Litla tímaritið - 01.06.1929, Side 6

L / T L A
T í M A R I T 1 Ð
fætur. Þarna stóð hún og starði á mig
stórum, gráum augum, sem skelfingin
lýsti sér í. Nú sá ég, að þetta var stúlka
á aldur við mig, mjög snotur í andiiti,
en það var því miður markað þremur
stórum, bláum rákum. Þetta lýtti hana
mjög, og þó sátu þessi merki þannig,
að fullt samræmi var á milli þeirra, tvö
jafnstór undir augunum og eitt nokkru
stærra á enninu, rétt ofan við nefstafn-
inn. Þessi samræma mynd var sýnilega
verk einhvers listamanns, sem það var
orðið tamt, að lýta manníegt andlitsfall.
Stúlkan horfði á mig, og óttinn smá-
hvarf úr augum hennar. . . . Hún dustaði
sandinn af höndum sér, lagaði á sér
baðmullar-hettuna og hnipraði sig saman.
„Eg gizka á, að þig vanti líka eitthvað
að borða“, sagði hún, „grafðu þá. Eg
er orðin þreytt í höndunum.
„Þarna yfir frá“, bætti hún við og
benti í áttina til sölubúðar skammt frá,
„þarfæstvissulegabrauð ... ogeinnigpyls-
ur.^Þessi búð heldur enn áfram verzlun".
Ég tók að grafa. Er hún hafði staðið
dálitla stund og horft á mig, settist hún
niður hjá mér til að hjálpa mér.
Við unnum þegjandi. Ekki get ég sagt
i