Morgunblaðið - 24.02.2018, Qupperneq 38

Morgunblaðið - 24.02.2018, Qupperneq 38
38 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. FEBRÚAR 2018 ✝ Una SigríðurGunnarsdóttir fæddist í Bakka- gerði á Reyðarfirði 5. apríl 1924. Hún lést á dvalarheim- ilinu Uppsölum, Fáskrúðsfirði, 15. febrúar 2018. Foreldrar henn- ar voru Gunnar Bóasson frá Stuðl- um, Reyðarfirði, f. 10. maí 1884, d. 28. júlí 1945, og Margrét Stefanía Friðriksdóttir frá Mýrum í Skriðdal, f. 7. júlí 1899, d. 4. maí 1975. Sigríður átti 10 hálfsystkini samfeðra. Þau voru Sigurbjörg, f. 1907, d. 1963, Jón, f. 1908, d. 1961, Lára, f. 1909, d. 1996, Sól- borg, f. 1910, d. 1991, Ásgeir, f. 1912, d. 1985, Anna, f. 1913, d. 1958, Hjalti, f. 1914, d. 1986, Páll, f. 1916, d. 1916, Páll yngri, eignuðust sjö börn. 1) Andrés Friðrik, f. 1945, kvæntur Ósk Svavarsdóttur, börn þeirra Linda Rós, Ómar Þór og Guð- laug Árný. Fyrir átti Ósk soninn Einar Þór en faðir hans er Haukur Tómasson. 2) Gunnar, f. 1946, d. 12. júlí 2016. Eftirlif- andi eiginkona hans er Guð- björg Friðriksdóttir. Börn þeirra eru Sigurður, Árni Jón, d. 4. febrúar 1993, Jóna Sigríð- ur og María Björk. Fyrir átti Gunnar soninn Sigmar Helga, móðir hans er Anna Þórey Sig- urðardóttir. 3) Margrét, f. 1949, gift Benedikt Stefánssyni, sonur þeirra er Stefán Þór. 4) Guð- laug Sigurbjörg, f. 1950, gift Gylfa Óskarssyni, börn þeirra eru Ómar Ingi og Iðunn Dögg. Fyrir átti Guðlaug dótturina Unu Sigríði Gunnarsdóttur, fað- ir hennar er Gunnar Ársælsson. 5) Pétur, f. 1953, kvæntur Önnu Sigríði Ingimarsdóttur, börn þeirra eru Katrín Ósk, Árni Sig- urður og Aron Steinar. 6) Anna Jóna Árnmarsdóttir, f. 1959, maki Guðmundur Pétursson, börn þeirra eru Árnmar Jóhannes, Aðalbjörg Ósk og Pétur. 7) Guðný Fjóla, f. 1964, gift Unnari Eiríkssyni, dætur þeirra eru Unnur Margrét og Anna Bára. Barnabarnabörn Unu Sigríðar og Árnmars eru 37 og barnabarnabarnabörn eru fimm. Una Sigríður stundaði nám við Húsmæðraskólann á Hall- ormsstað 1942-1943. Una Sig- ríður og Árnmar stofnuðu heimili á Reyðarfirði og bjuggu allan sinn búskap í Bakkagerði. Auk húsmóðurstarfa starfaði Una Sigríður við ýmis störf á Reyðarfirði en lengst af hjá frystihúsi KHB. Una Sigríður tók virkan þátt í félagsmálum og var heiðursfélagi í Slysa- varnadeildinni Ársól, kven- félaginu og Félagi eldri borg- ara. Eftir að Una Sigríður varð ekkja byggði hún sér lítið ein- býlishús á Hjallavegi 5, Rf. Þar bjó hún til ársins 2006 en þá keypti hún litla íbúð í Melgerði 13, Rf. Síðustu fjögur ár bjó Una Sigríður á dvalarheimilinu Uppsölum á Fáskrúðsfirði. Útför Unu fer fram frá Reyð- arfjarðarkirkju í dag, 24. febr- úar 2018, klukkan 14. f. 1917, d. 2007, og Ingvar, f. 1919, d. 1991. Alsystkini Unu Sigríðar eru: Sigrún, f. 1926, d. 2005, Aðalheiður, f. 1927, d. 2018, Frið- rik, f. 1929, d. 1938, Reynir, f. 1931, d. 2010, Bósa, f. 1932, d. 2015, Fjóla, f. 1935, Ragnhildur Sigfríð, f. 1937, d. 2017, og Sólveig, f. 1944. Una Sigríður ólst upp í Bakkagerði, Reyðarfirði. Þann 27. júlí 1946 giftist hún Árnmari Jóhannesi Andréssyni, f. 27. júlí 1914, d. 1. október 1983. For- eldar hans voru Andrés Eyjólfs- son, f. 28. október 1886, d. 16. des. 1961, og Guðlaug Guðna- dóttir, f. 13. apríl, d. 18. nóv- ember 1927. Una Sigríður og Árnmar Í dag er kvödd hinstu kveðju elskuleg móðir okkar, Una Sigríð- ur Gunnarsdóttir frá Bakkagerði á Reyðarfirði. Kæra mamma, við þökkum þér samfylgdina og allar góðu minn- ingarnar sem og fjölskyldurnar sem þú gafst okkur. Meðfylgjandi er ljóð eftir föðurafa okkar, Andrés Eyjólfsson, sem hann orti um móð- ur sína, Jóhönnu Sigríði Stefáns- dóttur, þegar hún lést 1946. Okkur finnst það á margan hátt eiga við núna þegar við kveðjum þig, elsku mamma. Allt hverfur brott með stríðum tímans straumi, því stöðugt ei er neitt á jörðu hér, mannsins ævi líkist liðnum draumi á leiðarenda þegar komið er. Að sumri liðnu sífellt kemur vetur, á sumarskrúðið herjar kuldaél. Sú besta gjöf, sem lífið gefið getur er góðrar móður hjartans ástarþel. Þú stór varst hetja stríði lífs í þungu, þú studdir, varðir barnahópinn þinn. Þér oft ei heyrðust æruorð af tungu, en oft grét hjartað glöð þó væri kinn. Þú örlát varst af alúð hjartans mestu, þó efnin væru stundum harla smá, frá munni þínum margoft bitann léstu, að miðla öðrum sífellt var þín þrá. Hvíldu í friði hjartans móðir blíða, þú herrans Jesús treystir líknarhönd, þitt stríð var hart, en hugrökk án alls kvíða þú horfðir burt af dauðans skugga- strönd. Börn þín nú best það munu finna, þú blómum kærleiks stráðir þeirra leið. Já minning þín í brjóstum barna þinna mun blessuð lifa þeirra æviskeið. (Andrés Eyjólfsson) Elsku mamma, efst í huga okk- ar núna er þakklæti fyrir allt sem þú hefur í gegnum tíðina gert fyrir okkur. Nú hefur þú fengið hvíldina sem þú þráðir svo heitt. „Þó svíði sorg okkar hjarta / þá sælt er að vita af því / þú laus ert úr veikinda viðjum / þín veröld er björt á ný.“ Við viljum koma á framfæri þakk- læti til þeirra sem hafa í gegnum árin sýnt móður okkar hjálpsemi og hlýju og þá sérstaklega á þessu síðasta skeiði. Sérstakar þakkir fær starfsfólk dvalarheimilisins á Uppsölum, Guð blessi þjónustu ykkar og kærleika. Far þú í friði, elsku mamma. Friður Guðs þig blessi og hafðu þökk fyrir allt og allt. Fyrir hönd systkinanna í Bakkagerði, Margrét. Í dag er kvödd hinstu kveðju elskuleg móðir mín, Una Sigríður Gunnarsdóttir frá Bakkagerði, Reyðarfirði. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt, þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því, þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sig.) Elsku mamma, nú þegar þú hef- ur fengið langþráða hvíld fyllist hugur minn söknuði, en jafnframt vissri gleði að vita að veröld þín er björt á ný. Ég er líka viss um að pabbi, Gunni bróðir, Árni Jón frændi og allir okkar ástvinir og ættingjar hafa tekið fagnandi á móti þér. Það er með miklu þakklæti, söknuði og sorg í hjarta sem við fjölskyldan í Skógarhlíð kveðjum þig enda var þín samfylgd svo góð. Á tímamótum sem þessum rifjast upp ótal hugljúfar minningar sem nú ylja okkur og þær munum við varðveita sem og allar dýrmætu myndirnar sem við eigum af þér. Alla tíð vildir þú allt fyrir okkur fjölskylduna gera enda bóngóð að eðlisfari en fyrir það erum við þakklát. Megi minningar um þig, elsku mamma, lifa í hjörtum okkar allra að eilífu. Kveðja, þín dóttir Guðný Fjóla og fjölskylda. Nú er hún Sigga tengdamóðir mín loksins komin heim, eins og hún þráði svo, södd lífdaga. Hún var afskaplega góð og hjartahlý, hafði alltaf tíma fyrir aðra. Hún var tilbúin til að hjálpa og aðstoða ef með þurfti. Það voru aldrei nein vandamál, bara að leysa þau. Hún reyndist mér sem hin besta móðir þegar við Gunnar sonur hennar fluttum á Reyðarfjörð liðlega tví- tug að aldri. Sigga var með stálminni og fróð. Þau voru mjög náin, Gunnar og hún, og auk þess lík. Höfðu þau mjög mikinn áhuga á náttúrunni og lífinu. Sigga hafði ákaflega gam- an af að spjalla en ekki minnist ég þess að hún hafi talað illa um nokk- urn mann. Margir minnast hennar með mikilli hlýju. Guðbjörg (Begga). Árið 2003 kynntist ég Ómari mínum, eitt leiddi af öðru og nú mörgum árum síðar eigum við börn og buru. Þegar maður velur sér maka er það þannig að tengda- fjölskyldan fylgir með í pakkanum. Sigga amma var þar ein af mörg- um og ég verð ævinlega þakklát fyrir að hafa kynnst þessari merki- legu konu. Hún tók mér opnum örmum eins og öllum sem urðu á hennar vegi. Hún var stórkostleg kona og ótrúlega dugleg. Hún tal- aði ekki illa um nokkurn mann, vildi allt fyrir alla gera og lét sér aldrei leiðast. Henni leið best ef hún gat gert gagn, hvort sem það var við vinnu, hannyrðir eða annað. Hún var ekki bara amma, heldur var hún góður vinur. Hún hringdi oft til að spjalla um daginn og veg- inn. Eitt sem var hægt að stóla á var símtalið eftir fyrsta rjúpna- veiðidag ársins, þá vildi sú gamla fá fréttir og tölur úr fjallinu. Það voru skemmtileg samtöl því hún vissi nöfn á öllum fjöllum, hólum og hæðum í firðinum, enda skottaðist hún um allar koppagrundir á sín- um yngri árum. Henni fannst mjög gaman að fara með okkur á rúnt- inn og skoða bæinn. Þá var eins gott fyrir mann að fylgjast vel með því hún stjórnaði rúntinum; beygðu hér, keyrðu þarna, farðu þangað o.s.frv. Sigga var með skoðanir á þjóð- málunum og mikil baráttukona verkalýðsins. Einn nóvemberdag 2008 hringdi hún í mig og bauð mér í heimsókn en ég þyrfti að taka tölvuna mína með. Ég gerði það að sjálfsögðu og þegar ég mætti á staðinn fékk ég að heyra ástæðuna. Hún var svo bálreið út í ráðamenn þjóðarinnar vegna hrunsins og hún vildi koma þessari reiði á prent þó hún teldi að það gerði ef til vill lítið gagn, en eitthvað yrði hún að gera. Svona var Sigga, algjör kvenskör- ungur sem lá ekki á skoðunum sín- um en samt svo hlý og yndisleg. Við sögðum Ísabel (3 ára) að nú væri Sigga langamma á himninum hjá Guði. Eftir langan tíma kom hún til pabba síns og spurði hvort hún gæti nokkuð dottið niður úr skýjunum. Við kveðjum þig, elsku amma okkar, og þökkum þér fyrir allt. Þín verður saknað en við vitum að nú líður þér betur og getur loksins gert allt sem þig langar til. Guð geymi þig. Sunna Lind Smáradóttir. Elsku hjartans Sigga amma. Það er margt sem kemur upp í hugann þegar hugsað er til baka, en fyrst og fremst hversu mögnuð og harðdugleg þú varst, lést ekkert stoppa þig og gerðir það sem þig langaði. Notaðir tímann vel til að ferðast og skemmta þér. Við systkinin vorum svo heppin að fá að hafa þig í okkar lífi, ætíð tilbúin að leyfa okkur að vera, og gættir okkar fyrir vinnandi for- eldra, Pétur fékk svo að vera hjá þér í stað leikskóla og mikið sem hann er þakklátur fyrir þann tíma. Við vorum dugleg að koma til þín og fannst okkur barnabörnunum á Reyðó ekkert betra en að fara til ömmu í frímínútum í kakó og kex, alltaf var skúffan full af kexi og aldrei sett út á það hvað komu margir. Prjónaskapur var þín slökun og voru þær ófáar lopapeysurnar sem runnu úr þínum höndum, öll feng- um við peysu og var ég svo heppin að fá tvö stykki á strákana mína. Þú lagðir þig fram við að hjálpa við það sem var að, og það var alltaf eins og þú hefðir sambönd annars staðar, því ef eitthvað var að þá gat ég verið viss um að þú hringdir til að athuga hvernig ég hefði það. Ég mat það mikils að þú gafst þér tíma til að hringja í mig mjög reglulega bara til að spjalla. Mikið sem það er nú skrítið að hugsa til þess að fá ekki að heyra í þér meir. Amma er mjög stór þáttur úr lífi mínu bæði sem barns og sem full- orðins einstaklings, enda er hún fyrirmynd og er ég ótrúlega stolt af því að vera afkomandi svona sterkrar og góðrar konu. Hvíldu í friði, elsku Sigga amma. Leiddu svo ömmu góði guð í gleðinnar sælu lífsfögnuð, við minningu munum geyma. Sofðu svo amma sætt og rótt, við segjum af hjarta góða nótt. Það harma þig allir heima. (Halldór Jónsson) Aðalbjörg, Árnmar og Pétur. Elsku hjartans amma mín og nafna. Ég vil með þessum fátæk- legu orðum kveðja þig og þakka þér fyrir að taka svo vel á móti mér fyrir bráðum 50 árum þegar ég kom fremur óvænt inn í líf ykkar fjölskyldunnar í Bakkagerði í Reyðarfirði. Ég á einungis góðar minningar frá þeim sumrum sem ég dvaldi hjá ykkur afa þrátt fyrir stórt heimili, endalausa vinnu og langan verkefnalista fann aldrei fyrir öðru en ég væri velkomin. Ég meira að segja upplifði mig uppáhalds hjá ykkur afa. Ég áttaði mig svo á því með aldrinum og meiri þroska að það gerðu öll barnabörnin því þið höfðuð einstakt lag á að leyfa manni að njóta sín og skína. Sumrin hjá ykkur afa voru yndislegur tími og í minningunni upplifði ég mig frjálsa eins og fugl- inn og lausa við allar áhyggjur. Ég var oft skítug upp fyrir haus í æv- intýrum í fjárhúsunum, uppi í fjalli og niðri í fjöru. Svo var það fastur liður að fara heim í fiskinn í hádeginu sem afi þurfti nú oftast að dekstra mig mjög mikið til að borða. Eftir mat- inn lögðum við afi okkur í nokkrar mínútur í norðurstofunni á meðan þú elsku amma vaskaðir upp og gekkst frá eftir matinn, áður en haldið var af stað til næstu verk- efna. Það að koma sjö börnum til manns og vera iðulega með ein- hver barnabörn á heimilinu auk erfiðis- og akkorðsvinnu í frysti- húsinu og vera líka með fjárbúskap og fleira er ekkert smá þrekvirki. Já, amma mín, mér fallast hend- ur þegar ég reyni að setja mig í þín spor. Ef þú værir ung kona í dag værir þú líklega kölluð ofurkona. En svona vildir þú hafa þetta, elsku amma. Þú sast aldrei auðum höndum og varst ómöguleg ef þú hafðir ekki prjónana þína eða eitt- hvað annað skapandi að gera ef þú áttir lausa stund. Aðgerðaleysi hef- ur að öllum líkindum verið synd í þínum huga því þú vissir ekki hvað það var og undir lokin þegar þú varst af heilsufarsástæðum hætt að geta tekið þátt í daglegu lífi, þá hættir þú að sjá tilgang með lífinu og vildir fá að kveðja þessa jarð- vist. Elsku amma mín, ég er mjög þakklát og glöð að hafa náð að heimsækja þig síðasta sumar. Kveðjustundin var mér erfið því innst inni vissi ég að þetta væri í síðasta skipti sem við hittumst. Mig langaði að þakka þér fyrir það sem þú gerðir fyrir mig sem barn, en gat samt ekki fengið mig til þess því með því væri ég að viðurkenna að endalokin væru á næsta leiti. Maður reynir að forðast að tala um dauðann þrátt fyrir að hann sé það eina sem maður á víst í þessu lífi. Þú varst alveg tilbúin að kveðja og þráðir hvíldina enda búin að eiga langt og innihaldsríkt líf. Sú staðreynd auðveldar okkur sem eftir sitjum að sætta okkur við að hafa þig ekki lengur hjá okkur. Þú varst sátt við allt og alla, hefðir í það minnsta aldrei sagt annað því að eitt af því sem þú kunnir ekki var að kvarta og kveina. Ég veit að Marsi afi, eða afipabbi eins og ég kallaði hann langt fram eftir aldri, Gunni frændi, Árni Jón og aðrir aðstandendur verða mjög glaðir að fá þig loks til sín. Þar til við sjáumst aftur, elsku amma, knús og kossar. Una Sigríður Gunnarsdóttir. Elsku Sigga amma er þá farin. Það er alltaf erfitt að kveðja en amma var sátt við það sem fyrir lá enda hafði hún látið fátt stöðva sig um ævina í að gera það sem hún vildi. Hafandi alist upp fjarri ömmu hefði verið auðvelt að fara á mis við hana en á milli sumarheim- sóknanna sendi amma okkur hlýju sem hún töfraði meðal annars fram af prjónunum. Við systur vorum jafnframt svo heppnar að fá ömmu til okkar vestur á firði og áttum með henni góðar stundir þegar pabbi var á sjónum og mamma í skóla. Amma er skemmtileg fyrir- mynd og það er ekki laust við að áhugi hennar á ferðalögum og náttúru hafi smitast niður ættlið- ina, enda góð fyrirmynd. Æðruleysi er annað sem ein- kenndi ömmu, hún var aldrei að æsa sig yfir hlutunum og kenndi okkur að gera það besta úr stöð- unni hverju sinni. Það að hugsa til ömmu kallar fram bros og hugleið- ingar um að maður geti tekist á við það sem lífið býður upp á hverju sinni. Elsku amma, þú verður ávallt í huga okkar. María Björk Gunnarsdóttir Jóna Sigríður Gunnarsdóttir. Sigga systir pabba var elst af níu börnum afa Gunnars og ömmu Margrétar. Amma giftist afa rúm- lega tvítug og tók að sér móður- lausu börnin hans tíu og fyrsta barn þeirra fékk nafn Unu Sigríð- ar, fyrri konu afa. Á brúðkaupsmynd afa og ömmu sitja þau hjónin í sínu fínasta pússi og með þeim á myndinni eru börn- in hans tíu og tengdamamma. Mér fannst alltaf mikil líkindi með Siggu og ömmu; ekki kannski í útliti heldur sú festa og æðruleysi sem þær báru með sér og kannski dálítið kalt mat á þeim aðstæðum sem upp gátu komið. „Ja, hann fer ekki saman aftur,“ sagði Sigga um brotinn postulínsbolla, og svo var ekki meira um það. Við systkinin í Stuðlum við Mý- vatn kynntumst Siggu kannski ekki náið sem börn, en við komum þó reglulega með foreldrum okkar í heimsókn í Bakkagerði meðan við vorum lítil. Við pabbi fórum svo í sérstaka heimsókn til Siggu í litla húsið hennar á Reyðarfirði meðan hann var ennþá ferðafær. Þar voru hlýjar móttökur og mikið talað og kveðið fast að orði. Þau systkinin voru náin og ég held að Sigga hafi ekki aðeins verið stóra systir pabba heldur líka styrk stoð og akkeri á yngri árum. Nú kveðja tvær systur í sömu vikunni; Una Sigríður og Aðalheiður. Þær hafa báðar staðið vaktina í rúm 90 ár, komið börnum sínum til manns, lagt samfélaginu lið og ekki ætlast til heiðursmerkja heimsins fyrir það. Þau hefðu þær vissulega átt skilið, en það sem mest er um vert er að þær hafa gefið okkur eftir- dæmi með kærleika sínum og um- hyggju fyrir fólkinu sínu. Guð blessi minningu þeirra og við systkinin og fjölskyldur okkar vottum fjölskyldu Siggu frænku samúð okkar og hlýhug. Margrét Bóasdóttir og Stuðlasystkinin. Mikil kjarnakona er kvödd í dag, kona sem átti atgervi og dug sem farsæla fylginauta á lífsgöngu sinni. Hennar er mér einkar ljúft að minnast. Kynni okkar spanna raunar áratugi, allt frá því að ég sá hana unga í heyskap á Stuðlum, ég þá stráklingur með Gísla frænda mínum, og dáðist að afköstum hennar og snerpu, hún ekki síðri körlunum sem þarna voru, en anzi mikið lagnari fannst mér. Þar réðu ferð röskleikinn og vinnugleðin sem voru hennar eiginleikar alla tíð. Þessir eiginleikar urðu henni giftugjafar á löngu lífsskeiði og verkadrjúgu. Hún ólst upp á mjög barnmörgu heimili og þar þótti sjálfsagt að taka til hendinni strax og kraftar leyfðu og það gerði hún Sigríður ósvikið. Sjálf stýrði hún svo heimili af alúðarfullri rögg og rausnarskap, eigandi sjö börn sem öll komust til hins ágætasta þroska og þar munaði svo sannarlega um móðurþáttinn í uppeldi öllu. Því kynntist ég vel í kennarastarfi mínu. Önnin var ærin og eins höfðu þau Árnmar lengst af nokkrar kindur og þar átti hún sinn ríka þátt. Eins og allt hennar fólk var hún ágætlega greind og glögg- skyggn á menn og málefni, setti sig vel inn í svo fjöldamargt sem kom sér mætavel á lífsgöngunni. Ég kom nokkrum sinnum á heimili þeirra Árnmars og hennar og þar var gott að koma og hjónin bæði svo áhugasöm um öll mál er samfélagið snerti, róttækt fé- lagshyggjufólk sem vildi framar öðru jöfnuð og réttlæti. Hún Sig- ríður var annars óhrædd við að segja sínar einbeittu skoðanir en hún færði líka rök fyrir þeim, líka við okkar síðustu samfundi á dvalarheimilinu Uppsölum þar sem hún undi hag sínum vel. Saga hennar sem félaga í kvenfélaginu var löng og félaginu dýrmæt, enda hún heiðursfélagi þess. Ég minnist þess þegar ég var beðinn að yrkja henni afmælisbrag á merkisafmæli hennar og félagið lét mér í té ein- hverja punkta, að þá varð mér enn ljósara en áður hversu allt hennar starf var félaginu til farsældar. En næg voru svo yrkisefnin hjá mér, hugumkær um afbragðskonu, sveitunga minn til fjölda ára. Það var ekki í kot vísað hjá henni Sigríði þegar landsmálin bar á góma og mikið er ég henni þakk- látur fyrir samfylgdina í svo mörgu á sviði hinna ýmsu þjóðmála, en eins og hún sagði þá varð hún enn meiri vinstri manneskja með árun- um og náttúruvernd var henni einkar kær. Við Hanna kveðjum þessa kjarnakonu og þökkum áratuga samfylgd. Hún Sigga í Bakkagerði, eins og hún var alltaf kölluð, var ein af þessum mætu konum sem skópu litla samfélagið okkar heima á Reyðarfirði og gjörðu það betra og bjartara. Fyrir það ber okkur Reyðfirðingum þeirra ára að þakka. Börnum hennar sendum við Hanna einlægar samúðar- kveðjur. Hún skildi eftir sig ljúfa og heil- steypta lífssögu sem skylt er að minnast. Blessuð sé björt minning. Helgi Seljan. Una Sigríður Gunnarsdóttir

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.