Litla tímaritið - 01.06.1929, Síða 49

L 1 T r, A
T í M A R l T I Ð
„Nei ... það er ekkert, sem auðmýkir
mann meira en að vera fátæklega til fara
innan um ríkar konur“.
„Heyrðu, hvað ertu að hugsa!“ sagði
þá maður hennar. „Farðu til hennar vin-
konu þinnar, frú Forester, og biddu hana
að lána þér nokkra skartgripi. Þú þekkir
hana nógu vel til þess að geta gert það“.
Hún varð himinlifandi.
„Það er satt. Þetta hafði mér ekki
dottið í hug“.
Næsta dag heimsótti hún vinkonu sína
og bar upp fyrir henni áhyggjur sínar.
Frú Forester gekk að skáp, tók út úr
honum mikið skrín, opnaði það ogsagði:
„Veldu sjálf“.
Þar var armband, perluhálsfesti, Fen-
eyja-kross, ýmiskonar skartgripir úr gulli
og gímsteinum, allt mjög prýðilega gert.
Hún reyndi skartgripina fyrir framan
spegilinn, hikaði, gat ekki fengið sig til
að skilja þá við sig og leggja þá í skrínið
aftur. Hún hélt áfram að spyrja:
„Þú hefur ekki neitt annað?"
„]ú, leitaðu bara, ég veit ekki, hvað
fellur þér í geð“.
Allt í einu sá hún í öskju einni, sem
var fóðruð með svörtu slikjusilki, fagurt
47