Litla tímaritið - 01.06.1929, Síða 27

L 1 T L A
T í M A R I T I Ð
urinn hinn ánægðasti að sjá. Hann var
gerbreyttur. Hlýlega þrýsti hann hönd
læknisins með vinstri hendi sinni.
„ Ég er yður m jög þakklátur sagðihann.
Næstu daga á eftir vitjaði læknirinn
sjúklingsins á gistihúsið, þar sem hann
bjó. Þá kynntist hann honum nánar og
komst að því, að hann gegndi hárri stöðu
í sínu héraði. Maðurinn var vel mennt-
aður og kurteis og kominn af einni beztu
ætt landsins.
Þegar sárið var full-gróið, fór hann
heim til sín.
Þrem vikum síðar kom hann aftur til
læknisins. Kvartaði hann um sömu kvalir
nákvæmlega á þeim stað, er skorið var í.
Andlitið var náfölt og kaldir svitadropar
glitruðu á enni hans. Hann lét fallast í
hægindastólinn og rétti Iækninum hönd-
ina til rannsóknar, án þess að segja eitt orð.
„Hamingjan góða, hvað hefur komið
fyrir?"
„Þér skáruð ekki nógu djúpt“, stundi
hann. „Verkirnir byrjuðu aftur og eru
jafnvel enn sárari en áður. Þetta ætlar
alveg að gera út af við mig. Ég vildi
ógjarnan ónáða yður aftur, og þess vegna
reyndi ég að afbera þetta, en ég get það
25
[