Gríma - 24.10.1932, Síða 9

ÞÁTTUR AF HALLDÓRI KRÖYER
7
að fara fram á þinghúsloft og taka mús og drepa,
sem hún hefði þar orðið vör við niðri í mjöltunnu.
Þótti Halldóri þetta lítið sómaverk, fór þó, tók hrúts-
horn, náði músinni og sló hana til dauða með horn-
inu þar á loftsgólfinu; lét hann svo hvert höggið af
öðru ríða á músarskrokkinn og sagði við hvert högg:
»Nú, nú! Ætli hún sé nú dauð?« Sást ekki annað eft-
ir af músinni en drefjar einar.
Eftir því sem leið á æfi Halldórs, þá ágerðist flakk
hans, en allstaðar viku menn góðu að honum og
kenndu í brjósti um hann, og gaman þótti mönnum
að mörgum stóryrðum hans. Eitt sinn kom hann á
bæ nokkurn og var boðið inn. Var honum borin súpa
í aski og byrjaði hann að borða. Mun hann hafa ver-
ið orðinn matlystugur eftir göngu, en þótti súpan
þunn. Þegar hann hefur borðað nokkuð úr askinum,
verður hann þess var, að það er ketbiti á botninum
og segir þá um leið: »Þetta kom mér andskoti vel,
matur niðri í!«
Önnur saga, svipuð þessari, er sögð af Kröyer.
Kom hann að Miklagarði í Eyjafirði til Ketils bónda
Sigurðssonar og var gefinn þykkur hrísgrjónagraut-
ur í skál að borða, en þá voru hrísgrjón nýlega far-
in að flytjast. Át karl nokkra spæni, smjattaði á-
nægjulega og kallaði upp: »Andskoti er grauturinn
góður! Þeir gefast ekki þar fyrir norðan, þeir djöfl-
ar«. Þegar hann var kominn niður í miðja skál, rak
hann spóninn í slátursneið, er var niðri í grautnum,
varð alveg forviða og mælti: »Nei, hver andskotinn,
hér er þá matur niðri í!«