Tímarit Máls og menningar - 01.06.2013, Qupperneq 26

Á r n i S n æ va r r
26 TMM 2013 · 2
Sævarr Ólafsson, fyrrverandi fréttamaður, hélt úti síðunni www.frettir.com
og greindi þar ítarlega frá gangi mála.
„Það verður einhver rekinn fyrir þetta“
Sigurður G. Guðjónsson forstjóri og Karl Garðarsson fréttastjóri voru nú
komnir úr sumarfríi og var boðað til fundar. Sigurður krafðist þess að hver
sá starfsmaður fréttastofunnar sem hefði gefið Steingrími upplýsingar um
laxveiðifréttina skyldi gefa sig fram og yrði hann rekinn umsvifalaust.
Gekk hann síðan á starfsmenn hvern á fætur öðrum og spurði þá: viður-
kenndi auðvitað enginn að hafa lekið í Steingrím.
Ég neitaði hins vegar að segja af eða á um það hvort ég hefði talað við
Stein grím. Mótmælti ég framkomu Sigurðar og vefengdi rétt hans til að beita
slíkum hótunum. Benti ég einnig á að fréttamenn væru algjörlega ótrúverð-
ugir gagnvart heimildarmönnum sínum ef þeir viðurkenndu rétt eigin fyrir-
tækis til að reka „whistleblower“ úr eigin röðum.
Fréttamönnum á Stöð 2 bar vissulega skylda til að segja fréttina af
laxveiðum Geirs H. Haarde í boði Kaupþings og bann Stöðvar 2 við að flytja
fréttina er auðvitað eitt grófasta dæmi um misbeitingu eigenda fjölmiðla-
fyrirtækis á valdi sínu og ein grófasta skerðing á tjáningarfrelsi sem um
getur í íslenskri fjölmiðlasögu. En tilraun Sigurðar G. Guðjónssonar og Karls
Garðarssonar til að finna og reka heimildarmann frettir.com eru ekkert
síður alvarleg aðför að starfi og starfsheiðri íslenskra blaðamanna.
Sjálfur hef ég aldrei upplifað aðra eins heift og hatur eins og hjá Sigurði
G. þennan ágústdag þegar röðin kom að mér í yfirheyrslunni yfir frétta-
mönnum stöðvarinnar. Blár í framan af bræði æpti hann á mig að ég skyldi
viðurkenna að ég hefði lekið fréttinni, enda gæti ég átt á hættu að einhver
sakleysingi yrði annars rekinn. „Það verður einhver rekinn fyrir þetta.“ Það
hvarflaði ekki að mér að gera Sigurði það til geðs að viðurkenna rétt hans til
að skipa spænskan rannsóknarrétt yfir starfsmönnum og koma fram við þá
eins og sauðfé. Ég hef aldrei sagt af eða á um hvort ég hafi verið heimildar-
maður frettir.com, en því er auðvitað ekki að leyna að margir voru nánari
vinir okkar ágæta gamla starfsfélaga en ég.
Við Sigurður störðum hvor á annan í óratíma að mér fannst. Þegar hann
gafst upp á undan mér, vissi ég mína sæng uppreidda. Ég þekkti Sigurð nógu
vel til þess að vita að hann myndi aldrei fyrirgefa að hann skyldi hvorki geta
beygt mig né brotið.
Það kom mér því ekki neitt á óvart að vera kallaður inn á teppi hjá Karli
Garðarssyni örfáum dögum síðar. Hann hrósaði mér í hástert og sagðist
ekki hafa haft neitt út á störf mín að setja. Mér hefði verið ætlað frjálst hlut-
verk utan venjulegra fréttavakta en af því yrði ekki og mér bæri að yfirgefa
vinnustaðinn þegar í stað. Ástæðan væri sú að eftir það sem á undan væri