Árbók Nemendasambands Samvinnuskólans - 01.06.1979, Blaðsíða 19
talæfingar með nemendum. Var þessi aðferð til þess að
þjálfa munnlega meðferð málsins mun meira lifandi og
vænlegri til árangurs en notkun linguaphone-platna, sem
algengust var á þessum tíma. 1 Bifröst gaf þetta góða raun,
ekki síst í ensku, því að Beryl Kolbeinsson, sem þessa
kennslu annaðist í mörg ár, hafði lag á því, meðal annars
með því að notfæra sér ýmis konar spennu milli fslendinga
og Breta, sem hleypti fólki kappi í kinn og gerði það
ófeimnara að sækja og verja mál sitt gegn stórveldishroka
hinnar ensku frúar, sem fólk trúði í hjartans einlægni að
meinti þetta í fullri alvöru. f öðrum tungumálum var skól-
inn ekki eins heppinn, aðallega vegna þess, hve erfitt var
að fá sama kennara oftar en einu sinni.
Af almennu greinunum verður fyrst vikið að íslensku.
íslenskukennsla i skólanum beindist einkum að tvennu,
annars vegar að lestri bókmennta og sögu þeirra, hins veg-
ar að þjálfun í notkun og meðferð máls, bæði í töluðu máli
og rituðu, það er með ræðugerð og flutningi og ritgerða-
smíð. Þetta námsefnisval byggist ekki síst á þeirri sameig-
inlegu skoðun skólastjóra og íslenskukennara, að þarfara
væri að leiðbeina fólki og þjálfa í að tjá sig í ræðu og riti
en pæla í sérgreindum þáttum málfræði, og vænlegra til
þroska, að beina athygli hins unga fólks að auði þjóðar-
innar í bókmenntum, fornum og nýjum, en stríða við staf-
setningarvillur. Samhliða bókmenntalestri var reynt að
benda á hvernig bókmenntir endurspegla þjóðfélagsaðstæð-
ur og hugsunarhátt síns tíma svo og hinu, með hvaða hætti
þær hafa mótað þjóðfélagsþróun og beint henni í farveg.
í tímans rás þokaðist þessi kennsla í það horf að verða
meiri bókmenntaskilgreining og könnun skáldverka með
vaxandi áherslu á tengslum bókmennta og þjóðfélags. Varð
í því efni svipuð þróun og annars staðar í framhaldsskólum
og rekja má til áhrifa frá nýjum stefnum og aðferðum í
bókmenntagreiningu og rannsóknum.
Sú kennslugrein, sem mestum tíðindum þótti sæta að
kennd var í sérgreinaskóla viðskipta, var án efa menningar-
sagan — aðalkennslugrein skólastjórans. 1 þeirri sögu var
15