Árbók Nemendasambands Samvinnuskólans - 01.06.1979, Blaðsíða 17
endum kleift að einbeita sér að námi sínu og hagnýta tíma
sinn eins vel og mögulegt var, en njóta þó tómstundagam-
ans og næðis til hvíldar og tilbreytingar frá hinni daglegu
námsönn.
Ég tel einnig, að þessar reglur hafi verið framkvæmdar
með því hugarfari, að skólanum bæri að rækta hina jákvæðu
þætti í fari hvers nemanda og koma öllum til þess þroska,
sem frekast var unnt.
Hvernig það tókst, má er tímar líða, að einhverju leyti
lesa úr starfssögu nemendanna.
II. Skólinn — kennslugreinar og námsefni.
Ef staldrað er við þær stundir, er nýráðnir kennarar
Samvinnuskólans að Bifröst haustið 1955 tóku að leggja
drög að námsskrá og námsefni einstakra greina, verður að
hafa í huga, að á þeim tíma voru skólar á því skólastigi, er
skólinn haslaði sér völl, það er framhaldsskólar, er tóku við
nemendum að loknu landsprófi eða gagnfræðaprófi, aðeins
fjórir, menntaskólarnir þrír og Verslunarskóli Islands.
Kennsluaðferðir voru í stórum dráttum mjög í sömu
skorðum og verið hafði frá því lærða skólanum var breytt
í menntaskóla skömmu eftir aldamót. Engin hefð var í við-
skiptamenntun eða verslunarfræðslu, önnur en sú, er skap-
ast hafði í starfi skólanna tveggja, er við þá fræðslu höfðu
fengist, en á þá skóla var almennt litið sem andstæðinga,
jafnvel fjendur, vegna þess hversu andstæð öfl stóðu að
þeim, enda höfðu þeir þróast mjög í gagnstæðar áttir. Er
ekki grunlaust, að undir þessu hafi verið kynt, jafnvel inn-
an skólaveggjanna sjálfra. Af þessum ástæðum var lítil von
um möguleika á samstarfi þessara tveggja skóla, sem þó
hefði án efa orðið báðum til gagns, eins og síðar átti eftir
að sannast. Þegar Guðmundur Sveinsson leitaði fyrirmynda
að nýrri og nútímalegri skipan verslunarfræðslu skólans,
fann hann þær í verslunarmenntaskólum Norðurlanda,
einkum Danmerkur, en jafnframt var tekið fullt tillit til
13