Heimsmynd - 01.07.1990, Blaðsíða 55

sökkt sér niður í austurlenska heimspeki á
námsárunum í Mexíkó, en þar var hann við
nám í arkitektúr frá árinu 1961. Hann fluttist
ekki heim fyrr en árið 1973. „Ég hafði mjög
gaman af því að fræðast um þessa hluti á
sínum tíma en ég hef ekki mótað mér lífsstíl
eftir þessum fræðum. Ég lít á þetta sem ann-
an glugga til að horfa út um. Mér finnst gott
að vita af honum þarna og sé enga ástæðu til
að loka honum.“
Pað var fleira sem heillaði Vífil við kom-
una til Mexíkó en andleg málefni. Halla seg-
ir Vífil liðtækan í mexíkanskri matargerð en
Mexikómenn nota alls kyns krydd sem eru
okkur íslendingum framandi. Að jarðsteikja
mat er eitt af því sem Halla og Vífill hafa
gjarnan gert. Þá er gryfja grafin og glóandi
kol sett í botn hennar. Kjöt er sett ofan á
kolalagið og síðan annað kolalag ofan á
það. Þá er tyrft yfir og kjötið látið malla.
Vífill segist eitt sinn hafa steikt tuttugu kílóa
nautshaus með þessum hætti og gefist mjög
vel. Hausinn var þó kirfilega hreinsaður og
sviðinn áður en hann var eldaður og síðan
borinn fyrir gesti í heilu lagi á fati. Hausinn
er sagður hafa smakkast með afbrigðum vel.
Steikja má hvers kyns kjöt með þessum
hætti og segja Halla og Vífill að firnavel hafi
gefist að matreiða íslenskt lambalæri á
þennan hátt.
Vífill lumar á ýmsum skemmtilegum sög-
um frá dvölinni í Mexikó. „Eitt sinn er for-
eldrar mínir voru í heimsókn sátum við
pabbi á veitingahúsi þegar innfæddan sölu-
mann bar að garði. Varningurinn var heldur
í óvenjulegra lagi en hann bauð stóra bjöllu
skreytta gervieðalsteinum til sölu. Um háls
bjöllunnar hafði verið komið fyrir lítilli silf-
urkeðju þannig að hægt var að festa hana í
barm sér og nota hana sem nælu. Það besta
var þó að bjallan var lifandi og með fylgdu
leiðbeiningar um hvernig halda mætti henni
á lífi. Við pabbi stóðumst ekki mátið og
keyptum næluna handa mömmu og færðum
henni næluna við hátíðlega athöfn.“ Það
þarf vitanlega ekki að taka fram að nælan
var aldrei notuð.
Samtalið berst fljótt að arkitektúr og er
greinilegt að hann á hug Vífils allan. „Fyrir
mér er arkitektúr miklu frekar lífsstíll en
vinna.“ Halla og Vífill eru upptekin af
vinnu sinni í strýtunni allan daginn og sitja
gjarnan yfir henni líka á kvöldin eftir að
heim er komið. Þau segjast þó slíta daginn í
sundur með hádegisverði
klukkan tvö að
hætti Mexikó-
manna. Þau
kjósa að vinna
mikið en taka
sér heldur lengri
frí þess á milli.
Reyndar kemur í
ljós að teikning-
arnar hafa oftast
fengið að fljóta
með þegar þau
hafa haldið á vit
ævintýranna á fjar-
lægum slóðum.
Vífill er löngu
orðinn þekktur fyrir
Geysistórt glerlistaverk ettir Höllu og
Vífil prýðir vegginn umhverfis arininn í
stofunni. Arininn er hlaðinn úr grjóti úr
garðinum.
Vffill og Leticia hafa átt samleið
síðustu tuttugu og sjö árin.
HEIMSMYND 55