Morgunblaðið - 13.01.2018, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JANÚAR 2018
sérstaklega þegar þetta var yf-
irstaðið. Og þessi eiginleiki
hans eltist ekki af honum og ná-
kvæmlega eins hefur hann verið
gagnvart börnunum mínum og
fann ég sömu tilfinningar í
þeirra brjósti þegar þau hittu
hann. Svo var hann svo ótrúlega
sterkur að það var ekki mögu-
leiki að gera eitthvað, ótrúlegur
maður.
Í hugann koma margar minn-
ingar um samverustundir með
Óla og þótt þær hafi verið
margar og eftirminnilegar þá
standa líklega upp úr allar þær
þjóðhátíðir sem við fjölskyldan
fengum að gista á Höfðaveg-
inum. Í huga krakkanna var
það að vera hjá Óla og Ingu
órjúfanlegur hluti Þjóðhátíðar-
innar þar sem lundaveislan,
fiskurinn í raspi, fiskibollurnar
og svo súkkulaðirúsínurnar
gerðu það að verkum að allir
höfðu næga orku alla helgina.
Hann var sjálfur ekkert mikið
fyrir að koma í Dalinn og þess
nutum við barnafólkið oft þegar
við gátum farið heim með börn-
in og kíkt „örstutt“ í Dalinn aft-
ur. Þá fengu margir vinir
krakkanna að gista í garðinum,
Óli sagði aldrei nei.
Við þökkum fyrir allar eft-
irminnilegu stundirnar sem við
höfum átt með Óla í gegnum
tíðina og sérstaklega fyrir pip-
arkökustundina nú í desember,
sú stund er okkur dýrmæt.
Hugur okkar allra er hjá Ingu
og fjölskyldu.
Helgi Bjarnason og
fjölskylda.
Við Óli vorum saman í Stýri-
mannaskólanum veturinn 1962.
Þar byrja minningar mínar um
Eyjapeyjann Óla Kristins.
Hann kom nú ekki í skólann
fyrr en eftir áramót. Við höfð-
um báðir fengið að sleppa
fyrsta bekk. Mér þótti námið
ansi strembið þótt ég hefði
byrjað strax í september um
haustið. En Óla veittist létt
verk að koma eftir áramót og
klára þetta með bravúr fyrir
vorið. Hann var leiftrandi gáf-
aður og auk þess með stúdents-
próf frá MA í farteskinu. Við
kláruðum skólann um vorið og
síðan hélt hvor sína leið. Ég fór
austur í síldina en hann til
Eyja. Þar var nafli alheimsins í
fiskveiðum og þar voru heima-
slóðir Óla. Áður en leiðir skildi
fórum við reyndar saman á
gamlan síðutogara. Innan árs
hætti Óli og fór aftur heim til
Eyja. Þegar hann kvaddi sagð-
ist hann ekki kunna við sig á
þessu gamla járnarusli. Eftir
þetta skildi leiðir þó að alltaf
hafi sambandið verið gott. Ég
sagði honum fréttir af síld og
togurum og fékk í staðinn frétt-
ir af fjölbreyttum sjávarútvegi í
Eyjum. Og fleira bar til. Við tók
hjónaband, fjölskyldulíf og hús-
byggingar hjá okkur báðum.
Seinni hluta starfsævinnar var
hann hafnarstjóri í Eyjum.
Fyrri störf hans á sjónum nýtt-
ust vel. Óli var fylginn sér og
starfsemi hafnarinnar átti hug
hans og krafta. Óli var eitt sinn
staddur austur á Vík á Helgu
Jó. ásamt fleiri bátum á tog-
veiðum. Það var uppgangs SA-
veður og flestum ljóst að stefndi
í alvöru brælu og árangur við
veiðarnar var mjög lítill. Óli
kom í talstöðina og sagði: „Jæja
drengir mínir, þetta er ekki
orðið neitt veður fyrir litla
drengi, ég er farinn heim.“
Sumir reyndu að þrauka með
litlum árangri. Óli lét ekki aðra
ráða fyrir sig en lagði eigið mat
á aðstæður. Þannig var Óli,
sjálfstæður í skoðunum og stóð
og féll með eigin ákvörðunum.
Ég votta Ingu og afkomend-
um þeirra mína dýpstu samúð.
Magni Kristjánsson.
Við Ólafur kynntumst ekki að
neinu ráði fyrr en eftir gos en
þá reri ég með honum á Álsey
VE um tveggja ára skeið. Og á
árunum 1983 til 1985 reri ég
með honum á Helgu Jóh. VE,
en þarna eftir gos tókst með
okkur vinskapur sem hélst óslit-
ið eftir það. Við áttum líka
ákveðin sameiginleg áhugamál,
svo sem að spila brids en hann
var hinn ágætasti bridsspilari.
Síðar meir kom svo annað sam-
eiginlegt áhugamál til sögunn-
ar, þegar ég tók upp á því að
fara að spila golf. Þar var Ólaf-
ur á heimavelli, enda hafði hann
stundað þá íþrótt frá unga aldri.
Og í nær aldarfjórðung
stunduðum við þá íþrótt saman
ásamt öðrum góðum félögum á
borð við Þórð Hallgríms og
Guðmund kantor. Ólafur var
mikill keppnismaður og kunni
því illa að tapa, hvort sem var í
spilum eða golfi. Þegar hann
var fyrst skorinn upp við því
meini sem varð honum að ald-
urtila heimsótti ég hann á
Landspítalann eftir uppskurð-
inn og sagði honum að ég hefði
fregnað að hann hefði verið
hætt kominn.
„Já,“ sagði Ólafur. „Það er
rétt. En ég átti ákveðna hluti
óuppgerða. Mig minnir að þú
hafir unnið mig þrjú síðustu
skiptin á golfvellinum og ég
ákvað að fara ekki fyrr en ég
væri búinn að gera það upp.“
Og hann átti eftir að gera þá
þrjá hringi upp og marga fleiri.
En þessi orð hans lýsa vel því
keppnisskapi sem hann bjó yfir.
Uppgjöf var ekki til í hans
huga.
Eftir að Ólafur hætti sjó-
mennsku tók hann við starfi
hafnarstjóra í Vestmannaeyjum
og var þar á réttri hillu. Ég
held að sjaldan hafi betur tekist
til í mannaráðningum hjá Vest-
mannaeyjabæ, þar var ráðinn til
starfa maður með afburðaþekk-
ingu á þeim hlutum sem hann
átti að sjá um. Golfiðkunin hafði
líka setið á hakanum meðan
hann stundaði sjó en nú varð
þar breyting á og hringur á
golfvellinum nær daglegt brauð
allan ársins hring. Við vorum
líka báðir í Akóges og sátum
saman í stjórn þess félags árið
2005 þegar hann var formaður
félagsins. Eiginkonur okkar
voru líka báðar í kirkjukórnum
og því fylgdu margar góðar
ferðir bæði innanlands og utan.
Ólafur Kristinsson var ekki
allra og einhverjir sögðu að
hann væri þver og ósveigjan-
legur. En við, sem þekktum
hann hvað best, kusum frekar
að taka svo til orða að hann
væri einkar ákveðinn og léti
ógjarnan hlut sinn. Hann gat
verið úfinn á yfirborðinu en var
sannur vinur vina sinna, bæði
til lands og sjós.
Og nú hefur hann kvatt okk-
ur. Golfhringirnir verða ekki
fleiri og ekki verður framar
slegið í bridshring.
Þær góðu stundir heyra nú
minningunni til og við Katrín
sendum Ingu og fjölskyldu okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur
og þökkum vináttu liðinna ára.
Ágæti vinur og félagi. Það er
eftirsjá að hafa þig ekki lengur
hér og golfhringirnir verða ekki
eins litríkir núna þegar þig
vantar.
En kannski styttist í að við
eigum eftir að etja kappi á ný á
grænum grundum á öðrum
slóðum. Og kannski verður þá
slegið í eina rúbertu á eftir.
Sigurgeir Jónsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
FRIÐRIK SÓFUSSON,
Safamýri 46, Reykjavík,
lést fimmtudaginn 4. janúar.
Jarðsungið verður frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 16. janúar klukkan 13.
Ingunn Hlín Björgvinsdóttir
Björgvin S. Friðriksson Adda Björk Jónsdóttir
Friðrik M. Friðriksson Gunnrún Gunnarsdóttir
Guðný Hlín Friðriksdóttir Karel Ómar Guðbjörnsson
Friðgerður M. Friðriksdóttir Ófeigur Guðmundsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
VÉSTEINN BERGJÓN ARNGRÍMSSON,
Fellsenda 2,
Dalabyggð,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Akranesi, sunnudaginn 7. janúar.
Útförin fer fram frá Kvennabrekkukirkju laugardaginn 20. janúar
klukkan 14.
Erna Kristín Hjaltadóttir
Hjalti Vésteinsson Linda Traustadóttir
Berglind Vésteinsdóttir Finnbogi Harðarson
Gunnlaugur Vésteinsson Ásta Guðrún Guðbrandsdóttir
og barnabörn
Elskuleg dóttir okkar, systir, barnabarn,
mágkona og frænka,
HELENA KOLBEINSDÓTTIR,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
fimmtudaginn 4. janúar.
Útför fer fram frá Seljakirkju föstudaginn
19. janúar klukkan 13.
Kolbeinn Steinbergsson Erla K. Ólafsdóttir
Siggeir Kolbeinsson María Harðardóttir
Berglind Kolbeinsdóttir Eiríkur B. Jóhannesson
Sigríður Siggeirsdóttir og systkinabörn
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir
okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTUR BJARNASON
fiskmatsmaður,
Stillholti 19, Akranesi,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni
í Hafnarfirði mánudaginn 15. janúar klukkan 11.
Elísa Vilborg Berthelsen
Pétur Helgi Pétursson Gunnlaug María Eiðsdóttir
Bjarni Pétursson Lilja Sigtryggsdóttir
Þórdís Súna Pétursdóttir Friðrik Baldursson
afabörn og langafabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
MARGRÉT GUÐLAUGSDÓTTIR
frá Stóra-Laugardal, Tálknafirði,
síðast til heimilis að Borgarheiði 18,
Hveragerði,
sem lést miðvikudaginn 10. janúar
á krabbameinsdeild Landspítalans við Hringbraut, verður
jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 18. janúar
klukkan 13.
Örn Sveinsson
Vignir Arnarson Helga Birna Berthelsen
Steinar Arnarson Marion Gisela Worthmann
Guðbjörg Arnardóttir Benedikt Páll Jónsson
Björgvin Arnarson Eva Lind Jóhannesdóttir
barnabörn og aðrir aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BJÖRG JÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis að Veðramótum við
Dyngjuveg 14, Reykjavík,
lést miðvikudaginn 10. janúar á
hjúkrunarheimilinu Mörk. Útförin fer fram frá Áskirkju
miðvikudaginn 17. janúar klukkan 13.
Kristín Svavarsdóttir Birgir Jóhannesson
Svavar Svavarsson Jónína Garðarsdóttir
Jón Svavarsson Erla Eiríksdóttir
Halldór Svavarsson Steina Kristjónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
ERNA KONRÁÐSDÓTTIR,
Brekkubyggð 39,
Garðabæ,
lést 4. janúar á hjúkrunarheimilinu Ísafold.
Útförin fer fram frá Garðakirkju
miðvikudaginn 17. janúar klukkan 13.
Ástvinir þakka starfsfólki Ísafoldar fyrir góða umönnun.
Elín Dóra Sveinbjörnsdóttir Alex Páll Ólafsson
Sveinbjörn Ingi Pálsson
Jón Viðar Pálsson
Móðir okkar,
BJÖRG HERMANNSDÓTTIR,
Álfheimum 40,
Reykjavík,
sem lést miðvikudaginn 3. janúar,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 17. janúar klukkan 13.
Hjalti, Hermann, Lilja og Bergur Þórisbörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa,
langafa, og langalangafa,
GUNNARS SKJÓLDAL,
Austurbyggð 17, 600 Akureyri.
Helga Aðalsteinsdóttir
Sigurður Reynir Gunnarsson Erla Sveinsdóttir
Kristín Gunnarsdóttir
Birgir Skjóldal Guðlaug Guðjónsdóttir
Anna Bára Gunnarsdóttir Svanur Kristófersson
Gunnar Páll Gunnarsson Guðríður Sveinarsdóttir
Viðar Gunnarsson Arna Geirsdóttir
Garðar Gunnarsson
Harpa Hrönn Gunnarsdóttir Sigurður Ágústsson
Helga Skjóldal Guðmundur Ísidórsson
Aníta Gunnarsdóttir Benedikt Karlsson
barnabörn barnabarnbörn
barnabarnabarnabörn
Ástkær móðir mín,
SIGURLEIF J. SIGURJÓNSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur
frá Fosshólum,
Furugrund 68, Kópavogi,
lést á hjartadeild Landspítalans
þriðjudaginn 2. janúar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Bárður Jónsson