Gríma - 24.10.1932, Síða 8

6
ÞÁTTUR AF HALLDÓRI KRÖYER
4. Flakk Halldórs.
Oftast mun Halldór hafa talið sig til heimilis á
Helgastöðum hjá séra Jörgen bróður sínum, en víða
fór hann um sveitir, og þótti mönnum hann góður
gestur hvar sem hann kom, að öðru en lúsinni. Kunni
hann frá mörgu að segja, en til lengdar vildu flestir
ógjarnan hafa hann, vegna óþrifnaðarins.
Mjög þjáði lúsaóþrifnaðurinn Halldór. Víða, þar
sem hann kom og þekkti húsfreyjur, sagði hann:
»Má ég ekki biðja yður, kona góð, að láta verka af
mér varginn«. Gerðu flestar það, þótt óþrifaverk
þætti vera í meira lagi, Halldóri aðeins stundarfró-
un og óþrifin kæmu jafnóðum aftur.
Eitt sinn kom Margrét móðir Páls hreppstjóra á
Austaralandi í Axarfirði út snemma morguns og
gekk fyrir fjárhúsdyr þar í túninu. Sá hún þá Hall-
dór Kröyer standa nakinn þar inni og var hann að
sópa úr fötum sínum. Þegar hann verður konunnar
var, segir hann: »Ég er friðlaus maður«.
Víða var Halldór fenginn til að kenna börnum, og
þótti lipur kennari. Lagamaður þótti hann góður;
leituðu margir lögfræðisaðstoðar hans og þótti vel
gefast.
Frábitinn var Halldór líkamlegri vinnu og henni
óvanur. Var hann því latur talinn. Illa var honum
við, er menn báðu hann vinna ýmis smávik, þar sem
hann kom á bæi, en gerði þau þó oftast. Getið er
þess, að einstöku sinnum hafi konur beðið hann, þar
sem hann gisti, að taka snjó af gluggum; reif hann
snjóinn þá svo harkaralega af gluggunum, að þær
óttuðust að hann bryti þá, og mælti hann þá jafnan:
»Nú, nú! Ætli það sjái nú til«. Eitt sinn bað frú
Kristjana á Helgastöðum, kona séra Jörgens, Halldór