Litla tímaritið - 01.06.1929, Qupperneq 26

L I T L A
T í M A R 1 T I D
að sjúklingurinn kynni að skera I sundur
æð. „Úr því að þér haldið, að skurður
sé óumflýjanlegur, er bezt að ég geri hann
Hann bjó sig því undir aðgerðina, og
þegar þar að kom, ráðlagði hann sjúkl-
ingnum að horfa ekki á, meðan hann skæri.
Fólk hræðist venjulega að sjá sitt eigið
blóð.
„Það er engin þörf á að líta undan.
Eg verð líka að segja.yður til, hve langt
þér eigið að skera“.
Sjúklingurinn bar sig eins og hetja og
var lækninum hjálplegur með bendingum
sínum. Það var ekki svo mikið sem hönd
hans tifraði, og þegar búið var að skera
þennan kringlótta blett burtu, andvarpaði
hann eins og létt hefði verið af honum
miklu fargi.
„Er nú allur sársauki horfinn?“ spurði
læknirinn.
„Gersamlega", svaraði hann brosandi.
„Það er því líkast sem sársaukinn væri
skorinn burt, og sú Iítilfjörlega ýfing,
sem aðgerðin olli, finnst mér eins og
svalandi vindblær eftir steikjandi hita.
Lofið blóðinu bara að renna. Mér léttir
við það“.
Nú var bundið um sárið, og var mað-
24