Heimsmynd - 01.07.1990, Blaðsíða 56

óvenjulegan byggingastíl þar sem form og hlut-
föll ráða ferðinni. Honum tekst að koma á óvart
og hefur komið með ferskan og örlítið framandi
blæ inn í íslenska byggingalist.
Margir telja sig sjá áhrif latneskrar húsagerðar-
listar í verkum Vífils. Sjálfur er hann tregur til að
taka undir þessa fyllyrðingu en segir að líklega
megi rekja notkun hans á innanhússgarði, „pat-
io“, til dvalarinnar í Mexikó. Húsagarðurinn er
miðja hússins og öll herbergi tengjast honum. í
suðrænum löndum er húsagarðurinn opinn en
með hliðsjón af íslenskri veðráttu er þessi hluti
hússins yfirbyggður hér. Hagræðingin sem af
þessu fyrirkomulagi hlýst er sú að gangar verða
óþarfir. „Petta leysir oft ýmis vandamál sem
tengjast innra skipulagi húsa,“ segir Vífill.
Ahrifin koma ekki síður frá ferðum Vífils um
Island en hann ferðaðist mikið með foreldrum
sínum innan og utan lands sem barn. Barbara og
Magnús höfðu það fyrir venju að halda út á land
á hverju sumri til að mála og bjuggu þá gjarnan á
sveitabæjum. Pau fóru aðeins á einn stað á
hverju sumri og héldu þar til. Þannig kynntist
Vífill landinu á óvenju skemmtilegan og náinn
hátt. Hann segir að þessi miklu ferðalög sem
barn hljóti að hafa sett mark sitt á hann að ein-
hverju leyti. Halla og Vífill ferðast einnig mikið
og leggja þá líkt og foreldrar hans upp úr því að
vera lengur á hverjum stað. Á ferðum sínum
segjast þau gjarnan taka bakpokann og skoða
litlu þorpin því áhugi þeirra beinist að mannlíf-
inu á þessum afskekktu stöðum og því fólki sem
þar býr. „Á þessum ferðum reynir maður vísvit-
andi að drekka í sig það sem fyrir augu ber og
beinlínis að verða fyrir áhrifum. Það má þó passa
sig á því að rugla því ekki saman við það að
stæla. Ætli ég geti ekki sagt um sjálfan mig að
frekar en að elta uppi strauma og stefnur í arki-
tektúr, reyni ég að láta ný áhrif síast smám sam-
an inn.“
Segja má að það sem helst er sam-
merkt með húsum Vífils er að þau
skera sig öll með einhverjum hætti
frá öðrum húsum. „Hin ólíku form
heilla mig. Ætli það sé ekki komið
frá pabba og glímu hans við form-
ið sem myndhöggvari. Að mínu
mati ríkir hér viss fátækt hvað
form í húsagerð varðar. Ég er ekki
viss um að það sé vegna þess að ís-
lendingar séu lítt móttækilegir fyr-
ir nýjum formum heldur tel ég að
skýringarinnar sé að leita hjá þeim
sem skammta þeim formin, arki-
tektunum. Þegar efnið og tæknin
bjóða upp á nánast hvað sem er þá er um að gera
að láta hugmyndaflugið ráða, að leyfa huganum
að reika eitthvað út fyrir þessi 90 gráðu horn.“
Strýtan, bragginn og kúluformið eiga vel við
íslenska náttúru, segir Vífill, því landið er bæði
hvasst og ávalt, samanber fjöllin og hæðirnar.
Það fari því vel á að byggja slík hús hér, ekki að-
eins til sveita heldur einnig í borgum. „Strýtu-
formið er afskaplega öruggt því í raun er aðeins
verið að byggja þak á alla fjóra vegu. Þú getur
ekki aflagað þríhyrning eins og ferhyrning. Að
búa í strýtuhúsi er eins og að búa með súð á fjóra
vegu.“ I strýtulaga húsi eru öll herbergi sem eðli
síns vegna þurfa að vera lokuð, eins og baðher-
bergi og svefnherbergi, höfð á neðri hæðinni og
eru nánast eins og herbergi í hefðbundnum hús-
56 HEIMSMYND
'T /\