Breiðfirðingur - 01.04.1986, Page 107
BREIÐFIRÐINGUR
105
Þegar Gísli spurði hvað afi myndi setja upp fyrir þetta, svar-
aði afi því einu, að hann væri ekki vanur að setja neitt upp
fyrir að gera mönnum greiða en Gísli þakkaði honum vel
fyrir.
Seinna um vorið, eitthvað um það leyti er vorsmala-
mennska stóð yfir, þá var það einn morgun, þegar afi kom út
úr bænum í Sólheimum að hann rak augun í fiskbagga tvo,
er lágu á kálgarðsvegg við bæinn. Pótti afa þetta kynlegt og
kannaðist ekkert við að hafa beðið einn eða neinn um
harðfisk. Spurði fólkið hvernig myndi standa á þessu. Kom
þá í ljós að Gísli á Saurum hafði komið um kvöldið og skilið
eftir baggana og sagt að þetta væri greiðsla fyrir hjálpina
með flutninginn, fyrr urn vorið. Gamli maðurinn sagðist
ekki hafa ætlast til neinnar greiðslu, sem áður hefur komið
fram. Snaraði hann síðan fiskböggunum í skemmuna og
mun hafa verið hæstánægður með viðskiptin við Saura-
Gísla.
„Hafðu þettci og farðu svo til . . .“
Bjarni í Asgarði mun á sínum yngri árum hafa dvalið við
róðra undir Jökli, sem fleiri yngri menn á þeim árum. Telur
Eyjólfur að það muni hafa verið á Hellissandi. Hélt Bjarni
til hjá útvegsbónda þeim, er hann reri hjá.
Þá er það eitt sinn að oddviti sveitarinnar kom á heinrili
þetta og krafði bóndann um tuttugu króna skuld. Nú stóð
svo á hjá bónda að honum var óhægt um greiðslu. Herti
oddviti á kröfugerð sinni og kvað ckki annað til ráða en
lögtak, ef skuldin yrði ekki greidd fljótlega. Nú stóð svo á að
Bjarni lá uppi í rúmi og mátti glöggt heyra viðræður bónda
og oddvita. Pegar oddviti fór að herða á skuldaskilunum reis
Bjarni snöggt á fætur og fór að líta í buddu sína. Tók hann
upp úr henni tuttugu krónur og fékk oddvita - en mælti um
leið: „Hafðu þetta og farðu svo til andsk . . .“
„Láttu bara aftur augiin, Theodór minn“
Theodór Ólafsson (1853—1906) var um langt skeið verslunar-