Litla tímaritið - 01.06.1929, Qupperneq 37

L 1 T L A
T l M A R / T 1 Ð
Kristján aetlar að fyrirfara sér.
Hann er kominn í útjaðar borgarinnar,
nálægt sjónum. Allan eftirmiðdaginn og
fram á kvöld hefur hann gengið götu úr
götu og brotið heilann um þetta áform
sitt. Hvað eftir annað hefur hann spurt
sjálfan sig, hvort hann mundi þora það,
þegar til kæmi. Allt af hefur hann svarað
þeirri spurningu játandi, en þó fundið
til geigvænlegrar hræðslu, er hannsá í hug-
anum framkvæmd þessarar fyrirætlunar.
Kristján hafði oftast verið hræddur
við myrkrið og sérstaklega að ganga
fram með sjó, þegar dimmt var orðið.
Mörgum sinnum hefur hann hugsað um,
að í rauninni væri ekkert að hræðast.
En það var eins og hann byggist við að
sjá, þá eða þegar, lík í fjörunni eða vofu
koma gangandi á móti sér. Stundum
hafði hann reynt að finna ástæðuna fyrir
þessari ímyndun. Eiginlega komst hann
aldrei að neinni niðurstöðu. Þó fannst
honum oft, að þessi hræðsla gæti átt
35