Morgunblaðið - 24.02.2018, Side 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. FEBRÚAR 2018
✝ Guðjón Em-ilsson fæddist á
Landspítalanum í
Reykjavík 14. júní
1932. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands á Sel-
fossi 12. febrúar
2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Eyrún
Guðjónsdóttir og
Emil Ásgeirsson,
bændur í Gröf í Hrunamanna-
hreppi. Eyrún fæddist 24. mars
1907 í Hrunamannahreppi, hún
var dóttir hjónanna Guðrúnar
Erlendsdóttur og Guðjóns
Helgasonar. Emil fæddist 31.
mars 1907 í Kaupmannahöfn,
hann var sonur Mörtu Eiríks-
dóttir Cowl og Ásgeirs Sigurðs-
sonar.
Þau Eyrún og Emil eignuðust
fjögur börn og var Guðjón
þeirra elstur. Systkini Guðjóns
eru: Sigríður, f. 18.3. 1936, d.
19.10. 1943, Guðrún, f. 14.6.
1941, og Áshildur, f. 26.7. 1944.
Guðjón ólst upp við gott atlæti
hjá foreldrum sínum í Gröf.
Hann gekk í Barnaskólann á
Flúðum og sem ungur maður
nam hann við Héraðsskólann á
Laugarvatni og útskrifaðist það-
an. Um tíma stundaði hann nám
við Garðyrkjuskóla ríkisins en
varð frá að snúa sökum veikinda
gáfu nafnið Laxárhlíð. Þar
byggðu þau upp gróðurhús og
hófu ylrækt. Á sínum búskapar-
árum ræktuðu þau meðal annars
blóm, tómata og gúrkur og voru
með þeim allra fyrstu að rækta
paprikur á Íslandi. Gróðurmold-
ina Hreppamold framleiddu þau
og seldu í mörg ár. Síðustu ár
starfsævinnar ræktuðu þau trjá-
plöntur fyrir Suðurlandsskóga.
Guðjón var alla tíð virkur í fé-
lagslífi, hann var stofnfélagi í
Kiwanisklúbbnum Gullfossi,
hann var ötull liðsmaður í Flug-
klúbbi Flúða, lék í leikritum með
Ungmennafélagi Hrunamanna
og söng um langt árabil með
kirkjukór Hrunakirkju ásamt
fleiri kórum en með kirkjukórn-
um byrjaði hann að syngja 16
ára. Guðjón var góður sundmað-
ur og keppti meðal annars fyrir
Héraðssambandið Skarphéðin á
Landsmótum. Hann lét sig sam-
félagsmál varða og í fjölda ára
gegndi hann starfi slökkviliðs-
stjóra fyrir Brunavarnir Hruna-
manna og Gnúpverja. Hann var
meðal annars í sóknarnefnd og
tók að sér að aðstoða við útfarir
í Hrunakirkju og gegndi því
hlutverki í 16 ár.
Guðjón hafði mikinn áhuga á
ljósmyndun, hann var stofn-
félagi í ljósmyndaklúbbnum
Blik. Hann tók við minjasafni
föður síns og hugsaði um það
allt þar til starfsþrek þraut.
Útför Guðjóns fer fram frá
Skálholtskirkju í dag, 24. febr-
úar 2018, klukkan 14.
í foreldrahúsum og
sinna búskapnum.
Eftirlifandi eig-
inkona Guðjóns er
Sigríður Guð-
mundsdóttur, f.
14.6. 1935, þau
gengu í hjónaband
14. júní 1963. Sig-
ríður er dóttir hjón-
anna Katrínar Jón-
asdóttur og Guð-
mundar Guðmunds-
sonar sem bjuggu á Núpi í
Fljótshlíð.
Börn Guðjóns og Sigríðar eru:
1) Emil, f. 25.6. 1965. Maki hans
er Alma Guðmundsdóttir. Dætur
þeirra eru Berglind og Hildur.
2) Eyrún, f. 20.9. 1968. Dóttir
hennar er Þórdís Gísladóttir,
maki Þórdísar er Björn Elvar
Óskarsson og eiga þau dótturina
Rakel Heiðu. 3) Guðmundur, f.
28.12. 1972. Maki hans er Berg-
lind Bára Hansdóttir. Börn
þeirra eru Guðjón Andri, Hákon
Kári og Dagbjört Lilja. 4) Stein-
ar, f. 18.12. 1977. Maki hans er
Hrönn Erlingsdóttir. Synir
þeirra eru Hjörvar og Vignir.
Guðjón og Sigríður hófu bú-
skap í Reykjavík þar sem Guðjón
vann í Trésmiðjunni Víði. Fljót-
lega fluttu þau í Hrunamanna-
hrepp þar sem börnin fæddust
eitt af öðru og byggðu upp heim-
ili á jörð úr Grafarlandi sem þau
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Elsku pabbi minn kvaddi okkur
að morgni þann 12. febrúar.
Það er svo skrýtið að hugsa til
þess að þú sért farinn frá okkur,
mér finnst eins og ég geti tekið upp
símann og hringt í þig til að spjalla
eins og við gerðum svo oft.
En ég trúi því að þú sért á góð-
um stað núna og búinn að hitta vini
og ættingja sem farnir eru.
Ég trúi því að þeir hafi tekið vel
á móti þér, þið sitjið núna og rifjið
upp gamla tíma og þú ert örugg-
lega farinn að taka myndir.
Pabbi og mamma hófu búskap í
Laxárhlíð 1963 þá nýgift. Byggðu
þau upp garðyrkjustöðina smátt
og smátt. Var mikið að gera á stóru
heimili, börnin urðu fjögur og alltaf
auka fólk á heimilinu.
Gestkvæmt hefur verið alla tíð í
Laxárhlíð, pabba fannst gaman að
fá kæra vini í heimsókn.
Pabba var mjög annt um hag
okkar barnanna og sýndi alltaf
mikinn áhuga á öllu því sem við
vorum að gera og fylgdist vel með.
Barnabörnin voru honum líka
mjög kær, hafði hann áhuga á að
fræða þau um gamla tíma og ekki
síður vekja áhuga þeirra á tungu-
málinu okkar.
Margar ferðirnar komu pabbi
og mamma norður í heimsókn til
okkar Þórdísar, þegar við bjugg-
um þar, til að fagna með okkur
áföngum í lífi okkar.
Pabbi sýndi mikið æðruleysi eft-
ir veikindi sín fyrir þremur árum.
Hann kvartaði aldrei og þó ferða-
frelsið væri mjög skert þá unnu
þau mamma vel úr stöðunni.
Pabbi minn, ég mun ávallt
minnast þín.
Hvert blóm, sem grær við götu mína,
er gjöf frá þér,
og á þig minnir allt hið fagra,
sem augað sér.
Sól og jörð og svanir loftsins
syngja um þig.
Hvert fótspor, sem ég færist nær þér,
friðar mig.
(Davíð Stefánsson)
Þín dóttir
Eyrún.
Elsku afi Guggi.
Þú fórst frá okkur snögglega og
það er sárt að kveðja en ég hlýja
mér við hugsunina um þig á góðum
stað þar sem þér líður vel. Þó svo
að söknuðurinn sé mikill þá er ég
líka þakklát fyrir margt. Ég er
þakklát fyrir að þú fékkst að lifa
löngu og hamingjusömu lífi. Ég er
þakklát fyrir hvað þú varst stutt
veikur. Ég er þakklát fyrir allan
þann tíma sem ég átti með ykkur
ömmu og þakklát fyrir allar dýr-
mætu og hamingjusömu minning-
arnar.
Ég var ótrúlega lánsöm að fá að
vinna hjá ykkur ömmu á sumrin,
það varð til þess að ég eyddi nánast
öllum mínum sumarfríum hjá ykk-
ur og ó hvað við skemmtum okkur
vel. Það var alltaf gaman. Þú hafðir
oft orð á því að það að hafa okkur
Þórdísi í vinnu væri hálfgerð
barnaþrælkun og vildir að við
tækjum oft kaffihlé. Pásurnar
standa líka upp úr og varst þú dug-
legur að lengja þær aðeins, okkur
öllum til mikillar ánægju.
Þú varst góður afi, bara akkúrat
eins og afar eiga að vera. Þú varst
áhugasamur um allt sem ég tók
mér fyrir hendur og varst dugleg-
ur að hrósa okkur barnabörnun-
um. Við vorum góðir vinir og
spjölluðum við oft vel og lengi sam-
an. Ég man hvað mér fannst gott
um helgar að vakna á morgnana og
heyra ykkur ömmu spjalla saman í
stofunni yfir morgunbollanum.
Það var svo notalegt að liggja und-
ir sæng og hlusta á ykkur tala um
daginn og veginn, sérstaklega því
þið vissuð ekki að ég lægi á hleri.
Sögustundirnar á kvöldin voru
alveg jafn notalegar en enginn
sagði sögu jafn vel og þú og hjá þér
var alltaf stutt í grínið. Þegar ég
horfi til baka þá er ekki eitthvað
eitt sem stendur upp úr heldur
hvað tíminn okkar saman ein-
kenndist af mikilli gleði, hamingju,
skemmtilegum samtölum, hlátri
og gríni. Ég er þakklát fyrir hvað
þú varst hlýr og góður afi.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Berglind Emilsdóttir.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku afi.
Fráfall þitt er okkur óendanlega
sárt en við huggum okkur við að nú
sért þú engill sem vakir yfir okkur
og við getum talað til þegar þörfin
kallar. Alltaf varstu til í spjall á
okkar forsendum og hlustaðir á
frásagnir okkar af athygli og
áhuga. Við geymum minningu þína
og minnumst þín í sumarfjöri í
Laxárhlíð á sláttutraktornum og
skutlunni sem okkur þótti svo
gaman að hjálpa þér með. Einnig
fannst okkur gaman hvað þú fylgd-
ist vel með áhugamálunum okkar,
hvort sem það voru boltaíþróttir,
fimleikar, ballett eða tónlist með
tilheyrandi hljóðfæraleik sem þú
elskaðir að hlusta á. Afmælum
okkar misstir þú aldrei af og það
verður skrítið í næsta afmæli að
hafa engan afa Gugga með mynda-
vélina. Við erum full þakklætis fyr-
ir kennsluna um hvernig þekja eigi
grjónagraut með kanil og það er
gott að geta gripið til ... „en afi
kenndi mér að gera þetta svona“
þegar þeim fullorðnu finnst full-
mikið í lagt.
Takk fyrir allt og hvíl í friði, afi
engill.
Guðjón, Hákon, Vignir,
Hjörvar og Dagbjört.
Elsku afi minn, nú hefur
draumalandið tekið við þér og ég
veit að þú ert á góðum stað og fylg-
ist með okkur öllum með yndislega
glottinu þínu og hlærð að því
skemmtilega sem við tökum okkur
fyrir hendur.
Nú þegar kveðjustundin er
runnin upp verð ég að viðurkenna
að ég hélt að við fengjum lengri
tíma saman en það gerir minning-
arnar mínar með þér enn dýrmæt-
ari.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að fá að dvelja um lengri tíma
hjá þér og ömmu þegar ég kom í
nokkur sumur og vann á Flúðum.
Það voru dásamlegir tímar. Þú
varst endalaus uppspretta af sög-
um frá fyrri tíð, vísum og sögum úr
lífi þínu. Fyrir mér varstu alltaf
miklu meira en bara afi, þú varst
einn minn besti vinur og trúnaðar-
vinur. Þau voru mörg kvöldin og
stundirnar sem við eyddum saman
í spjall um daginn og veginn, ég, þú
og amma Sigga. Við höfðum alltaf
um nóg að spjalla og ég deildi með
þér öllum mínum helstu hugmynd-
um, áhugamálum og draumum um
lífið og tilveruna. Þú studdir mig í
einu og öllu þó að þú værir ekki
alltaf alveg jafn spenntur og ég,
eins og t.d. þegar ég ákvað að fara
að læra að kafa við strendur Fil-
ippseyja. Áhuga minn á förðun
tókstu hins vegar í fulla sátt og
hafðir mikinn áhuga að heyra um
og sagðir mér að þú hefðir átt
gamla bók um leikhúsförðun sem
þér hefði þótt gaman að skoða þeg-
ar þú varst ungur. Mér er ofarlega
í huga atvik úr síðasta jólaföndri í
Laxárhlíð, ég var nýkomin heim úr
förðunarskóla í London og átti að
vera með sýniförðun fyrir allar
dömurnar í partíinu. Í byrjun voru
allir áhugasamir en þegar upp var
staðið þá varst þú sá eini sem varst
með hugann við efnið og fylgdist
vel með allan tímann.
Við vorum ekki alltaf sammála
um allt eins og gengur og gerist.
Þegar ég var yngri skildi ég ekki
alveg ástríðu þína fyrir íslenskri
tungu og endalausum leiðrétting-
um en nú þegar ég er komin til vits
og ára þá kann ég vel að meta það
sem þú hafðir fram að færa. Mig
langar í lokin að færa þér erindi úr
ljóði Jóhannesar úr Kötlum sem
mér finnst lýsa þér svo vel:
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
Þú hefur svo sannarlega litað líf
mitt með góðum minningum og ég
þakka þér fyrir allt það sem við átt-
um saman.
Góða nótt, elsku afi minn.
Hildur Emilsdóttir.
Elsku Guggi. Kannski ætti ég
ekki að hafa þessi orð fleiri. Engin
önnur tjá hug minn betur. Þó eru
svo mörg falleg orð sem lýsa
Gugga. En eftir árin öll situr samt
fyrst og fremst þetta djúpt í hjart-
anu. Elsku Guggi.
Minningin um Gugga, móður-
bróður minn, er samofin æskunni
allri. Hann var eitt af fjöllunum í
lífi mínu. Ég var svo heppin að
alast upp í frændgarði, fjallgarði.
Móðurfólkið mitt var hluti af dag-
legu lífi. Í næsta húsi voru amma
og afi og þaðan aðeins steinsnar
„út í Laxó“. Þar bjuggu Sigga og
Guggi með stækkandi barnahóp-
inn sinn, leikfélagana. Áhrifum
þessarar nálægðar er erfitt að lýsa.
Hún var umlykjandi. Margar fjöl-
skyldur en þó ein. Maður fór ekki í
heimsókn í Laxárhlíð. Þar var ég
heima. Umlukin því öryggi og kær-
leika sem fylgir daglegum sam-
skiptum við sína nánustu.
Dýrustu æskuminningunum
deili ég með þeim. Sumardagar í
Tungufellsdal með kakó á brúsum
og nesti í boxum gera hann í huga
mér að fegursta stað sveitarinnar
minnar gömlu. Og jólin, ó jólin!
Eftir matinn sameinuðust fjöl-
skyldurnar hjá ömmu og afa. Hún
settist við orgelið og við sungum.
Ekki einn sálm. Nei, prógrammið
virtist endalaust með árvissu
spaugi: „Eigum við ekki bara að
syngja í kvöld og opna pakkana á
morgun?“ „Syngjum við ekki öll
erindin?“ – En með aldrinum var
eins og sálmarnir styttust.
Fólkið mitt sagði sögur. Litlar
sannsögur úr fortíðinni sem at-
burðir hversdagsins kölluðu fram.
Þvílíkur fjársjóður! Það er ekki
langt síðan ég bað Gugga að segja
mér einu sinni enn söguna af
hrafninum sem gleypti teskeiðina.
En hann hafði ekki aðeins hæfi-
leika til að segja frá heldur einlæg-
an áhuga á íslensku máli. Um það
var gaman að ræða við hann eins
og svo margt og margt.
Eitt sumar unglingsáranna
vann ég í Laxárhlíð. Þau nýflutt úr
litla húsinu, börnin orðin fjögur og
sumarið byrjaði með fermingar-
veislu Emils á nýja, fallega heim-
ilinu. Nóg að gera úti og inni.
Guggi var þolinmóður kennari, gaf
sér tíma til að kenna réttu hand-
tökin. Umburðarlyndur þegar
manni urðu á mistök og kunni að
hrósa. Þetta var gott sumar.
Guggi var fagmaður í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur, hvort
sem það var slökkviliðsstjóri sveit-
arinnar, formaður Kiwanisklúbbs-
ins eða útfararstjóri í Hrunakirkju.
Hann átti sér líka ýmis áhugamál í
gegnum tíðina. Hann var góður
ljósmyndari og framkallaði sjálfur
en kunni líka að láta stærri drauma
rætast. Hann langaði að fljúga.
Það var ekki sjálfgefið að garð-
yrkjubóndi uppi í sveit æki ferð
eftir ferð á Selfoss í flugtíma og
sæti yfir flóknu námsefni. Þetta
gerði Guggi og naut þess æ síðan
að svífa um loftin blá. Seinna tók
hann við minjasafninu hans afa og
sinnti því að stakri natni, áhuga og
fagmennsku. Fyrir það eins og
lífsgönguna alla erum við Sunnu-
hlíðarfjölskyldan þakklát.
Elsku Sigga, Emil, Eyrún,
Guðmundur og Steinar og fólkið
ykkar kæra. Hugurinn er hjá ykk-
ur sem mest hafið misst. Megi haf-
sjór minninga um góðan mann
ylja ykkur á erfiðum stundum og
um alla tíð. Við fjölskyldan kveðj-
um kæran frænda með söknuði,
þakklæti og hlýju. Elsku Guggi.
Margrét Guðmundsdóttir.
Guðjón Emilsson eða Guggi í
Laxárhlíð kvaddi þetta tilverustig
mánudaginn 12. febrúar eftir erf-
iðan lokakafla.
Margs er að minnast og þá ekki
síst æskuáranna. Við vorum
systrasynir og aðeins þrír mánuð-
ir á milli okkar. Mæður okkar
voru dætur Guðrúnar og Guðjóns
í Gröf. Mikill samgangur var á
milli heimila okkar í uppvextinum
enda stutt að fara og einkar kært
á milli þeirra systra.
Hofabrekkan fyrir ofan Gröf
var góð sleða- og skíðabrekka og
skautasvellið á Grafartjörn var
óspart notað á veturna. Skíðin
voru heimasmíðuð en skautana
smíðaði Þórður á Högnastöðum.
Við gengum saman í barnaskóla á
Flúðum og vorum í heimavist því
Litla-Laxá var ekki alltaf fær fyrir
börn á vaðstígvélum og brúin ekki
komin. Það var alltaf gott sam-
komulag milli skólasystkinanna.
Við Guggi vorum fermdir saman í
Hrunakirkju og afi í Gröf gaf okk-
ur báðum reiðhjól í fermingargjöf
sem var ekki lítið á þessum árum.
Á unglingsárum skildi leiðir,
Guggi fór í skóla á Laugarvatni en
ég til Reykjavíkur.
Um tvítugsaldur vorum við
báðir komnir með ljósmyndadellu
og þá stofnuðum við óformlegt fé-
lag, ásamt Jóa bróður, og nefnd-
um það Þrífótó. Við fórum á þó
nokkra staði hér í sveit, tókum
myndir bæði af börnum og full-
orðnum og svo framkölluðum við
þær sjálfir. Guggi hélt þessum
ljósmyndaáhuga það sem eftir var
ævinnar og þessi áhugi hans stytti
honum stundir eftir að hann var
bundinn við hjólastól. Hann
skannaði allar sínar myndir inn í
tölvu og þar liggur mikið ljós-
myndasafn.
Guggi starfaði mikið fyrir Ung-
mennafélag Hrunamanna og var
formaður félagsins þegar sveita-
böllin voru upp á sitt besta. Hann
var ágætis sundmaður og keppti í
sundi á landsmótum fyrir Héraðs-
sambandið Skarphéðinn. Hann
tók þátt í leikstarfsemi ung-
mennafélagsins, söng í gamla
Flúðakórnum og kirkjukórnum
og var útfararstjóri Hrunakirkju
til margra ára.
Að loknu námi við Garðyrkju-
skóla ríkisins stofnaði hann nýbýl-
ið Laxárhlíð ásamt konu sinni, Sig-
ríði Guðmundsdóttur, og ráku þau
þar garðyrkjustöð í marga ára-
tugi.
Siggu, börnum þeirra hjóna og
fjölskyldum sendi ég mínar dýpstu
samúðarkveðjur.
Kjartan Helgason, Hvammi.
Guðjón í Laxárhlíð lést alltof
snemma. Hann var þó kominn á
efri ár, búinn að taka þátt í mynd-
arlegri uppbyggingu Hruna-
manna í sveitinni sinni og lét sig
heldur ekki vanta þegar kórar
þurftu liðsinnis við. Þau hjónin
gerðu sér glæsilegt heimili á bökk-
um Litlu-Laxár, fundu því fallegt
nafn, ólu þar upp börn sín og tóku
vel á móti vinum sínum. Mörg
gróðurhús byggðu þau og iðulega
var fjölmennur vinnustaður í Lax-
árhlíð við ylrækt eða skógar-
plöntur.
Við Guðjón vorum nágrannar
árin okkar sjö á Flúðum, hann tók
mikinn þátt í kirkjustarfinu, söng
bassann í kórnum, tók að sér hlut-
verk útfararstjóra um árabil og
var einn af burðarásunum í starfi
Kiwanisklúbbsins meðan hans
naut við. Þar höfðum við karlakór í
nokkur ár. Við hittumst á kvöldin
til æfinga, en vöknuðum líka
stundum snemma á morgnana og
ég brá mér í morgunkaffi niður
eftir ef ég sá hann vera búinn að
kveikja í eldhúsinu. Hann hafði
yndi af vísum og vísnagerð, var
margfróður um Íslandssögu, sögu
héraðsins og tók þátt starfi
margra félaga. Hjónin í Laxárhlíð
tóku móti fjölda gesta í byggða-
safnið í Gröf. Emil faðir hans hóf
söfnun muna til safnsins og Guð-
jón sparaði hvorki fé né fyrirhöfn
til að halda því starfi áfram, hafði
samband við búvélaeigendur í fjar-
lægum héruðum og dró ýmis rari-
tet til safnsins í Gröf.
Litla fjölskyldan okkar fékk
land til skógræktar í Töglum 1990.
Við fengum þá vetraraðstöðu í
gróðurhúsunum í Laxárhlíð til að
rækta okkar eigin plöntur, prikla
ösp, sá furu, björk og greni, að-
gang að mold til sáningar og til að
flytja niður á Skeið. Hjónin í Lax-
árhlíð gáfu okkur gróðurríki með
sér og skógurinn í Töglum er til
vitnis um það.
Guðjón flutti með sér hið hlýja
fas, en var maður einarður og
stefnufastur þegar leiðin hafði ver-
ið mörkuð. Hann var vinfastur og
traustur og naut virðingar sam-
ferðamanna sinna.
Þó að gerði hregg og hríð
hlýjan varði ár og síð,
gróður óx og gleðin blíð
hjá Guðjóni í Laxárhlíð.
Ingi Heiðmar Jónsson.
Guðjón Emilsson
Ástkær bróðir okkar og frændi,
MAGNÚS S. ODDSSON,
fyrrverandi verslunarmaður,
Valshólum 4,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 15. febrúar á Land-
spítalanum við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík miðvikudaginn 28.
febrúar klukkan 15.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Oddný Oddsdóttir
Elskulegur frændi okkar,
ÞÓRHALLUR FRIÐBJÖRNSSON
frá Vík við Fáskrúðsfjörð,
lést á hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði
13. febrúar.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði þriðjudaginn 27. febrúar klukkan 13.
Systkinabörn