvogi 22,
lést á Hrafnistu í Reykjavík aðfaranótt
3. janúar. Útför hennar fer fram frá Langholtskirkju þriðjudaginn
16. janúar klukkan 13.
Jón Sigurðsson Eyrún Hafsteinsdóttir
Guðrún Sigurðardóttir Eiríkur Ingi Friðgeirsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar yndislega, hjartahlýja
ERLA VILHJÁLMSDÓTTIR,
Grænumýri 9,
Seltjarnarnesi,
lést fimmtudaginn 11. janúar á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Útförin verður auglýst síðar.
Magni Blöndal
Pétur B. Magnason Helene F. Hanøy
Dagmar Magnadóttir Guðmundur J. Arngrímsson
Magni Aron Guðmundsson
Margrét Sigurðardóttir
Sigríður Vilhjálmsdóttir Jóhann H. Bjarnason
Pálmi Vilhjálmsson Áslaug Ívarsdóttir
Margrét Dögg Sigurðardóttir
Elskulegur sonur okkar, bróðir og mágur,
JÓN ÞÓR JÓHANNSSON,
Haugesund,
Noregi,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
miðvikudaginn 3. janúar. Útförin hefur farið
fram í Haugesund.
Liv Jónsson
Jóhann H. Jónsson
Magni J. Jóhannsson Ingunn H. Brandt
Sigrún Jóhannsdóttir
Ingunn Jóhannsd. Lossius
Skúli Jóhannsson
Helgi Pjetur Jóhannsson Erla Björgheim
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
EYRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dalsmynni, Flóahreppi,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Lundi
miðvikudaginn 10. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Alda Einarsdóttir Magnús Gíslason
Ólafur Einarsson Kristín Stefánsdóttir
Jóhanna Júlía Einarsdóttir
Ingibjörg Einarsdóttir Hjálmar Ágústsson
Þuríður Einarsdóttir Steinþór Guðmundsson
Svava Einarsdóttir Halldór G. Halldórsson
Sigurður Ólafsson Kristrún Bjarnadóttir
og ömmubörnin öll
Ástkær sonur okkar,
EINAR ÞÓR EINARSSON,
Einigrund 4,
Akranesi,
lést af slysförum miðvikudaginn 3. janúar.
Hjartans þakkir til allra þeirra fjölmörgu sem
hafa sýnt okkur samhug og veitt ómetanlegan styrk.
Guðríður Haraldsdóttir
Einar Guðjónsson Björk Jóhannesdóttir
og aðrir aðstandendur