Heimsmynd - 01.07.1990, Blaðsíða 63

'.S; -V
. rí:

skólar höfðu reyndar tekið til starfa, en þangað komust ekki
nema fáar útvaldar. Elka hafði hæfileika til að læra en var
bara fátæk bóndadóttir og átti því fárra kosta völ. Minnist
Elka á í dagbókunum að hana hafi langað til að læra og tókst
henni að afla sér einhverrar menntunar?
Hún nefnir aldrei berum orðum að hugur hennar hafi staðið
til náms, en hungur hennar „í andlegt fóður“, eins og hún
kallar það, bendir til að svo hafi verið. Hún keypti töluvert af
bókum og sótti ótrúlegan fjölda fyrirlestra, sem voru eins og
hún segir sjálf: „andlegt fóður sem hún gat ekki lifað án.“
Pannig tókst Elku að afla sér staðgóðrar þekkingar þrátt fyrir
fátækt og vinnuþrælkun.
Það vekur forvitni hvers konar bækur hún hefur lesið og
hvernig fyrirlestrar hafa vakið áhuga hennar. Átti hún ein-
hverja uppáhaldshöfunda?
Nei, og hún les meira af fræðsluefni en beinlínis skáldskap.
Hún hefur greinilega mikinn áhuga á heilbrigðismálum því
hún les mikið af þess konar efni, til dæmis um meðferð ung-
barna. Flestir fyrirlestranna sem hún sækir eru líka fyrirlestrar
lækna um heilbrigðismál.
Hún segir ekkert um það í dagbókarskrifum sínum hvers
vegna hún hafi byrjað að halda dagbók, en hún hefur greini-
lega mjög mikla þörf fyrir að skrifa. Fyrir utan dagbókina
skrifar hún kynstrin öll af bréfum, löngum bréfum. Það eru til
bréf sem aðrir hafa skrifað henni og þeir þakka henni þá oft-
ast fyrir langt bréf. Það er svolítið misjafnt hvað hún skrifar
oft í dagbókina, vikulega til daglega. Þegar lengri hlé verða á
skriftum er það fyrst og fremst vegna veikinda. Henni er
bannað að skrifa þegar hún veikist af brjósthimnubólgu en
hún stelst nú reyndar til þess samt.
Talið berst þá að því hvenær örþreytt verkakona sem bjó
við kröpp kjör hafi fundið sér tíma til að skrifa.
Ýmist skrifar hún eldsnemma á morgnana, til ddæmis
klukkan fimm á morgnana eða þá seint á kvöldin. Þetta á hún
sameiginlegt með ýmsum íslenskum kvenrithöfundum eins og
Jakobínu Sigurðardóttur sem hefur sagt frá því að hún hafi
notað næturnar til að skrifa.
Þegar maður verður var við svona knýjandi þörf fyrir skrift-
ir hlýtur að vakna sú spurning hvort þarna hafi verið efni í rit-
höfund?
HEIMSMYND 63