Skessuhorn - 19.12.2018, Blaðsíða 87

MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 2018 87
af því að nú er svo vinsælt að segja
það sem maður á ekki að segja, þá
var ég mjög hræddur um að ég
myndi ekki valda starfinu. Þú ert
að taka að þér að vera í forystu fyr-
ir heilt samfélag. Þá verður maður
að standa sig og gera allt sem mað-
ur getur til að samfélagið blómstri
á sem bestan hátt. Þetta er eina
skiptið á ævinni sem ég hef átt erf-
itt með að sofna á kvöldin, áður en
ég tók ákvörðun um að verða bæj-
arstjóri. Ég er maður sem sofna
um leið og ég leggst upp í rúm,
það er segin saga og hefur verið
mikið hlegið að í gegnum tíðina,“
segir hann. „Pabbi var náttúrulega
búinn að vera í þessu í 30 ár og ég
vissi svo sem út á hvað þetta gekk.
Það er ekki alltaf logn í kringum
framkvæmdastjóra sveitarfélags.
Við systkinin, sem börn sveitar-
stjóra á litlum stað, fengum bæði
að heyra það í orði og með líkam-
legum tilburðum fullorðna fólksins
ef því líkaði ekki hvað sveitarstjór-
inn var að gera á hverjum tíma. Það
hafði auðvitað áhrif,“ segir hann.
Tvö símtöl
sannfærðu hann
Óviss um hvað hann ætti að gera
ákvað Kristinn að leita ráða. Þar
voru hæg heimatökin. „Það voru
eiginlega tvö símtöl sem sannfærðu
mig um að taka þetta að mér. Fyrst
talaði ég við pabba, sem sagðist ekki
vera nokkrum vafa um að ég gæti
gert þetta. Hann sagði mér bara
að stökkva á þetta,“ segir Kristinn.
„Síðan hringdi ég í fyrrverandi yf-
irmann minn á verkfræðistofunni
Hnit, Guðmund Björnsson, og
spurði hvað honum fyndist. „Endi-
lega taktu þetta að þér, þú munt al-
veg klára þig á þessu,“ sagði Guð-
mundur við mig. Þá fór ég strax að
efast og spurði hann hvernig færi ef
ég klúðraði þessu og hinu og hvað
myndi gerast ef mér mistækist þetta
og hitt. Væri ég þá bara búinn að
rústa öllum mínum starfsferli til
frambúðar? Þá hló Guðmundur,
sem var menntaður frá Þýskalandi,
og sagði: „Þú ert alveg eins og
Þjóðverjarnir, þú vilt bara plana ævi
þína alveg frá fyrsta degi til dauða-
dags. Það þýðir ekkert, þú verður
að taka áhættuna og gera eins vel
á hverjum tíma og þú getur.“ Þessi
orð Guðmundar styrktu mig í því
að taka ákvörðun um að taka starf-
inu,“ segir Kristinn.
Ekki starf heldur
lífsstíll
Kristinn sló til og tuttugu árum síð-
ar er hann með reyndstu bæjar- og
sveitarstjórum landsins. Það er því
ekki úr vegi að spyrja hann hvern-
ig starf bæjarstjórans sé? „Að vera
framkvæmdastjóri sveitarfélags,
hvort sem hann er kallaður sveitar-
stjóri eða bæjarstjóri, er ekki starf
heldur lífsstíll. Það kallar á fullan
áhuga á samfélaginu og maður get-
ur ekki litið á sig eins og venjuleg-
an launamann sem skilur vinnuna
eftir á skrifstofunni,“ segir Krist-
inn. „Þess vegna verður bæjarstjóri
að eiga góða og skilningsríka fjöl-
skyldu. Nú held ég áfram að segja
það sem maður á ekki að segja.
Fjölskyldan er í rauninni mjög oft
númer tvö og vinnan númer eitt, þó
það sé ljótt að segja það þá er það
bara þannig að hún gengur oft fyr-
ir öllu. Bæjarstjóri reynir að vera til
taks fyrir íbúana, hvort sem það er
morgun eða miðnætti. Ef eitthvað
kallar í vinnunni þá verður fjöl-
skyldan að bíða og þannig er það
bara. Ég hef að minnsta kosti ekki
samvisku í að hafa hlutina öðruvísi.
En ég er svo ótrúlega heppinn að
hafa alla tíð notið svakalega góðs
skilnings hjá minni fjölskyldu. Ef
maður hefur ekki góða fjölskyldu
og trygga vini á bakvið sig þá held
ég að maður valdi ekki þessu starfi.
Ég myndi allavega ekki treysta mér
til þess,“ segir Kristinn.
Skiptast á skin og
skúrir
„Síðan er þetta auðvitað þannig að
það er ekki alltaf sólskin. Bæjar-
stjóri framfylgir þeim ákvörðun-
um sem bæjarstjórn tekur á hverj-
um tíma. Þær kunna að vera mis-
jafnlega vinsælar og það þarf alltaf
að eiga í samskiptum við fólk sem
líkar ekki endilega alltaf það sem
er verið að gera. Þá gefur stund-
um á. En ef það væri alltaf logn-
molla þá væri engin tilbreyting.
Það skiptast á skin og skúrir, eins
og í öllum störfum,“ segir hann.
„Heilt yfir er þetta virkilega gott
og skemmtilegt starf. Ég held að
öllum sem hafa áhuga á samfélags-
málum þætti skemmtilegt að vera
bæjarstjóri. Ákvörðun er tekin í
bæjarstjórn um byggingu íþrótta-
húss, stækkun dvalarheimilis, nýj-
an gervigrasvöll, umhverfisverk-
efni, áningarstaði eða hvað sem
er. Bæjarstjóri vinnur að og fylg-
ist með þeim málum frá því að
ákvörðun er tekin og þar til verk-
efninu er lokið. Það er mjög gam-
an og gefandi að vera virkur þátt-
takandi í svona jákvæðum breyt-
ingum á samfélaginu. Svona upp-
ir Kristinn. „Hann var í sinni tíð
mjög áfram um það að hafa allt
snyrtilegt, hreint og fínt. Þetta sést
þegar maður kemur til Þingeyrar í
dag. Þar er allt mjög snyrtilegt og
þorpið sjálft alveg til fyrirmynd-
ar. Eitthvað hefur maður nú lært
af því,“ segir hann. En hvernig lá
leið hans frá Þingeyri til Snæfells-
bæjar? „Árið 1995 var ég í laxveiði
með vini mínum Ólafi Rögnvalds-
syni, eins og ég hafði gert í fleiri
ár. Ég reyndar veiddi aldrei sjálf-
ur heldur höfðu hann, bróðir minn
og fleiri rennt fyrir fisk í Laugar-
dalsá í Ísafjarðardjúpi í mörg ár.
Þar sem ég ligg á árbakkanum spyr
Óli hvort ég vilji ekki bara koma til
sín. Þá um haustið 1994 hafði faðir
hans fallið frá og Ólafur var orðinn
einn með rekstur Hraðfrystihúss
Hellissands á sinni könnu ásamt
aðstoðarfólki sínu á skrifstofunni.
Mér leist ágætlega á að prófa það,
vissi að hraðfrystihúsið væri stönd-
ugt og vel rekið og fannst spenn-
andi að koma inn í þannig fyrir-
tæki. Ég kom því hér um haust-
ið 1995, viku eftir að snjóflóðin á
Flateyri féllu og tók til starfa sem
fjármálastjóri Hraðfrystihúss Hell-
issands,“ segir hann. „Ég er Óla
mjög þakklátur fyrir að hafa dreg-
ið mig á Snæfellsnesið því hér er
frábært að vera. Fólkið situr ennþá
uppi með mig,“ segir Kristinn og
brosir.
Hræddur um að valda
ekki starfinu
Kristinn var fjármálastjóri Hrað-
frystihúss Hellissands næstu þrjú
árin, eða þar til hann var ráð-
inn bæjarstjóri Snæfellsbæjar eft-
ir kosningarnar 1998. Aðspurð-
ur segist hann ekki hafa séð fyrir
sér að gerast bæjarstjóri, en kveðst
þó alltaf hafa haft mikinn áhuga á
sveitarstjórnarmálum og hvers kyns
samfélagsmálum. „Ég var í frábæru
starfi sem fjármálastjóri hjá hrað-
frystihúsinu og þegar bæjarstjór-
astóllinn var fyrst nefndur við mig
þá hló ég bara og og sagði „nei,
það geri ég aldrei“,“ segir hann og
brosir. En viðræður við þáverandi
meirihluta urðu til þess að Krist-
inn lét á endanum til leiðast. „En,
Vegagerð um Búlandshöfða sumarið 1999. „Stuttur vegspotti getur gjörbreytt
lífsskilyrðum fólks á ákveðnu svæði, sama hvort vegspottinn er um Kolgrafafjörð,
Búlandshöfða eða Breiðholstbraut.“
Íþróttahús Snæfellsbæjar í Ólafsvík í byggingu árið 2000.
„Núna er ég að vona að það klárist innan tíðar að við fáum leyfi til að bjóða út byggingu Þjóðgarðsmiðstöðvar á Hellissandi.
Það er mál sem við höfum verið að þrýsta á síðan 2006,“ segir Kristinn. Hér er hann einmitt ásamt Magnúsi Stefánssyni, þáv.
félagsmálaráðherra og Jónínu Bjartmarz, þáv. utanríkisráðherra í sólskinsskapi þegar tilkynnt voru úrslit úr hönnunar-
keppni um þjóðgarðsmiðstöðina sumarið 2006.
Framhald á næstu opnu
2018
Hoellsjökull 2003
Gervitunglamynd úr Spot-5
Hoellsjökull 2017
Gervitunglamynd úr Sentinel-2
Gleðileg jól og heillaríkt komandi ár
Starfsfólk Landmælinga Íslands