Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 42

L l T L A
T I M A R I T I Ð
herti brátt gönguna. Þetta hlaut að vera
mikill eldsvoði. Kristján herti enn göng-
una, því að eldurinn sýndist vera í sömu
átt og húsið hans. Fólk var á hlaupum
til brunans. Brunavagnar fóru fram hjá.
Kristján hljóp nú við fót. Ef það væri
húsið hans? Hann hljóp hraðara. Þegar
hann var kominn nokkuð nálægt, sýndist
honum það endilega vera húsið sitt. Hann
hljóp á harðaspretti. En ef einhver hefur
ekki komizt út? Kristján stöðvaði mann,
sem kom á móti honum frá brunanum,
og spurði, hvort nokkuð slys hefði orðið.
Maðurinn sagði, að fólk héldi, að kona
hefði brunnið inni. Ef það væri Katrín,
hugsaði Kristján og fekk ákafan hjart-
slátt. Hann hljóp eins og hann komst.
Loks náði hann staðnum. Þar stóðu
tvö hús í björtu báli. En skammt að baki
þeirra var hús Kristjáns og sakaði ekki.
— Quði sé Iof, að það er ekki húsið
mitt og hún Katrín, tautaði hann við
sjálfan sig. J. H. G.
Lagið, sem þú lékst, kom eins og sunnudags-
hvíld eftir langa og erfiða vinnuviku. En þér skjátl-
aðist í einu: Þú spilaðir allan daginn, svo að ég
varð leiður á að hlusta. Krampo.
40